Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑпаракан (тĕпĕ: хӑпар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хуллен утаҫҫӗ, мӗншӗн тесен Егорка пӗрмай чарӑнать: е турат тӑрӑх хӑпаракан ҫӑмлӑ хурта, е ҫунаттисене парӑс пек ҫӗклене лӗпӗше, е элле епле тата таҫтан утрав ҫине лекме пултарнӑ ҫӗтӗк пушмака тӗлӗнсе кайсах сӑнаса пӑхать вӑл.

Идут медленно, потому что Егорка поминутно останавливается и сосредоточенно разглядывает то гусеницу, ползущую по ветке, то крапивницу, сложившую крылья, как парус, то неведомо откуда и как попавший на остров рваный опорок.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Аялтан хӑпаракан вагон вӗсемпе танлашать, унтан ҫӳлелле шуса каять те, вылямалли тетте пек пӗчӗкҫӗ ҫеҫ пулса тӑрать.

Вагончик, поднимающийся снизу, равняется с ними, потом уползает вверх и становится маленьким, как игрушечный.

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя чӳрече умне ларать, анчах Лелька вӑл вырӑна хӑй йышӑнасшӑн, пӗр вӑхӑтрах пурне те — Днепра та, аялтан шуса хӑпаракан пысӑк мар вагона та, ҫу сӗрнипе хура ҫӗлен пек йӑлтӑртатса тӑракан хулӑн тимӗр троса та курасшӑн пулса, пуҫне енчен енне ҫавӑркалать ҫеҫ вӑл.

Костя садится у окна, но Лелька требует это место для себя, вертит головой во все стороны, чтобы увидеть все сразу — и Днепр, и ползущий снизу вагончик, и толстую черную, блестящую от масла змею троса.

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Унӑн сарлака пусми ҫинче, ҫурт ҫӳллӗшӗн виҫҫӗмӗш пайне кӑна ҫитекен, ҫӳлелле ансӑрланса хӑпаракан тӑваткал колоннисен хушшинче, марсиансен пысӑках мар ушкӑнӗ тӑрать.

На широкой лестнице его, между квадратных, суженых кверху, колонн, доходивших только до трети высоты дома, стояла кучка марсиан.

Соацера // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Бал-маскарадпа тата хапхи умӗнче мӗн илтнипе-курнипе хыпӑннӑран, вӑраха пынӑ варшӑну вӗҫленнипе тивех лашш! шӗлтӗркесе, ял ҫийӗн тӑлӑх хуракӑшла вӑйӑн та вӑйӑн вӗҫсе хӑпаракан пӗччен хуткупӑс сассине кӑшт тӑнлакаласа тӑчӗ те Дина, яланлӑхах тем ҫӗтернӗн те тем туяннӑн хашш сывласа ярса, картишне кӗрсе, хапха питӗр кӗҫне-кӗлине шалтӑрт тӗкрӗ…

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӑрахут кӗмӗл пек ҫиҫекен шыва ҫурса пынӑ май, кӑвак инҫетре ҫуртсем курӑнса кайрӗҫ, вӗҫлӗ тӑрӑллӑ башньӑсем, фабрикӑсен ҫӳлӗ трубисемпе вӗсенчен тӳпенелле хӑпаракан хура тӗтӗм юписем уҫҫӑнрах курӑна пуҫларӗҫ.

По мере того как пароход разрезал серебристую воду, постепенно все яснее обрисовывались на голубом фоне очертания домов, остроконечные колокольни, высокие фабричные трубы, а над ними столбы дыма, поднимавшиеся к небу густыми клубами.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Анчах унӑн янравлӑ сигналӗ ту тӑрринче, ҫул ҫаврӑнса хӑпаракан тӗлте, чылайччен илтӗнсе тӑчӗ.

Но звучный сигнал ее еще долго доносился сверху, где дорога петляла по склону гор.

15 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Нумайӑшӗ пӗлеҫҫӗ: анинченех шыв тултарнӑ кӗленчене, пӑкӑпа питӗрсе, сивӗре тытсан, вӑл е ҫурӑлса каять, е кӗленче ҫӑварӗпе хӑпаракан пӑр пӑкка тапса кӑларать.

Многим известно, что если оставить на морозе закупоренную бутылку, доверху налитую водой, то или бутылка лопнет, или пробку вышибет лёд, поднимающийся по горлышку.

1. Тусем мӗншӗн ишӗлеҫҫӗ // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Ҫав вӑхӑтра кукамай пӳлӗмӗн алӑкне шалтлаттарса хупни, пусма тӑрӑх хӑпаракан Гаша мӑкӑртатни илтӗнчӗ.

В это время в комнате бабушки послышался стук дверью и ворчливый голос Гаши, приближавшейся по лестнице.

XVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вилӗм аллине лекнӗскерсем, хӑйсен юлашки сехечӗсене мӗнле ирттермеллине пӗлмерӗҫ: ют йӑвасем патне пырса ҫаврӑнкаларӗҫ, голецсене хӑвала-хӑвала ячӗҫ, юлашкинчен тинӗсрен хӑпаракан шутсӑр нумай пулӑ хушшинче ҫухалса кайрӗҫ…

Обреченные на смерть, они не знали, как провести свои последние часы; подходили к чужим гнездам, кружились, отгоняли гольцов и, наконец, затерялись в мощном потоке рыб, поднимавшихся с моря…

«Саго-мару» пӗтни // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 16–42 с.

Хушӑран пулӑсем ҫав тери хӑвӑрттӑн ишсе иртеҫҫӗ те, вилӗ ама ҫийӗнче хӑмпӑланса хӑпаракан йӑлтӑркка ҫаврашка пулать.

Иногда движения рыб становились такими стремительными, что над трупом возникал светящийся пузыристый круг.

«Саго-мару» пӗтни // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 16–42 с.

«Хутран-ситрен вӑл хӑпаракан хӗвеле хӑвӑрт хупласа килекен хура пӗлӗт ҫинелле пӑха-пӑха илет.

Временами Экэчо нет-нет да и посматривал на быстро растущее черное облако, надвигавшееся прямо на восходящее солнце.

Шамана хирӗҫ кайни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Нина, йывӑҫ хушшинче ҫухалса пыракан ҫынна ни кӑшкӑрса тытса чарма, ни ӳлесе макӑрса яма чухлаймасӑр-пӗлеймесӗрех, кӑвак ҫут хӑпаракан тӗнче варринче чылайччен хытса тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Уйӑх капланса хӑпаракан ҫӑра пӗлӗт хыҫне кӗрсе ҫухалчӗ.

Луна скрылась за сгрудившимися на горизонте облаками.

VIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вӑл хӑйӗн чечекӗсене, табакпа гвоздикӑпа, тухса хӑпаракан хӗвел ӑшӑтиччен шӑварма юратнӑ.

Он любил поливать свои цветы, табак и гвоздику, когда их ещё не позолотило встающее солнце.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Апла пулсан ҫуралнӑ ҫӗршывшӑн тепӗр хӑрушлӑх сиксе тухас пулсан, эпир коммунизмӑн тӳпинелле хӑпаракан чӑн-чӑн ҫар ҫыннисем пекех, ҫав ҫапӑҫӑва аслӑ ҫар шкулӗ пӗтерсе кӗмелле.

Да, в случае новой опасности для нашей родины мы должны вступить в битву, имея высшее образование, как и подобает воинам, идущим к вершине коммунизма.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Нимӗҫсем ушкӑн-ушкӑнпа е пӗчченшерӗн ҫеҫенхир урлӑ, инҫетри Сиваш ҫинче миражсем хӑпаракан еннелле чупрӗҫ.

Немцы группами и в одиночку бежали по степи туда, где в отдалении поднимались миражи над Сивашами.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Халь ту ҫине хӑпаракан ҫынсем сывлани ман ҫывӑхрах илтӗнет.

Теперь близко от меня дышали поднимавшиеся в гору люди.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Самолет хытӑрах силлеме пуҫларӗ — тусем хушшинчен хӑпаракан сывлӑш юхӑмӗсен тӗлне ҫитсе кӗтӗмӗр пулас.

Самолет болтает сильней: видимо, вступили, в полосу горных восходящих потоков.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫак вӑхӑтра кӑвайт умӗнче ларакансем ҫырмаран майӗпен, сулкаланса хӑпаракан ҫынна курнӑ, хулпуҫҫи ҫине вӑл шинель уртса янӑ пулнӑ.

когда у костра увидели, что из-под горы медленно, шатаясь из стороны в сторону, поднимается человек в наброшенной на плечи шинели.

Николай Харитонов сапёр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 270–280 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех