Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫывӑхра пӗр кашкӑр тӗсӗ ҫук чухне те ҫав вырӑна кашкӑрсем пырса улаҫҫӗ иккен…

Куҫарса пулӑш

Вуннӑмӗш ҫыру // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 121–178 с.

Ҫӗтӗк шӑналӑк витӗр тӳпери ҫӑлтӑрсем курӑнаҫҫӗ, ҫеҫен хирте инҫе те мар шакалсем тискеррӗн улаҫҫӗ, тепӗр чухне вӗсенчен хӑраса хӳме ҫуммипех утсем тӗпӗртетсе иртеҫҫӗ, икӗ тус калаҫаҫҫӗ те калаҫаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

6. Северьян // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Илтетӗн-и, Павӑл, телефон юписем епле улаҫҫӗ, сивӗтет пулӗ, — Эльгеев еннелле ҫаврӑнчӗ Данилов.

Куҫарса пулӑш

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Паровозсем пӗр таттисӗр улаҫҫӗ, машинистсем паровозсем ҫинчен пилӗкӗ таран айӑккалла тӑсӑла-тӑсӑла пӑхса ятлаҫаҫҫӗ, беженецсем ярах уҫса пӑрахнӑ теплушка вагон алӑкӗсенчен, хӑраса, пӗлӗт ҫинелле пӑхаҫҫӗ.

Паровозы выли, машинисты ругались, высовываясь по пояс, беженцы из раскрытых дверей теплушек испуганно глядели на небо.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

— Лешсем халь те улаҫҫӗ!

— А те — всё орут!

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пропеллерсем улаҫҫӗ, пӑрӑнӑҫсенче тата ҫӗкленӳсенче пиҫӗ ҫунатсем кӑчӑртаттараҫҫӗ те куҫаҫҫӗ, вертикаль винтсем шавлаҫҫӗ.

Ревели пропеллеры, при поворотах и подъёмах поскрипывали, двигались гибкие крылья, шумели вертикальные винты.

Шӑллӑ-шӑллӑ тусен леш енче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн вӗҫӗнчи кӗске мачтисем ҫинче вертикаль винтсем хӑватлӑн улаҫҫӗ, карапа анма памаҫҫӗ.

На крайних его коротких мачтах мощно ревели вертикальные винты, не давая ему опуститься.

Марсиансем // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Анчах усал хӗл тӑрать, ҫӗрлесерен ҫил-тӑмансем улаҫҫӗ, маччара ҫил ҫӳрет, сивӗ хӗссе лартнипе маччари папкасем шартлатаҫҫӗ — ӑҫта тухса тарӑн?

Но стоит окаянная зима, по ночам воют вьюги, на чердаке возится ветер, трещат стропила, сжатые морозом, куда убежишь?

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Сиренӑсем ҫаплах улаҫҫӗ.

Сирены по-прежнему выли.

35 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫӗрле чӑтлӑхсенче тискер кайӑксем, ягуарсем тата Арканзас кашкӑрӗсемпе койочӗсем улаҫҫӗ.

По ночам в чаще выли дикие звери: ягуары, арканзасские волки и койоты.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Таҫта анатра, тен, ҫывӑхри ту хушӑкӗнче пулас, кашкӑрсем улаҫҫӗ.

Где-то, наверно внизу, в ближайшем ущелье, выли волки.

16 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Таҫта инҫетре, сӑртсем ҫинче, выҫӑ кашкӑрсем пӗр-пӗрне чӗнсе улаҫҫӗ.

Далеко в лесу завыли голодные волки, перекликаясь перед наступлением ночи.

17 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Йытӑсем улаҫҫӗ.

Выли собаки.

Директор каласа пани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Юнашар картишӗнче юриех ҫынсене тулаттарма туяннӑ йытӑсем хӑйсен сӑнчӑрӗсене чӑнкӑртаттарса улаҫҫӗ, хӑрлатаҫҫӗ.

А рядом во дворе гремели цепями, рычали и выли в железных конурах голодные псы, специально натасканные для охоты за людьми.

Хамӑрӑннисем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 281–304 с.

Пирӗн вӗсене хирӗҫ атакӑлаҫҫӗ: улаҫҫӗ Яковлев истребителӗсем.

Ее атакуют: ревут яковлевские истребители.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Шакалсем улаҫҫӗ, мана вӑл Матвей хӑраса кӑшкӑрнӑ сасӑ пек туйӑнса каять.

Кричали шакалы, а мне чудился где-то вблизи голос Матвея.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫул тӑршшӗпех, ишсе антарнӑ театр патне ҫитичченех, пӗр вӗҫӗмсӗр тенӗ пек, етресем улаҫҫӗ, пульӑсем шилетеҫҫӗ, анчах эсир темшӗн вӗсем ҫине ҫаврӑнса та пӑхмастӑр, лӑпкӑн, ҫӗкленнӗ чун хавалӗпе утса пыратӑр.

Почему-то не обращая никакого внимания на ядра и пули, продолжающие свистать по всей дороге до разрушенного театра, — идете с спокойным, возвысившимся духом.

Севастополь декабрь уйӑхӗнче // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ҫӗрле ҫил тухсан вӑрманти йывӑҫсене суллантараҫҫӗ, чӑрӑш турачӗсем ҫинчен юр катрамккисене ӳкереҫҫӗ, яла ҫитсе мӑрьесенче улаҫҫӗ.

Ночью зимние ветры раскачивают деревья в лесу, сбрасывают с еловых лап тяжелые пласты снега, налетают на деревню и гудят-гудят, и воют в трубах.

Сивӗ кунсем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Йытӑсем вӗреҫҫӗ, улаҫҫӗ, йынӑшаҫҫӗ; ҫынсем тем пек кӑшкӑрашаҫҫӗ.

Собаки лаяли, выли, визжали, люди кричали.

Пятигорскра Булькӑна мӗн пулни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ямшӑк ӑна ҫӗклесе илет, хулпуҫҫийенчен ыталаса тытать, ҫуна патнелле сӗтӗрет, ун аллине юрпа сӑтӑрать, таврара вара кашкӑрсем хытӑрах та хытӑрах улаҫҫӗ.

Он поднял ее, обнял за плечи, тащит к саням, оттирает ей снегом руки, а волки вокруг воют всё громче и громче.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.