Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— «Эккей, вӑрттӑнскер, эпӗ вӗт сан ҫинчен пӗр япала пӗлетӗп. (Ун сӑнӗ ним чухлӗ те улшӑнмарӗ, тутине те хускатмарӗ вӑл, сӑмах ун ҫинчен пыман пекех пулчӗ.) Эсӗ ҫӗркаҫ ҫыран хӗрринче пулнине пӗлетӗп эпӗ».

«Экая скрытная! а вот я кое-что про тебя узнал». (Она не изменилась в лице, не пошевельнула губами, как будто не об ней дело). «Я узнал, что ты вчера ночью ходила на берег».

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Пӗрремӗш хут хӑйне ятланӑ хыҫҫӑн вӑл асӑрхануллӑрах пулчӗ, анчах та улшӑнмарӗ.

После первого выговора он стал осторожнее, но не переменился.

«Пирӗннисем» // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Вӑл кайран та, эпӗ ура ҫинче тытӑнса тӑма тата уншӑн ывӑлӗ пекех тӑрӑшма пултаракан пулсан та улшӑнмарӗ.

Она не изменилась и потом, когда я смог держаться на ногах и платить сыновний долг.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Василиса инкен пӗркеленсе пӗтнӗ хаяр сӑнлӑ пит-куҫӗ пӗрре те улшӑнмарӗ.

Морщинистое лицо бабки Василисы сохраняло суровое и сердитое выражение.

17 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950