Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑрах сăмах пирĕн базăра пур.

хӑрах (тĕпĕ: хӑрах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хуҫисем пӑрӑнччӑр кӑна е ҫывӑрса кайччӑр кӑшт, вӑл тӳрех хӑрах уран сиккелеме, аллисем ҫинче чул сиктерме тытӑнать.
Нужно было только хозяевам уйти или уснуть, чтобы он занялся чем-нибудь вроде прыганья на одной ножке или подбрасыванья камешков.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл кӗпе арки вӗҫӗпе шӑлӑнса типӗнчӗ, питӗ ӗҫлӗ ҫын евӗр пулса тӑчӗ, вара хӑрах ури ҫинче сикме тытӑнчӗ.
Он вытерся подолом рубахи и, сделав очень серьезное лицо, запрыгал на одной ноге.

Стенисенче тахҫан чӳречисем те, алӑкӗсем те пулнӑ, халь тесен шӑтӑк-шатӑк ҫеҫ тӑрса юлнӑ, виттине те хӑрах енчен ҫил ишсе антарнӑ.
В стенах ее, там, где раньше были окна и двери, зияли дыры, часть крыши была снесена ветрами.

XI. Башибузук // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫурта ҫутипе ҫуталнӑ хӑрах куҫӗ унӑн Огнянов тӑракан чӳрече ҫинелле тӳрех пӑхать.
Один его глаз, освещенный отблеском пламени, был устремлен прямо в окно, у которого стоял Огнянов.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Антраса ӳкнӗ Стефчов малтан хӑрах аяккине сиксе ӳкрӗ, унтан Кандов патнелле кармашрӗ; студент туйине ҫӗклесе кӑтартрӗ.
Ошеломленный Стефчов сначала отлетел в сторону, потом кинулся на Кандова; студент поднял свою палку.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Туппи вара акӑш-макӑш пысӑк та вӑрӑм тискер кайӑк пек тӑрать, унӑн пуҫӗ ҫук, ури ҫук, аяккинче кӑна хӑрах куҫӗ пур та, ҫӑварӗ тата хӑрушӑ та тарӑн, ҫавӑнтан вут вӗркесе тухмалла ӗнтӗ.
Она стояла перед ними, подобная какому-то громадному длинному зверю, без ног, без головы, с единственным глазом на хребте и со страшной глубокой пастью, которой предстояло извергать огонь…

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Калчо шӑтӑк вӗҫне пит тӑрӑшса тасатать, хӑрах куҫӗпе пӑхса вӗрет те, ӗҫӗ ӑннӑшӑн хӗпӗртесе, пӑхса тӑракан хӑнисене куҫ хӗссе илет.
Старательно очистив отверстие от стружек, Калчо одним глазом осмотрел его, дунул внутрь и окинул гостей самодовольным взглядом.

Турра шӗкӗр, эп хӑрах урари пӳрнене кӑна тӑм илтернӗ пулнӑ.
Слава богу, я отморозил только палец на ноге.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗнтӗ урӑх нимӗн тумалли те ҫукчӗ, Рада вара пилӗк ҫулхи ача пек хӑрах ура ҫинче сиккелесе ҫаврӑнчӗ, темле юрӑ та юрласа ячӗ, юррин сӑмахӗсене пӗлмерӗ вӑл, ҫав юрра хӑй, тен, нихҫан та илтмен пуль.
Делать было больше нечего, и Рада, как пятилетний ребенок, завертелась на одной ноге и запела, не понимая слов, да и не слыша себя.

Ҫамрӑк ҫын эп, пӑлхар, тӑван ҫӗршыва та хӗрӳллӗн юратнӑ пек тӑватӑп тетӗп, анчах ҫак никам пӗлмен старик, хӑрах урипе ҫӑва ҫине пуснӑскер, тӑван ҫӗршыва мӗнле хӑватпа мӗнле юратма пултарни, унӑн лӑпкӑ чунӗ мӗнле аслӑ иккенӗ мана калама ҫук тӗлӗнтерчӗ.
Я, молодой человек, болгарин, как будто горячо любящий свою родину, но я был потрясен спокойным величием души, непритязательной любовью к родине этого дряхлого старика, никому не известного, стоящего одной ногой в могиле.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑрах куҫне ҫыхса янӑ, суранланнӑ пулмалла.
Один глаз его, очевидно больной, был закрыт повязкой.

VIII. Колчо хӗпӗртени // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Колчо васкамасӑр, хӑрах туйипе сыхлана-сыхлана утатчӗ, тепӗр аллипе сунчӑк тытнӑччӗ.
Медленно, ощупью брел он куда-то с палкой в одной руке и с еще не закрытым зонтом в другой.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ытарма ҫук илемлӗ асамат кӗперӗ ҫур пӗлӗте ыталанӑ, унӑн тӗрлӗ тӗслӗ хӑрах вӗҫӗ таҫта тӗксӗм ту хысакне кӗрсе пытаннӑ.
Яркая радуга охватила полнеба, и один ее многоцветный конец терялся где-то за темными грядами гор.

Мӑян тепӗр пайӗ иккӗмӗш жандарм кӗсйинче тупӑнчӗ, хӑрах куҫли ҫак пурлӑха тепринпе тӑваллах пайланӑ иккен.
Она была у второго турка, с которым одноглазый по-братски разделил и добычу и кару.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хӑрах куҫли, ав ҫав ҫӗре ӳкни.
— Одноглазый, тот, что упал.

Тар тӗтӗмӗ витӗр пӗр жандармӗ лаши ҫинчен персе ӳкни курӑнчӗ, тепри хӑрах аяккинелле тӗшӗрӗлчӗ те йӗнер пускӑчӗнчен ҫакӑнчӗ.
Сквозь пороховой дым товарищи увидели, как один турок свалился с коня, а другой сполз набок и повис на стременах.

— Боримечкӑпа Спиридонча хӑрах куҫли, эпир учительпе тепӗрне хуплатпӑр, — валеҫрӗ Остен.
— Боримечке и Сииридончо — одноглазый, мне и учителю — другой, — скомандовал Остен.

— Ман пая хӑрах куҫлине хӑварӑр, — терӗ Боримечка.
— Я беру одноглазого, — отозвался Боримечка.

— Ав леш, хӑрах куҫли.
— Вон тот — одноглазый…

Хӑрах куҫли малтан шӑтӑкран хунарне кӗртрӗ, унтан пуҫӗпе кӗчӗ.
Одноглазый сначала просунул в отверстие фонарь, а потом и голову.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика