Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хирелле (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сенкер куҫӗсемпе хирелле кӑтартса, тарҫӑ хыҫалтан ҫитсе те пырать.

А работник уже подходил сзади, молча показывая в степь голубыми глазами.

XX сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Вӑл халӗ — килте никам та ҫук чухне хӑйпеле пӗрле хӑвӑртрах хирелле пыма чӗнет иккен.

Он звал ее пойти с ним в степь скорее, пока никого нема.

XX сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Каҫ пулсан, ҫывӑрма каяс тесе, вӗҫен кайӑксем пурте харпӑр хӑй еннелле туртӑна пуҫланӑ: пӗри — вӑрманалла, тепӗри — шурлӑхалла, тата тепри хирелле туртӑннӑ.

Как пришел вечер, птицы потянули на ночлег, каждая в свою сторону: одна к лесу, другая к болоту, третья в поле.

Танатана лекнӗ вӗҫен кайӑксем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Качакана вӑрлӑп теекен вӑрри качака патне вӑрттӑн пынӑ та, шӑнкӑравне хывса, ашак хӳринчен ҫакса янӑ; унтан качакине ҫавӑтса хирелле кайнӑ.

Первый вор подкрался к козе, снял с нее бубенчик и привесил к хвосту осла, а козу увел в поле.

Виҫӗ вӑрӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хирелле ҫӳреме тухсан, мана ҫав пӑшалпа тек пертеретчӗ.

И давал мне из него стрелять, когда мы ходили гулять.

Эпӗ чӑн малтан пӑшалпа мулкача персе тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Анчах Мильтон вӑрмана кӗмерӗ, хирелле кайрӗ.

Но Мильтон не пошел в лес, а в поле.

Тимӗршапа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ферма сыснисем валли чӗкӗнтӗр турттаратчӗ те кӑнтӑр апачӗ туса тухсан аслӑ урампа мар, сад хӗррипе хӑпарнӑччӗ вӑл хирелле.

Возил свеклу для свиней на ферму и после обеда поехал не по главной улице, как обычно, а вдоль сада.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ял вӗҫне ҫитсе хирелле тухнӑ чух ӑна тепӗр ҫын курӑнса кайрӗ.

За околицей ему встретился еще один мужик.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл килне таврӑнсанах лашине хӑпӑл-хапӑл кӳлсе ячӗ, никам курман хушӑра арчине кӑларса урапи ҫине хучӗ, касӑра кӗтӳ кӑлариччен хирелле юрттарчӗ.

Вернувшись домой, он запряг лошадь, бросил в телегу сундучок и поспешил в поле, стараясь опередить еще не выгнанное стадо.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӗвел анаспа Кантюк, хӑйсен пахчи витӗр каҫса, хирелле тухса утрӗ.

И Кандюк зашагал огородом в поле.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫумӑр кашласа ҫывхарнине чухласан, Шерккей калле пӳртне чупса кӗчӗ, ҫӑм шлепкине пусарах лартрӗ, пӗвӗ ҫине сӑхман уртрӗ, каялла ҫаврӑнса пӑхмасӑр, ҫарранах хирелле чупрӗ.

Однако когда упали первые капли дождя, Шерккей забежал в дом, судорожно натянул на голову войлочную шляпу, накинул сохман и, не оглядываясь, босиком, помчался в поле.

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унӑн хирелле кайса ҫаврӑнас ӗмӗчӗ пур.

Уйти далеко-далеко в поле и потом вернуться.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ак ҫак хирелле тухакан тӑкӑрлӑкпа тӳрех тухса кай…

Вот этим проулком и поезжай, он как раз в поле выводит.

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вара шуррисен ҫарӗ пӗтӗмпех, ала витӗр юхакан ҫӑнӑх пек, пӗчӗк хулан тӑкӑрлӑкӗсем тӑрӑх ҫил-тӑвӑл хӑвалакан пӗлӗт хӑвӑртлӑхӗпе хирелле чупрӗ.

Белые растеклись по городу, будто вода сквозь сито, и исчезли в полях стремительно, как тучи, подхваченные ураганным ветром.

III. Пӗчӗк ҫарсемпе пысӑк ҫапӑҫусем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Анчах, алӑка хуллен кӑна уҫсан, кӗрхи тӗксӗм каҫ сӑнӗ ҫапнӑ хирелле пӑхсан — кунта шӑп пулни, никам та ҫукки ӑна тӳрех лӑплантарчӗ.

Но, когда, осторожно открыв дверку, она выглянула в поле, одетое серыми тканями осенних сумерек, — тишина и безлюдье сразу успокоили ее.

XII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӗсем хапха вырӑнне лартнӑ турпас татӑкне аяккалла сиктерчӗҫ те, шурӑ патаксене, хура кӑмрӑксене, пӗтӗм колхоз пуянлӑхне сарлака хирелле хӑваласа тухрӗҫ.

Они отодвинули щепочку, изображающую ворота, и вывели на простор поля белые палочки, черные угольки, все колхозное богатство.

III // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Березникран тухсан, малтанхи вӑхӑтра батальон Вельск — Шенкурск тракчӗ тӑрӑх пычӗ, унтан хирелле пӑрӑнса кӗрсе кайрӗ.

Выйдя из Березняка, батальон некоторое время двигался по Вельско-Шенкурскому тракту, затем свернул в поле.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Унтан вара хирелле мӗн пур вӑйпа ыткӑнчӗ.

Затем кинулся бежать в поле.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Эпӗр малтан вакун ҫине хӑпарӑпӑр, вакун ҫинчен — хапха ҫине, вара хирелле вӑш кӑна тӑвӑпӑр! — пӑшӑлтатать Василёк, Андрийӗн хӑлхи ҫумне йӑпшӑнса.

Мы на вагон влезем, а с вагона на ворота — и айда в поле! — говорил Василек в самое ухо Андрию.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Пӗррехинче — ку хӗрех иккӗмӗш ҫулхи ҫулла пулчӗ — тул ҫутӑлас умӗн таҫта, Саратов ҫывӑхӗнче, икӗ совет истребителӗ нимӗҫ бомбардировщикне хупӑрласа илнӗ те ӑна, хӑйӗн ушкӑнӗнчен уйӑрса, ҫакӑнта, Атӑл тӑрӑхӗнчи ҫеҫен хирелле хӑваласа тухнӑ.

Однажды — было это летом сорок второго — перед самым рассветом где-то под Саратовом два советских истребителя «прижучили» немецкий бомбардировщик, оттеснили его от основной стаи, совершавшей налеты на город, и выгнали сюда, в приволжские степи.

Паня-Ганя // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех