Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗсе сăмах пирĕн базăра пур.
тӗсе (тĕпĕ: тӗсе) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑйӗн ҫине хӗрлӗ кӗпе тӑхӑнни ку шурӑ тӗсе тата та ытларах палӑртса тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

18. Туй // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Мард малтан шывпа хутӑштарса чернилне шупка тӗсе ҫитерчӗ, унтан пергамент ҫине ҫырма пикенчӗ:

Мард развел чернила водой, сделав их совсем бледными, и написал на пергаменте:

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Роб, ку кам тӗсе шухӑшлатӑн?

Кто бы, ты думал, Роб?

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Халӗ эсир манӑн тӗсе те курса юлаймӑр. Халӗ эсир ман хыҫран мар, эпӗ сирӗн хыҫран пыратӑп, яснӑ?

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ача вуникӗ ҫул тултарнӑ тӗле вӑл симӗс тӗслӗ пулать, вара ача ҫирӗм пиллӗке ҫитичченех ҫав тӗслӗх юлать, унтан вӑл тӗттӗм кӑвак тӗсе куҫать.

Когда ребенку минет двенадцать лет, оно делается зеленым и остается таким до двадцати пяти; затем цвет его переходит в темносиний.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Ученӑй пӳлӗмӗнче темӗн тӗслӗ шӑнасем те пур, ҫавӑнпа вӑл илекенсем ыйтакан пур тӗсе тивӗҫтерме пултарни ҫинчен те каласа пачӗ.

Так как ученый располагал мухами всех цветов, то надеялся угодить на вкус любого потребителя.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Пӗр-пӗринпе нумайччен тавлашнӑ хыҫҫӑн вӗсем пурте пӗр кӑмӑлпа мана рельплюм сколькатс тӗсе йышӑнчӗҫ; вӑл «ҫутҫанталӑк вӑййи» тени пулать, урӑхла, ҫутҫанталӑк законран пӑрӑнса тунӑскер тени пулать.

После долгих споров они пришли к единодушному заключению, что я не что иное, как рельплюм сколькатс, что в буквальном переводе означает lusus naturae (игра природы).

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Вӑрмантан сӑнаса тӑракан юлташӗсем ҫакна пӗтӗмпех курнӑ та, хӗҫпӑшалсӑрах тухса кайнӑ Саргсяна хӳтӗлес тӗсе, тӑшман ҫине пеме хатӗрленсе йӗркеленсе выртнӑ.

Наблюдавшие из леса товарищи видели все это и залегли, собираясь прикрыть огнем отступление безоружного Саргсяна.

Кӗмӗл хӗҫ // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Вӗренекенсене чӑваш тӗррин историйӗпе паллаштарӗҫ, ҫӗвӗ техникине хӑнӑхтарӗҫ, тӗсе тӗрӗс суйласа илме вӗрентӗҫ.

Учащихся познакомят с историей чувашской вышивки, обучат технике вышивания, научат правильно выбирать цвет.

Тӗрӗн наци шкулне вӗренме йышӑнаҫҫӗ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/30100.html

Пӗр евӗрлӗ кӑвак тӗсе хӑшпӗр айлӑмсенче ҫыранри хӑйӑрӑн сарӑ йӑрӑмӗсем тата хыр евӗрлӗ темӗнле ҫӳллӗ йывӑҫсен симӗс тӑррисем татса тӑраҫҫӗ.

Однообразный серый цвет прерывался кое-где в ложбинах желтизной песчаного берега и зеленью каких-то высоких деревьев, похожих на сосны.

XIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Радио тӑрӑх: — Ӑмӑрткайӑксем, пуҫтарӑнӑр! Эпӗ хамӑр пухӑнмалли вырӑнта! — тӗсе кӑшкӑратӑп.

Кричу по радио: — Орлы, соберитесь! Нахожусь в районе сбора!

28. Конев колхозник самолечӗпе чӑнласах та паттӑрӑн ҫапӑҫатӑп // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Спартак ҫак ҫапӑҫура хӑй калама ҫук пултарнипе, фехтовани ӑсталӑхне пӗтӗмпех пӗлсе ҫитнипе, виҫӗ ҫӑмӑл суран ҫеҫ илчӗ; вӗсем те пулин шӑйӑрнӑ пек кӑна пулчӗҫ, анчах ӑна хирӗҫ ҫапӑҫакан тӑшмансем тата тӑваттӑн юлнӑччӗ-ха, вӗсем пурте аманса суранланнӑскерсем пулин те, юлашки юлташӗ ӳкнӗ чухне вӑл хӑйне: тинех пӗтрӗм иккен, тӗсе шутларӗ.

Спартак благодаря своей непостижимой ловкости и удивительному искусству фехтования получил только три легкие раны, вернее — царапины, но теперь он оказался один против четверых сильных противников, хотя все четверо были ранены более или менее тяжело и истекали кровью, все же они еще оставались грозными врагами, так как их было четверо, после гибели своего последнего товарища он понял, что настал его смертный час.

II сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Кунсӑр пуҫне, «хуҫалӑхлӑ, ҫын» ҫиелтен пӑхма жулик тӗслӗ пулнӑ, ку тӗсе унӑн ҫӳлелле тӑратнӑ, ҫухавиллӗ, тӑваткӑл-тӑваткӑл ӳкерчӗклӗ пуставран ҫӗленӗ пинжакӗ татах вӑйлатнӑ, — ку ӗнтӗ, вӑл Амур таврашӗнчи «налетчиксен» чи юлашки модипе паллашнине пӗлтернӗ.

При всем том «хозяйственный человек» имел очень жуликоватый вид, усиливавшийся потрепанным клетчатым пиджаком с воротником, загнутым кверху, указывавшим на знакомство с последней модой амурских «налетчиков».

4. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Савса савни тунӑ сарӑ хӗр, Нина, сӑнарӗ, килӗштермен тӗсе тепӗр тӗс хутӑштарса темӗн чул урӑхлатас тесе тӑрмашсассӑн та, ҫук иккен, урӑхланмасть, тӗссӗрленмест иккен пӗрре вара вырнаҫнӑ чи-чи малтанхи илем.

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӗтӗмпех темле тӗсе кайса, шанса пӗтнӗскер, вӑл пӗрмаях кӗтессене пытанса ҫӳретчӗ, унтан пӗчӗк куҫӗсемпе йӑлтӑртаттарса пӑхкалатчӗ.

Весь какой-то линючий, блёклый, он всё прятался по углам, поблёскивая оттуда маленькими глазками.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Акӑ ӑвӑс ращи чӗтренсе илчӗ, — ҫулҫӑсем хӑмӑр кӑвак пӗлӗт анлӑшӗнче уйрӑмах палӑракан темле тӗксӗм шупка тӗсе йышӑнаҫҫӗ, шӑпӑл-шӑпӑл туса вӗлтӗртетеҫҫӗ; пысӑк хурӑнсен тӑррисем силленме тытӑнаҫҫӗ, ҫул урлӑ типӗ курӑк пайӑркисем вӗҫеҫҫӗ.

Вот задрожала осиновая роща; листья становятся какого-то бело-мутного цвета, ярко выдающегося на лиловом фоне тучи, шумят и вертятся; макушки больших берез начинают раскачиваться, и пучки сухой травы летят через дорогу.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ мӑя тӑсса пӑхрӑм та Андрей Никитичӑн пичӗ шап-шурӑ сӑнлине (кӑвак сӑн паракан лампа тӗсе аякран уйӑрса илме кансӗрленӗ), ҫамки ҫине шултра тар пӗрчисем тапса тухнине тинех куртӑм.

Я свесился с полки и тут только разглядел, что лицо у Андрея Никитича было очень бледное (издали-то мне синяя лампа мешала разглядеть), а на лбу выступили крупные капли.

Ҫулла эпӗ «иккӗ» паллӑ мӗнле илтӗм // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Вӑл, юнланса пӗтнӗскер, халтан кайнӑскер, ӳпне выртрӗ те: — Шхуна ҫинче унта… Косицын… пӗчченех, — тӗсе мӑкӑртатрӗ.

Окровавленный, ослабевший, он лег ничком, бормоча: — Там на шхуне… Косицын… один.

I // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 43–69 с.

— Ну, мӗнле, Ташкента кайма хатӗрленместӗн-и-ха? — тӗсе ыйтрӗ унран Король пӗррехинче.

— Ну как, в Ташкент не собираешься? — спросил его раз Король.

55 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Хӗвел ҫути инҫетри сӑрт-тусене хупласа тӑракан кӑвакрах тӗсе сирсе ярать те, вара витӗрех хӗрсе ҫитнӗ чул хӗвелӗн пурне те парӑнтаракан хӑватлӑ вӑйне тӳсеймесӗр чӑтма ҫук хӗрӳ те ылтӑн тӗслӗ сывлӑшра ирӗлсе кайнӑнах туйӑнать.

Пронизанная солнечным светом голубизна сопок расплывается, и тогда чудится, что насквозь прогретый камень не выдержал всепокоряющей силы солнца и расплавился в его жарком золоте.

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех