Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

улӑхакан (тĕпĕ: улӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хома тӑвайккипе улӑхакан подразделенисем ҫине юратса пӑхать.

Хома с любовью смотрел на подразделения, поднимавшиеся по косогору.

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Трансильванири Альпа тӑвӗсем ҫинчи чи ҫӳлӗ ту каҫҫи ҫине улӑхакан тимӗрленӗ кустӑрмасем каллех латӑртатма тытӑнчӗҫ.

Снова затарахтели кованые колеса, поднимаясь на перевал, один из самых высоких в Трансильванских Альпах.

XIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пӑши таҫта пирӗнтен аяккалла, вӑрман тӑрнелле улӑхакан хӗвел еннелле, пӑхать.

Лось смотрел мимо, туда, где величаво поднималось над лесом солнце.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Вӑл сигнал панипе катер ҫине улӑхакан пӑрсене инженерсем тата Кондрин унтан-кунтан шӑчӑсемпе тӗртсе яма тӑрӑшаҫҫӗ.

По его сигналам инженеры и Кондрин, то тут, то там орудуя шестами, старались оттолкнуть налезающие льдины.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Борт ҫине улӑхакан салтаксене йӗтресемпе, пульӑсемпе, штыксемпе шыва сирпӗнтернӗ, анчах та шыва персе аннӑ салтаксем вырӑнне ҫӗнӗрен те ҫӗнӗ вӑйсем хутшӑннӑ.

Ядрами, пулями и штыками опрокидывали взбирающихся по борту солдат, но на смену им спешили все новые и новые.

Ҫапӑҫу // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.

Хӑш-пӗр вырӑнсенче ҫӗр тӗпӗнчен улӑхакан ҫавӑн пек ҫурӑксенчен пирӗн куҫ умӗнчех шӗвӗ лава юхса тухать.

Местами из таких разверзающихся трещин на наших глазах выжимается или даже вытекает жидкая лава.

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Хӑпарса улӑхакан шыв?

Подъем воды?

XLIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Чӑнкӑ улӑхакан стенана хыпаласа вӑл пӗр-икӗ минутран ҫапла каларӗ:

Он ощупывал рукой отвесную стену и через несколько минут заговорил снова:

XLII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Анчах, вӑл питӗрӗнсе тӑрсан, ҫӳлелле хӑпарса улӑхакан шыв юппи хӗснипе сывлӑш ерипен ҫӑралса хӗсӗнсе пырать пулсан, вӑл пире пусарса лапчӑтса пӑрахсан? — тетӗп эпӗ.

Но что, если она закрыта, если воздух под давлением водяного столба будет постепенно сгущаться, что, если мы будем раздавлены?

XLII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Пилӗкҫӗр фут ҫӳллӗшне юпа пек сирпӗнсе улӑхакан шыв фонтанӗ, вӑйлӑ ҫумӑр шывӗ пек каялла кӗрлесе аннипе хӑлхана хуплать.

Водяной столб, высотою в пятьсот футов, падает с оглушительным шумом, как дождь.

XXXIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Чулсем хушшинчен ҫӑмӑллӑн ҫӗкленсе улӑхакан шыв пӑсӗсем ӑшӑ ҫӑлсем пуррине кӑтартаҫҫӗ; ерипен те лӑпкӑн калаҫса выртакан ҫырма шывӗсем ҫав пысӑк шыва юхса хутшӑнаҫҫӗ.

Вырывавшиеся из расщелин в скалах, указывали на наличие горячих источников, а ручьи с тихим журчанием вливались в общий бассейн.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Анчах ҫӳлелле чалӑшса улӑхакан ҫул ывӑнтарсан та, ҫӗр ҫинелле ҫывхарса пыни ҫинчен шухӑшлани мана лӑплантарать.

Впрочем, если восходящий путь и был утомительнее, все же я утешался мыслью, что он вел нас к поверхности Земли.

XIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Чӑнах та, эпир аялалла аннӑҫемӗн ҫӳлелле улӑхакан ртуть юпи ҫирӗм тӑххӑрмӗш йӗр ҫинче чарӑнса тӑчӗ.

Действительно, ртуть, поднимавшаяся по мере того как мы спускались, остановилась на двадцать девятом дюйме.

XVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Тинӗс таппи стена пек чӑнкӑ, вӑл виҫӗ пин фут ҫӳллӗше улӑхакан чуллӑ тусен хушшинче выртать; сӑрт айккисенче хӗрлӗрех тӗслӗ туф сийӗсем хушшинче хӑмӑр сийсем те уҫҫӑнах уйӑрӑлса тӑраҫҫӗ.

Залив лежал среди отвесных скалистых стен, поднимавшихся на высоту трех тысяч футов и примечательных тем, что слои бурого камня перемежались с красноватыми пластами туфа.

XII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе пусма ҫинчен утса улӑхакан сасӑ илтӗнмест-и тесе, итлесе пӑхатӑп, анчах шӑпах, нимӗнле сасӑ-чӗвӗ те ҫук.

Время от времени я прислушивался, не раздаются ли шаги на лестнице, но ничего не было слышно.

IV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Анатран улӑхакан пӑрахутсем пирӗнтен чылай аякран иртсе каяканччӗ, ӑшӑхлӑхсенчен пӑрӑнса, чӑнкӑ ҫыран айӗпе лӑпкӑн юхакан шыв тӑрӑх хӑпараҫҫӗ вӗсем; анчах ҫакӑн пек тӗттӗм ҫӗрсенче вӗсем фарватерпа, юхӑма хирӗҫ пыраҫҫӗ.

Обыкновенно низовые пароходы проходили далеко от нас; они огибают отмели и, чтобы не бороться с течением, ищут тихой воды под высоким берегом, но в такие ночи они идут прямо по фарватеру против течения.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Икӗ енӗпе те, сӑрт сакӑлтисем ҫинче, иҫӗм ҫырли ӳсет, хӗвел тин кӑна аннӑ, унӑн хӗрлӗ ҫинҫе пайӑркисем симӗс иҫӗм авӑрӗсемпе ҫӳллӗ шалчисем ҫине, лаптак чул сарса чӑпарлатнӑ типӗ ҫӗр ҫине, эпир улӑхакан сӑрт тӑрринчи тӑватӑ ҫап-ҫутӑ кантӑклӑ, пысӑках мар ҫуртӑн шурӑ стенисем ҫине ӳкнӗ.

С обеих сторон, на уступах, рос виноград; солнце только что село, и алый тонкий свет лежал на зеленых лозах, на высоких тычинках, на сухой земле, усеянной сплошь крупным и мелким плитняком, и на белой стене небольшого домика, с косыми черными перекладинами и четырьмя светлыми окошками, стоявшего на самом верху горы, по которой мы взбирались.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Уй хапхи патне ӑсатма тухнӑ хӗрарӑмсем чылайччен казаксен хыҫӗнчен тутӑрӗсемпе сулкаласа тӑчӗҫ, унтан ҫеҫенхирте юка вӗҫтерме тытӑнчӗ те, сӑрталла майӗпен улӑхакан лавсем те, вӗсемпе юнашар утса пыракан казаксем те айӑн-ҫийӗн пӗтӗрӗнсе юхакан юрлӑ тӗтре хыҫӗнче курӑнми пулчӗҫ.

Вышедшие на прогон бабы долго махали уезжавшим платками, а потом в степи поднялась поземка, и за снежной кипящей мглой не стало видно ни медленно взбиравшихся на гору подвод, ни шагавших рядом с ними казаков.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Уйӑх, картлашка тӑрӑх улӑхакан сусӑр этем хӑраххи, майӗпен те чалӑшшӑн йӑраланса ҫӗкленет.

Месяц всходил тихо и кособоко, как инвалид по лестнице.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Огнянов ҫак шӑтӑксенчен пӑхса ҫырма хӗррипе ту патнелле улӑхакан сукмака асӑрхаса тӑчӗ.

Стоя у этих дыр, Огнянов держал под наблюдением тропинку, которая шла вдоль реки до самого водопада и справа от него поднималась в горы.

XI. Башибузук // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех