Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Акӑ вӑл ун умӗнче, чи хитри умӗнче тӑрать, унӑн орденӗ тӗксӗмреххӗн, анчах ҫав тери илемлӗн йӑлтӑртатать, Завьялов ун умнелле пӗшкӗнерех пуҫ тайсан, гимнастерки кӑкӑр тӗлӗнче кӑштах туртӑнать.

Куҫарса пулӑш

4. Ҫӑра курӑк тата ҫӑлтӑрсем // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Анчах йӗкӗт сӑнӗ паҫӑрхинчен те тӗксӗмреххӗн курӑнать.

Куҫарса пулӑш

V // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Анӑҫалла сулӑннӑ август уйӑхӗнчи хӗвел тавралӑха ачашшӑн кӗренлетсе каялла пӑхса ячӗ те, ку таранччен тӗксӗмреххӗн курӑннӑ сад пахчи кӗтмен ҫӗртен чиперленсе-хитреленсе кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 22-29 с.

Сап-сарӑ ҫӳҫӗ, йӗпеннипе пулас, ытти чухнехинчен кӑшт тӗксӗмреххӗн курӑнать, акӑ вӑл, патвар та яштака кӗлеткеллӗскер, хӗрсем патне пырса вӗсене алӑ тытса тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

VII // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Ҫутӑ кӑшт кӑна сӑрхӑнса кӗрекен мастерокойра инструктор сӑнӗ татах та тӗксӗмреххӗн курӑнчӗ.

В полумраке лицо его казалось еще бледнее, чем обычно.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Формӑпа ҫӗлетнӗ кӗпе, ҫухави чӑлт шурӑ пирки, хӗрӗн илемлӗ пит-куҫне темле тӗксӗмреххӗн кӑтартать.

Белый воротничок форменного платья оттенял ее нежное лицо.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Хӗвел анать, сулахай енчи тӑмлӑ ҫырансем тата хӑйӑр шӑлса хӑварнӑ вырӑнсем хӗрелеҫҫӗ, шыв вара, ҫӑраланса йывӑрланнӑ пек, тӗксӗмреххӗн курӑнать.

Солнце садится, глинистые уступы, песчаные отмели на левом берегу розовеют, а вода становится темнее, словно густеет и тяжелеет.

Ҫыран хӗрринчи пӳрт // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Сире мӑнӑн хам ҫурӑм ҫинче йӑтса пымалла-им? — тарӑхса кӑшкӑрчӗ те вӑл, буксен сайра тӑррисем витӗр тӗксӗмреххӗн курӑнакан тӳпеллӗ сӑрт ҫинелле тинкерчӗ.

Может, хотите, чтобы я вас на своей спине тащил? — раздраженно заговорил Уча и посмотрел на горный хребет, серые очертания которого виднелись сквозь редкие верхушки буков.

1 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Сывлӑмпа йӗпеннипе вӑл тӗксӗмреххӗн курӑнать.

От росы она потемнела.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Каҫпа Саша, Аня тата Володя крыльца ҫинче ларчӗҫ, ҫывӑхри ялӑн тӗксӗмреххӗн ҫеҫ ҫунакан ҫутисем ҫине пӑхрӗҫ.

Вечером Саша, Аня и Володя сидели на крылечке, смотрели на тусклые огоньки деревни,

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Тӗксӗмреххӗн курӑнма пуҫланӑ вӑрманӑн хыҫне хӗвел ҫуррине яхӑн ансан, Алеша сӑртӗнче пурӑнакансем пурте сӑрт тӳпине кӗтӳсене кӗтсе илме тухрӗҫ.

Когда солнце наполовину опустилось за почерневшую стену леса, все население Алешина холма вышло на вершину встречать стада.

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫутӑ тӗксӗмреххӗн ялтӑртатакан вӑхӑт пулнӑ, ҫавӑнпа пӗлме те ҫук: те уйӑх ҫути ҫавӑн пек йӑлтӑркка, те ир ҫитсе килет.

Был тот призрачный час, когда трудно понять, то ли лунный свет так ярок, то ли уже брезжит утро.

4. Фрося сӑрчӗн хӗрринче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хытса кайнӑ юр ҫийӗ витӗрех курӑнса, кӑшт кӗренреххӗн йӑлтӑртатса выртать; уй урлӑ каҫакан кӑпӑш ҫул ҫеҫ кӑваккӑн курӑнать; инҫетри ҫырма мӗлки, ҫӗрлехи пек, тӗксӗмреххӗн те уҫҫӑн палӑрать.

Твердая снежная гладь блестела на солнце слюдяным и чуть розоватым блеском; только пересекавшая поле взрыхленная дорога синела, как пересыпанная синькой, да тень у дальнего оврага была no-вечернему резка и отчетлива.

3. Вӗрен-кантра // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ман тавра хӗвел хӗрӳн те тӗксӗмреххӗн ҫутатать-ха; анчах лере, ыраш уйӗ хыҫӗнче, инҫех те мар, тӑхлан пек йывӑр, пысӑк хура кӑвак пӗлӗт ҫур тӳпене хупласа хунӑ.

Около меня солнце еще светило — горячо и тускло; но там, за рожью, не слишком далеко, темно-синяя туча лежала грузной громадой на целой половине небосклона.

Кӑвакарчӑн // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 172–173 с.

Шупка сарӑ мӑйӑхӗ ун, ҫырӑ куҫ харшисемпе хыҫала тураса вырттарнӑ ҫӳҫне тӗксӗмреххӗн тартса, хӗвелпе пиҫнӗ питне уйрӑмах чипер сӑн кӳрет.

Белесые с золотистым отливом усы резко выделялись на загорелом лице, оттеняя темную окраску бровей и зачесанных назад волос.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пенсне айӗнче ун куҫӗсем тӗксӗмреххӗн йӑлтӑртатаҫҫӗ, тахҫантанпах сухалне хырман ҫӑварӗ карӑлнӑ та хӑйӑлтатса сывлать.

Под пенсне его тусклее блестели глаза, и хрипло всасывал воздух раскрытый рот.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл ҫирӗппӗн те тӗксӗмреххӗн тӑрать, анчах ҫапах та унӑн сарлака пичӗ таса та пӗр тикӗс ҫутӑпа ялкӑшать.

Встал он строгий, сумрачный, но чистым, ровным светом тронуло вдруг все его широкое лицо.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Леш ачана вара ахалех хупа пӗрле ертсе ҫӳретӗн, — тата тӗксӗмреххӗн каларӗ старик.

— То-то парня-то с собой напрасно водишь, — проговорил старик еще мрачнее.

XXXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Анчах та, пӗччен мар, йыттипе пӗрле пулин те, йӗри-таврарисем ӑна пурте тата та тӗксӗмреххӗн курӑнаҫҫӗ.

Но, несмотря на товарищество собаки, вокруг ему все казалось еще мрачнее.

XX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Уйӑх, чирлӗ пек, хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе йывӑррӑн тухрӗ; ҫӑлтӑрсем те тӗксӗмреххӗн йӑлтӑртатрӗҫ, инҫет пӑтранчӑклӑн, тӗксӗммӗн курӑнчӗ.

Луна взошла сильно багровая и хмурая, точно больная; звезды тоже хмурились, мгла была гуще, даль мутнев.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.