Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хатӗрленнӗн (тĕпĕ: хатӗрлен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кунӗпех ӗҫлерӗҫ каччӑсемпе хӗрсем, ҫухалас поселокпа сывпуллашма хатӗрленнӗн, йывӑҫ лартрӗҫ тар кӑларсах.

Куҫарса пулӑш

10 // Владимир Кузьмин. Владимир Кузьмин. Виҫӗ юман: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 144 с.

Хӗр хӑй те сисмерӗ, халь тесен халь тарса каима хатӗрленнӗн ҫур утӑм каялла турӗ.

Куҫарса пулӑш

Кӗтме пӗлекенсем телейлӗ // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Ну, мӗн атту?! — Хайхискерӗн сылтӑм алли ҫапӑҫма хатӗрленнӗн ҫӳлелле ҫӗкленчӗ, кӗпи ҫанни хулӗ патнелле туртӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗр ҫыннӑн — ҫӗр шухӑш // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Шӑнса ларнӑ капмар шыв сиккине куҫарма хатӗрленнӗн туять хӑйне.

Он казался себе человеком, собирающимся двинуть воды огромного замерзшего водопада.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Кайма хатӗрленнӗн, Иван Гаврилович пӗр вырӑнта ӑшӑлтатса илчӗ, пирусне сӳнтерчӗ.

Куҫарса пулӑш

10 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Шухӑшӗсемпе хавхаланнӑ Чочой, халь-халь вӗҫсе кайма хатӗрленнӗн, малалла туртӑнчӗ.

Увлеченный своей мыслью, Чочой весь подался вперед, словно готовясь взлететь.

«Ачалӑх иртрӗ пулӗ санӑн, Чочой!» // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Халӗ те ҫавнах калатӑп, — ҫапӑҫма хатӗрленнӗн, хатаррӑн тавӑртӑм эпӗ.

— Да и сейчас могу повторить, — тоже настраиваясь на воинственный лад, с некоторым вызовом ответил я.

7 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

— Пуринчен ытла, пӗлетӗн-и мӗн, пичче, — терӗ шӑлнӗ, пӗр-пӗр чӑтма ҫук намӑс сӑмах калама хатӗрленнӗн, йӑл кулнӑ хушӑрах хӗрелсе кайса:

— А главное, знаешь ли что, брат, — сказал меньшой, улыбаясь и краснея, как будто сбирался сказать что-нибудь очень стыдное.

6 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Хӗненинчен тармасть вӑл, чӑрсӑррӑн кӑна мӗкӗркелет, таҫта сиксе ӳкме хатӗрленнӗн, кайри урисемпе тапӑртатса тӑрать.

Он не бежал от побоев, лишь глухо взмыкивал, перебирал задними ногами, как перед прыжком.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Командир туйӑмӗ ыттисем ҫине куҫнине пӗлсе, Озеров хӑвӑрт кӑна хӑйӗн блиндажӗнчи ҫынсем ҫине темскер ыйтма хатӗрленнӗн пӑхса илчӗ.

И, зная, как состояние командира передается окружающим, он быстро и озабоченно осмотрел всех, кто находился в его блиндаже.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл, хулпуҫҫийӗсене хускаткаласа, пилӗкне алӑпа тытса, пуринчен те хытӑрах сасӑпа калаҫать-кулать, ун ҫине пӑхсан, вӑл хӑрах аллипе темскер питӗ-питӗ йывӑр япала йӑтса пӗтӗм тӗнчене тӗлӗнтерме хатӗрленнӗн туйӑнать.

Он поводил плечами, подбоченивался, говорил и смеялся громче всех и имел такой вид, как будто собирался поднять одной рукой что-то очень тяжелое и удивить этим весь мир.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех