Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

унӑнне (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӗр сӑмахне те ан ӗнен унӑнне, Тукай мӑрса, — аллине кӑкӑрӗ ҫине тытса хуравларӗ Иштерек.

Куҫарса пулӑш

15. Чӗн йӗвен // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Элентей, Мӑрсук, тихине ҫавӑтса тухӑр унӑнне!

Куҫарса пулӑш

15. Чӗн йӗвен // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Пытӑр ара, унӑнне те аяк пӗрчисене хуҫса яратӑп, — кулчӗ Ахтупай.

Куҫарса пулӑш

4. Упа // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Профессор хушнипе унӑнне пилӗкҫӗр грамм юн илтӗмӗр, эмел патӑмӑр.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Эх, пурнӑҫӗ-йӑли! — Цицерон сӑмахӗ пуҫне пырса кӗчӗ унӑнне.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

— Сывлӑхӗ те начарланнӑ, теҫҫӗ-ха унӑнне

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Пуҫне мӗн сӗрнӗ унӑнне? — пӑлханать Михала.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Чернобыльти вӑтӑр километрлӑ зонӑра ӳкерсе килнӗ картинисене унӑнне Мускав выставкинче йышӑнчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

V // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Пӗр шухӑш пуҫне пӑтратрӗ унӑнне; Мишӑн урӑх хӗрарӑм пур.

Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

— Аня, паян эпӗ те санпа фермӑна пыратӑп, ырана валли уроксене хатӗрлентӗм, — шухӑшне татрӗ унӑнне йӑмӑкӗ.

— Аня, сегодня и я с тобой пойду на ферму, на завтра к урокам я подготовилась, — нарушила нить ее мыслей сестренка.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

— Аллисене сӑнчӑрлас унӑнне! — хӑйӑлтатрӗ Абдулка, Сенькӑна аллисенчен хыттӑн тытса лартса.

— Руки ему заковать, — хрипел Абдулка, крепко держа руки Сеньки.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ман шухӑшпа, унӑн йӑлтӑртатса-ҫиҫсе тӑракан кӗпе ҫеҫ тӑхӑнса ҫӳремелле, атӑ кӗлисене унӑнне ылтӑн пӑтасем ҫапнӑ пулмалла, пуҫне вӑл, шлепке вырӑнне, ахах-мерченрен тунӑ япала тӑхӑнмалла пек туйӑнатчӗ.

Мне казалось, он должен носить бельё из парчи, каблуки его сапог подбиты золотыми гвоздями, а на голове, вместо шляпы, что-нибудь из бриллиантов.

Республика королӗсенчен пӗри // Александр Алга. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 46–61 с.

Унӑнне тирне сӳсен те, вӑл хӑйӗннех перет, нимӗн те чӗнмест.

С него шкуру сдери — раз уж он уперся, не зыкнет.

XXIV сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Хӗрлӗ ҫӳҫлӗрех жандармсен полковникӗ, ҫӳҫне шӑртлантарса кастарнӑскер, протоколӑн пуҫламӑшне пичетленӗ хут ҫине темскер пит те васкаса та хумханса ҫырать; вӑл васкаса та хумханса ҫырать; хӑй вӑл шуранкарах, миҫе ҫулта иккенне те унӑнне пӗлме ҫук.

Неопределенного возраста, полуседой, полурыжий жандармский полковник, постриженный ежиком, уже писал что-то торопливо и нервно на лежавшем перед ним листе с печатным началом протокольного текста.

I сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Паллах, тепӗр вӗҫне унӑнне ӑҫтан та пулин кӑкарнӑ пулмалла.

Видно, другим концом была за что-то привязана.

XXII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Эпӗ санӑн аҫуна та парӑнтартӑм, унӑнне те мӑйракине хуҫрӑм, сана асӑнмаллӑх, пӑх!

Я и с отцом твоим справился, я в ему рога сломил, — тебе пример, смотри!

Кантур // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 128–147 с.

— Кобурине унӑнне йывӑҫран тунӑ.

— У него кобура деревянная.

XIV сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Халӗ акӑ вӑл патаксӑрах, аллисене унӑнне каялла ҫыхса лартнӑ.

Сейчас он без палки, руки его скручены за спиной.

XII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Пӗр козак ҫеҫ, Максим Голодуха ҫеҫ, ҫул ҫинче тутарсен аллинчен хӑтӑлнӑ, мирзӑна чиксе пӑрахнӑ та, унӑнне хаклӑ япала тултарнӑ миххине салтса илсе, текех алла лекес мар тесе тутар лашипех тата тутар тумтирӗпех кун ҫурӑ та икӗ каҫ тарнӑ.

Один только козак, Максим Голодуха, вырвался дорогою из татарских рук, заколол мирзу, отвязал у него мешок с цехинами и на татарском коне, в татарской одежде полтора дни и две ночи уходил от погони.

VIII // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Вара Бородатый, хӑйӗн ӗмӗтсӗрлӗхне чараймасӑр, унӑн хаклӑ япалисене илес тесе лях ҫинелле пӗшкӗнчӗ, вӑл ӗнтӗ унӑнне ҫуталса тӑракан чулсемпе илемлетнӗ йӗнӗллӗ турок ҫӗҫҫине те илме ӗлкӗрнӗччӗ, пиҫиххи ҫумӗнчен пӗр ҫыхӑ червонеца та салтнӑччӗ, ҫӳхе кӗпепе хаклӑ кӗмӗл тата асӑнмалӑх упракан хӗр ҫивӗтне чикнӗ сумкӑна та мӑйӗнчен вӗҫертнӗччӗ, ҫав вӑхӑтра ун патне хыҫалтан хӑй икӗ хутчен йӗнер ҫинчен сӗтӗрсе антарнӑ тата унран яланлӑхах сӗвӗленсе юлмалӑх суран туяннӑ хӗрлӗ сӑмсаллӑ хорунжий вӗҫтерсе ҫитрӗ.

И польстился корыстью Бородатый: нагнулся, чтобы снять с него дорогие доспехи, вынул уже турецкий нож в оправе из самоцветных каменьев, отвязал от пояса черенок с червонцами, снял с груди сумку с тонким бельем, дорогим серебром и девическою кудрею, сохранно сберегавшеюся на память; и не услышал Бородатый, как налетел на него сзади красноносый хорунжий, уже раз сбитый им с седла и получивший добрую зазубрину на память.

VII // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех