Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗпнелле (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрсе пӑшал пенӗ вӑхӑтра эпир хамӑрӑн кимӗ мӗнли ҫинчен мансах кайрӑмӑр, — сасартӑк, Ермолай вӑйлӑн хускалнине пула, (вӑл, персе ӳкернӗ кӑвакала илес тесе, пӗтӗм пӗвӗпе кимӗ хӗрри ҫине выртрӗ), пирӗн кивӗ кимӗ тайӑлса шыв ӑсса илчӗ те, пирӗн телее пулас, ытлашши тарӑн вырӑнтах мар, мухтавлӑн тӗпнелле анса кайрӗ.

В пылу перестрелки мы не обращали внимания на состояние нашего дощаника, — как вдруг, от сильного движения Ермолая (он старался достать убитую птицу и всем телом налег на край), наше ветхое судно наклонилось, зачерпнулось и торжественно пошло ко дну, к счастью, не на глубоком месте.

Льгов // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 59–70 с.

Кӑшт аяларахра хресчен лаши чӗркуҫҫи таран шыва кӗрсе тӑнӑ та йӗпе хӳрине наянӑн суллӑнтарать: хутран-ситрен усӑнса аннӑ тӗм айӗнчен пысӑк пулӑ ишсе тухса хӑмпӑ кӑларать те, шыва лӑпкӑн хумхантарса ерипен тӗпнелле анса каять.

Немного пониже крестьянская лошадь стояла в реке по колени и лениво обмахивалась мокрым хвостом; изредка под нависшим кустом всплывала большая рыба, пускала пузыри и тихо погружалась на дно, оставив за собою легкую зыбь.

Кӗрен шыв // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 29–38 с.

Ун пек ухмахла йӑлана пӑрахӑр, юбка таврашне мур тӗпнелле ывӑтӑр; лайӑххи тӗл пулать пулсан, хӗҫпӑшала ҫеҫ илӗр тата червонцӑсемпе кӗмӗле илӗр, мӗншӗн тесен, вӗсем таҫта та вырнаҫаҫҫӗ тата кирек хӑҫан та кирлӗ пулаҫҫӗ.

Бросьте такую чертову повадку, прочь кидайте всякие юбки, берите одно только оружье, коли попадется доброе, да червонцы или серебро, потому что они емкого свойства и пригодятся во всяком случае.

IV // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Акӑ, Пицци шыв тӗпнелле чӑмрӗ, унтан ҫиеле сиксе тухрӗ — унӑн йӗпкӗн хура йӗпе пуҫӗ курӑнса кайрӗ.

Вот Пицци нырнула в глубину, потом вынырнула — показалась её тёмная скользкая голова.

Пицци-водолаз // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Ҫырма тӗпнелле пӑхрӑм та икӗ ҫынна куртӑм.

Осторожно глянув со скалы вниз, я увидел двух незнакомых людей.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Малтан вӑл тӗпнелле анса кайӗ, унтан ӑна шыв юххи хӑех ҫиелелле ҫӗклесе тухӗ.

Сначала он пойдет на дно, а потом его течение само вытащит наверх.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл ялти пӗвере шыва кӗрет, унтах хурсем ишсе ҫӳреҫҫӗ, унта шыв пӗрре те юхмасть, Егоркӑна вара чармалла мар тӗпнелле туртать.

Купается он в сельском ставке, где плавают гуси, а там никакого течения нет, и Егорку неудержимо тянет на дно.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫапла пулин те: хӑйӑр чӗрчун мар, ӑна шыва пӑрахсан — вӑл яланах тӗпне путать, кӑна Егорка лайӑх пӗлет — хӑех те вӑл миҫе хутчен шыва хайӑр ывӑҫласа пӑрахнӑ, яланах вӑл тӗпнелле анса каятчӗ.

И все-таки: песок ведь не живой, и, если его бросить в воду, он всегда тонет, это Егорка знает твердо — сколько раз он сам швырял пригоршни песка в реку, и каждый раз тот сразу же шел ко дну.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пӗтӗм хӗн-хурсенчен юлашки вара — Егоркӑн перламутр тӳми татӑлса ӳкет те вар тӗпнелле кусса анса каять, унӑн пӗртен-пӗр ҫакӑран тытӑнса тӑнӑ йӗмӗ вара анса ларать.

В довершение всех бед сверкающая перламутровая пуговица его отрывается, катится на дно яра, и лишенные единственной опоры Егоркины штанишки ползут вниз.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Темӗнле вӑй ӑна аялалла, шыв тӗпнелле туртса антарасшӑн пек курӑнать, анчах лешӗ парӑнмасть.

Кажется, что какая-то сила пытается утащить его вниз, под воду, а он упирается, не дается.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл кӗсменсене ҫӗклесе хыҫалалла чылай инҫе ярать, майӗпен шыва антарать, анчах пӗр кӗсменӗ темшӗн ҫаврӑнса каять те ҫивчӗ енӗпе шыва ҫӑмӑллӑн касать, авӑсмасть те, тепри шыв тӗпнелле пӑраласа анса каять, кимӗ вара айккинелле пӑрӑнать.

Он далеко заносит весла, осторожно опускает их, но одно весло почему-то поворачивается и острым пером легко режет воду, а не гребет, а другое опускается глубоко, буравит воду, и лодка рыскает в сторону.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Унран пусӑ тӗпнелле чӑнкӑ пусма анать.

От неё лесенка круто опускалась на дно колодца.

Контратака // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫӑлтӑрсем патнелле каякан тӗтӗм палкамӗсем витӗр Ар куҫӗсем санӑн ӑшун сӗмлӗхнелле, чунун тӗпнелле тинкереҫҫӗ.

Сквозь струи уходящего к звёздам дыма Глаза мужчины глядят в темноту твоего чрева, в дно души.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Варринче, ун таврашӗпех, хурҫӑ трос, вӑл — сунчӑк пек — аппарат тӗпнелле, ун ҫинче; ку — парашют тормозӗ, вӑл аппарат сывлӑшалла ӳкнӗ чухне хирӗҫлеве вӑйлатать.

Посредине, по окружности его, шёл стальной пояс, пригибающийся книзу, к поверхности аппарата, как зонт, — это был парашютный тормоз, увеличивающий сопротивление аппарата при падении в воздухе.

Лось мастерскойӗнче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Буратино, шӑлӗсемпе шакӑртаттарса ларса, хӑй курса ҫӳренӗ инкек-синкексем ҫинчен каласа кӑтартма пуҫласан, шапасем пӗрин хыҫҫӑн тепри сиксе пычӗҫ те, кайри урисемпе вӗлтлеттерсе кӳлӗ тӗпнелле чӑмрӗҫ.

Когда Буратино, мелко стуча зубами, начал рассказывать про свои несчастные приключения, лягушки одна за другой подскочили, мелькнули задними ногами и нырнули на дно пруда.

Буратино кӳлӗре пурӑнакансемпе паллашать, кунта вал тӑватӑ ылтӑн укҫа ҫухални ҫинчен пӗлет тата Тортилла тимӗр шапаран ылтӑн ҫӑраҫҫи илет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Васкатма, сисӗмлетме те кирлех пулманччӗ пулмалла та лашине, лаши, ав, анаталла май ахаль те юрттине хӑвӑртлатнӑскер, тилхепе тимлӗхӗпе пушшех те чӗрӗлсе, ҫӑмӑлланса кайрӗ, ҫырма тӗпнелле вӑйлӑн, сулӑмлӑн вашкӑртма тапратрӗ.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Акӑ — ҫынсем ӳпкелеҫҫӗ: ҫӗр сахал теҫҫӗ; Атӑлӗ ҫуркунне ҫырансене ҫӗмӗрет, ҫӗре юхтарса каять, ӑна тӗпнелле вырттарса ашӑк вырӑнсем туса пырать; вара теприсем Атӑл ӑшӑкланать! тесе ӳпкелешеҫҫӗ.

— Вот — жалуются люди: земли мало, а Волга весною рвет берега, уносит землю, откладывает ее в русле своем мелью; тогда другие жалуются: Волга мелеет!

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Курмашкӑн пӗр вунпилӗк ҫын пек пуҫтарӑнса тӑчӗҫ; хашкаканскерсем, савӑннӑ пекле пулнӑскерсем, вӗсем шӑтӑк тӗлӗнче ҫавӑрӑнкаласа, ун тӗпнелле пӑха-пӑха илетчӗҫ; тахӑшӗ кӑшкӑрса ячӗ:

Собрались зрители, десятка полтора; запыхавшиеся, оживленные, заглядывали в яму, кружась над нею; кто-то крикнул:

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Анчах пит аван тумланнӑ, пӗтӗмпех шӑтӑклаллӑ та лентӑллӑ барышня хамӑн тепӗр вӗҫне хитрен кӗрсе тӑрсан, эпӗ мӑнкӑмӑлланса патакпа тӗртсе ҫӗр ҫумӗнчен уйӑрӑлсанах эсрелӗ хӑми пирӗн айра сиккеленме тапратрӗ те, барышня пӗве тӗпнелле чӑма пачӗ.

Но когда пышно одетая барышня, вся в кружевах и лентах, грациозно встала на другом конце доски, а я гордо оттолкнулся палкой от земли, проклятая половица завиляла под нами, и барышня нырнула в пруд.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӗрарӑм шыва кӗрсе ӳксессӗн, ҫавӑнтах пӑт пуканӗ пекех шыв тӗпнелле каять…

Баба, как попала в воду, так сейчас и на дно, гирей-пудовкой…

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех