Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хаш сăмах пирĕн базăра пур.
хаш (тĕпĕ: хаш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӗрӗкне хывса пӑтаран ҫакрӗ те кӗпин ҫӳлти тӳмине хыттӑн туртса вӗҫертрӗ: тӑвӑннӑ пулас, хаш та хаш сывлать.

Куҫарса пулӑш

12 // Владимир Кузьмин. Владимир Кузьмин. Виҫӗ юман: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 144 с.

Кӑштӑртатса ҫӳрет-ҫӳрет те йытти патне пырса ларать, хаш та хаш хуйхӑрса калаҫать.

Куҫарса пулӑш

III // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 306–337 с.

Ниҫта кайса кӗрейми утатӑп, хаш та хаш сывлатӑп.

Куҫарса пулӑш

I // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

— Ҫапла, лайӑх хӗрччӗ Марина, ҫапла, хӳхӗм хӗрччӗ, — хаш та хаш! сывларӗ Малан кинеми.

Куҫарса пулӑш

15 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 197-271 с.

Апла пулин те хӑтасемпе тӑхлачсем ӑнах айӑплаҫҫӗ, — хаш! та хаш! сывларӗ Варлам Сидорович.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 197-271 с.

Сӑмах та чӗнмест хӑй, тем пысӑк хуйхӑ пуснӑ ват ҫын пек хаш! та хаш! сывлать.

Куҫарса пулӑш

III // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 3–19 с.

Хаш та хаш сывлать.

Прерывисто дышит.

Туптать // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пӳртре каллех унта та кунта хаш! та хаш! сывларӗҫ.

Куҫарса пулӑш

4. Тукай ялӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Вара вӗсем хаш та хаш сывласа сад пахчине — сӗтел патне — анчӗҫ.

И они, вздохнув, спустились в палисадник, к столу.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 321–325 с.

— Эх, ҫапа пӗлмен чӑпӑркка! — вӗреме кӗнӗ сӑмавар евӗр хаш та хаш! хашлатать хуйхӑ пуснӑ Куля.

Куҫарса пулӑш

9 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Вӑл мӗнле майпа аллине тӑм илтернине эсир пӗлместӗр вӗт, — терӗм эпӗ, хаш та хаш сывлакан Бычковпа юнашар тӑвалла улӑхса.

— Да вы ведь не знаете, при каких обстоятельствах он руки поморозил, — сказал я, одолевая крутой подъём рядом с пыхтевшим Бычковым.

Хӗл сивви // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Хуткупӑс пӗрми, Виталин хурлӑ сассипе хутӑшса, хаш та хаш тӑсӑла-тӑсӑлӑ пӗрӗнет.

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Андрей Васильевич яра кун ӑнсӑрт кулянӑҫпа хутӑш йӑтӑнса аннӑ виҫӗ тӗлӗнтермӗш танатине ҫакланнӑ та — хваттер урати урлӑ ярса пуснӑ-пусман тӳннӗ тӳшекӗ ҫинче хуйхӑллӑн хаш та хаш сывласа ярать кас-кас…

Уже лежа в постели, Андрей Васильевич все вздыхал, протяжно и гулко, вспоминая сегодняшний суматошный день, где одни проблемы набегали на другие, и все были важные, неотложные и, казалось, трудноразрешимые.

4 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хӑй хыҫҫӑн ӗне пек хаш та хаш сывласа утакан ачасем Алёнкӑна килӗшмеҫҫӗ.

Еще ни разу Аленке не понравился мальчишка, который за ней бегает и вздыхает, как корова.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Хӗрача ҫине пӑхса мӗн чухлӗ ытларах хаш та хаш сывлан, ҫавӑн чухлӗ килӗшместӗн ӑна.

Чем больше на девчонку глядишь и вздыхаешь, тем меньше ей нравишься.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ирӗ сивӗрех, сывлӑмлӑ пулнӑ; тул ҫутӑлас умӗнхи ҫил хаш та хаш тунӑ, симӗсрех ахах тӗслӗ пӗлӗт панулми шӑршипе сывланӑ.

Утро было прохладное, росистое; вздыхал предрассветный ветер, зеленовато-жемчужное небо дышало запахом яблоков.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Петька ӗни ҫине пӑхрӗ: Хушкапуҫ лӑпкӑн кавлесе тӑрать, какӑрса хаш та хаш сывлать, унран сӗт тата выльӑх карти шӑрши кӗрет.

Петька покосился на корову — та спокойно пережевывала жвачку, шумно дышала, отрыгиваясь, от нее пахло молоком и хлевом.

Астрономсем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Хуторти анкартисенче кашни хутрах минутлӑха та пулин ӗҫ чарӑнса тӑчӗ, хӗрарӑмсем шиклӗн сӑхсӑхрӗҫ, тӑванӗсене аса илсе, кӗлӗ сӑмахӗсене пӑшӑлтатнӑ май, хаш! та хаш! кулянса сывларӗҫ, унтан каллех вара йӗтемсем ҫинче чул хӑлтӑркӑчсем янӑравсӑррӑн хӑнтӑртатса кайрӗҫ, арҫын ачасем утсемпе вӑкӑрсене нулатса хӑваларӗҫ, веялкӑсем шӑлтӑртатрӗҫ, ӗҫ кунӗ каллех хӑйӗн еккине кӗчӗ.

На гумнах на минуту приостанавливалась работа, бабы крестились, тяжело вздыхали, вспоминая родных, шепча молитвы, а потом снова начинали глухо погромыхивать на токах каменные катки, понукали лошадей и быков мальчишки-погонычи, гремели веялки, трудовой день вступал в свои неотъемлемые права.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл шӑппӑн йӑшаланса, хаш та хаш сывласа, ҫур сехет патне ҫапла выртрӗ, унтан Капитоновна патне тӑрса кайма шутланӑччӗ ҫеҫ — чӳрече патӗнче тахӑшӗ лӑкӑш-лӑкӑш кӑштӑртатса утнӑ сасӑ илтӗнчӗ.

С полчаса пролежала, молча ворочаясь, вздыхая, и только что хотела встать и идти к Капитоновне, как под окном послышались чьи-то неуверенные, шаркающие шаги.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӗҫ выльӑхӗсем упранса юлнӑ кил хуҫисем хӑйсене фронт тӑрӑхне лава ҫӳреттернӗшӗн хаш! та хаш! хуйхӑрса ятлаҫрӗҫ.

Те из хозяев, у которых уцелел рабочий скот, кряхтели и поругивались, поставляя обывательские подводы.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех