Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сайрарах та сайрарах янӑрарӗ унӑн кӗмсӗти кулли, нумай пулмасть кӑна хӑваслӑн ҫиҫнӗ куҫӗсенче ҫутӑ сӳннӗҫемӗн сӳнсе пычӗ, больницӑн пӗр евӗр тӑсӑлакан пурнӑҫӗ пирки хайланӑ тӗрлӗ шӳт те пӗтсе ларчӗ вунпӗрмӗш палатӑра.

Реже звучал его раскатистый смех, день ото дня тускнел блеск еще недавно искрившихся глаз, и шутки, что щедро отпускались по различным поводам монотонной больничной жизни, уже почти не слышались в одиннадцатой палате.

11 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.