Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Хӑҫанхи ӗмӗрте?
Ҫухалнӑ председатель // Ник. Пушкин. «Капкӑн», 1935. — 3№ — 2–3 с.
Меслечӗ, меслечӗ тата хӑҫанхи, эх!
9 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.
Анчах хӑҫанхи — ирхи-ши е каҫхи-ши — Синицкий ӑна чухласа илме пултараймасть, мӗншӗн тесен пӳлӗм чӳречисене витӗр курӑнман каркӑҫсемпе хупласа хунӑ.
Вуннӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.
Кирек хӑҫанхи пекех, хӗвӗшсе ҫӳрени пур, анчах та юхӑм тепӗр минутран е сехетрен темскер умӗнче чарӑнса тӑрас пек, — тем ҫитмест пурнӑҫа, темӗн-ҫке, ҫӗнни тухса тӑрассӑн туйӑнать.
«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.
Страницăсем:
- 1