Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хутлаткаласа (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Урисене хутлаткаласа кабина алӑкне хупрӑм та — ҫула.

Куҫарса пулӑш

Сӑлтав, ачасемӗр, сӑлтав // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 66–73 с.

Циглер хулпуҫҫийӗсене хутлаткаласа илчӗ те, йӑлӑхтаракан сасӑпа майӗпен каласа пама пуҫларӗ.

Циглер пожал плечами и заговорил скучным и ровным голосом.

I сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Пӗве хӗрринчи вышка ҫине хӑпарать, костыльне шыва пӑрахать, хӑй вара, пӗртен-пӗр урине кулӑшла хутлаткаласа, ун хыҫҫӑн чӑмать.

Взберется на вышку над ставком, бросит в воду костыль, а сам ныряет за ним вслед, смешно дрыгая ногой.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫакна илтсен, Крэнкбиль, хуллен кӑна хулпуҫҫийӗсене хутлаткаласа, полицейски ҫине хурлӑхлӑн пӑхса илнӗ, унтан пӗлӗтелле пӑхнӑ.

Услышав это, Кренкебиль медленно пожал плечами, обратил к полицейскому горестный взгляд и затем поднял его к небу.

II // Василий Алагер. Франс, Анатоль. Кренкбиль: повесть; В. О. Алагер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1941. — 57 с.

Блиндажран тухсан Козельцов темиҫе хутчен те ӑмлатса темӗскер каларӗ те хулпуҫҫийӗсене хутлаткаласа илчӗ, тем пирки-ҫке, ӑна темӗскер ыратнӑн тупӑнчӗ, хӑйне аван мар иккенне, темӗскер тарӑхтарнине туйса илчӗ вӑл, полк командирӗ ҫине тарӑхни мар ку (ун ҫине тарӑхма сӑлтавӗ те ҫук), хӑйӗн ҫине, мӗнпур тавралӑх ҫине тарӑхнӑн туйӑнать ӑна.

Выйдя из блиндажа, Козельцов несколько раз промычал что-то и подернул плечами, как будто ему было от чего-то больно, неловко или досадно, и досадно не на полкового командира (не за что), а сам собой и всем окружающим он был как будто недоволен.

15 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Пӗр хушӑ вӑл анасланӑ пек ҫӑварне кара-кара урисене хутлаткаласа выртрӗ, унтан шӑпланчӗ.

Некоторое время она, зевая, судорожно вытягивала ноги и наконец замерла.

Ҫулевӗҫпе унӑн ҫури // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 75–80 с.

Капитан, хӑй умӗпе чурасем, арҫынсемпе хӗрарӑмсем ирте-ирте кайнӑ май, хулпуҫҫийӗсене хутлаткаласа илнӗ.

Глядя на каждого проходившего перед ним невольника мужского или женского пола, капитан пожимал плечами.

Таманго // Василий Алагер. Мериме Проспер. Таманго: [калав] — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1938. — 24 с. — 6–24 с.

Унтан прокурор, хулпуҫҫисене хутлаткаласа, йӳҫҫентерех кулса, каллех майӗпе пӑшӑлтатма пуҫлани илтӗнчӗ.

Потом прокурор, пожав плечами, усмехнулся, предводитель дворянства гулко кашлянул, и снова постепенно родились шепоты, возбужденно извиваясь по залу.

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Николай диван кӗтессине кансӗртереххӗн ларчӗ те, именнӗ пек пулса, хулпуҫҫине хутлаткаласа калама тытӑнчӗ:

Он неловко присел на край дивана и говорил, смущенно пожимая плечами:

IX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Олёна хулпуҫҫисене хутлаткаласа илчӗ.

Олёна пожала плечами.

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Директор халӑха вӑраххӑн пӑхса ҫаврӑнчӗ, хулпуҫҫине хутлаткаласа илчӗ.

Директор медленно обвел глазами толпу, пожал плечами.

XII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Кам пӗлет сире! — хулпуҫҫийӗсене хутлаткаласа илчӗ Ольга.

— Кто вас разберет! — пожала плечами Ольга.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Старик хулпуҫҫийӗсене хутлаткаласа илчӗ те кӗсйинчен кӑларнӑ виҫӗ тенкӗлӗх укҫине каялла чикрӗ.

Старик пожал плечами, сунул обратно в карман вынутую оттуда трешницу.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Вӑл, нимӗн калама аптӑраса, хулпуҫҫийӗсене хутлаткаласа илчӗ те айӑплӑн Тимура пуҫ сӗлтрӗ, унтан Ольга патнелле утрӗ.

Виновато кивнув Тимуру головой и недоуменно пожав плечами, она пошла к Ольге.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Качакана мар, хӑйне хӗненӗ пек, Женя хулпуҫҫийӗсене хутлаткаласа илчӗ те хайхи хут чӗркемне салтса пӑхрӗ:

Сжав плечи, как будто бы поколотили ее, а не козу, Женя раскрыла сверток:

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Вӑл шӑхӑркаласа каскалама пӑрахрӗ, ҫӗҫҫе хучӗ те хулпуҫҫийӗсене шӑнса кайнӑ чухнехи пек хутлаткаласа илчӗ.

Он перестал насвистывать, положил нож и зябко шевельнул плечами.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Подтелков, кӗрӗ ҫиппи хушшипе ӑса ывӑтнӑ пек, ал лаппине пӗр майлӑн хутлаткаласа илчӗ.

Подтелков размеренно шевелил кистью руки, словно челнок пропускал сквозь сетные ячейки.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ирхине ирех темле хӑна килчӗ, кӗрнеклӗскер, хӗрлӗ сӑхманпа, Данило ҫинчен ыйтса пӗлет; каласа панине илтет те вӑл ҫаннипе куҫҫулӗсене шӑлать, хулпуҫҫийӗсене хутлаткаласа илет.

С ранним утром приехал какой-то гость, статный собою, в красном жупане, и осведомляется о пане Даниле; слышит все, утирает рукавом заплаканные очи и пожимает плечами.

XIII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Мӗн тӑвас-ха!» терӗ кум хулпуҫҫийӗсене хутлаткаласа илсе.

— Что ж делать! — произнес, пожимая плечами, кум.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тӑчӗ те вӑл, хулпуҫҫийӗсене хутлаткаласа ҫӗлӗкӗпе кӑшт ҫеҫ мачча хӑмине перӗнеймерӗ, вара, вӑйсӑр куҫӗсемпе Ерофей Кузьмича шыраса, алӑк патнелле ҫаврӑнса пӑхрӗ.

Расправив плечи над толпой, чуть не касаясь своей шапчонкой потолочины, он обернулся к двери, ища слабыми глазами Ерофея Кузьмича.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех