Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑвӑн сăмах пирĕн базăра пур.
тӑвӑн (тĕпĕ: тӑвӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗн тӑвӑн!

Куҫарса пулӑш

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Мӗн тӑвӑн, ялан пӗр винтовкӑпа ҫеҫ мар, вӑрҫӑра, тӑванӑм, хӑшпӗр чухне шӑл та кирлӗ пулать.

Что ж, не всё одной винтовкой — на войне, брат, и зубы пригодиться могут!

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Мӗн тӑвӑн? — сиввӗн хуравларӗ Аспер.

— Что делать? — холодно сказал Аспер.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

— Мӗн тӑвӑн!

Куҫарса пулӑш

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Мӗн тӑвӑн?

Куҫарса пулӑш

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Мӗн тӑвӑн!

Что делать!

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Давенантӑн кӗҫех тӑвӑн сулахай тайлӑмӗпе иртмелле, унта аялта, ӗшнесен хушшинче, уйрӑммӑн ларакан шурӑ ҫуртсем пытаннӑ.

Вскоре Давенант должен был проходить вдоль ее левого склона, где внизу прятались среди рощ отдельно стоящие белые дома.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫӗрлехи сивве хирӗҫленӗ хыҫҫӑн унӑн ҫывӑрманнипе тата утнипе вӑйсӑрланнӑ чӗри унран губкӑри шыва сӑрӑхтарнӑн тар кӑларать, анчах вӑл йывӑррӑн сывла-сывла, тӑвӑн майӗпен-майӗпен улшӑнса пыракан ӗренкисене тӗсесе утать те утать.

После сопротивления ночному холоду его ослабевшее от бессонницы и ходьбы сердце гнало из него испарину, как воду из губки, но он, задыхаясь, шел, смотря на медленно меняющиеся очертания горы.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Анчах мӗн тӑвӑн, пархатарсӑр ватӑ атте килсе кӗчӗ те-и?

— Но что, мол, делать, раз явился этот негодный старик отец?!

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл чӑнкӑ, тарӑн ҫыр хӗррипе тӑсӑлать; акӑ хайхи хушӑк: питӗ тӳрӗ капашлӑ, ҫурма ҫаврака — чакӑл тӑвӑн урлӑ сийӗнче, — шӑпах Готорн каланӑ пек.

Тропа шла над отсеченным обрывом, и вот — показалось то, очень правильной формы, высокое овальное отверстие в поперечном слое скалы, о котором он говорил.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

— Манӑн шухӑшӑмпа — эсир сӑнарлаври «куҫ кӗскине», чакӑл тӑвӑн ҫутӑ хушӑкне, пӑхса хаклани аван пулмалла; Фергюсон ҫирӗплетнӗ тӑрӑх — Анготэя шӑпах ҫавӑнта кӗрсе ҫухалнӑ.

— Мне кажется, сказал он, — что вам следовало бы взглянуть на воображаемое «зеркало», на тот просвет в скале, в который, по утверждению Фергюсона, ушла Анготэя.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Вӑл — чакӑл тӑвӑн сукмака картласа хунӑ ҫӳхе стенинче.

Оно — в тонкой стене скалы, перегородившей тропу.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Кашни кунах Таулок тӑвӗ ҫине улӑхнӑ, хайхи чакӑл тӑва пӑртак хускаткаланӑ, тӑвӑн чарусӑр сулланӑвӗ унӑн лӑпланми чӗрине пусӑрӑнтарнӑ имӗш.

Каждый день он ходил на Таулокскую гору и слегка поддавал скалу, утоляя свое неутешное сердце ее неистовыми раскачиваниями.

Фергюсон ҫинчен хывнӑ халап // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 192–197 с.

Мӗн тӑвӑн — атьӑр.

Что делать — идем.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 147–152 с.

Вӗсем ҫывӑрнӑ хушӑра хӗвел ту хушӑкӗн тепӗр енне куҫрӗ, чакӑл тӑвӑн чӑнкӑ пичӗ ҫине — ҫӳлех — вырнаҫнӑ ылтӑн муклашкине ҫутатрӗ; вӑл кварцран тухса тӑракан ылтӑн тымарсен тӗввине аса илтерет.

Пока они спали, солнце перешло на другой край ущелья и осветило вкрапленный высоко в отвесную поверхность скалы золотой самородок, напоминающий узел золотых корней, выступивший из кварца.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

Кӗҫех вӗсем лӑпкӑн шӑнкӑртатса юхакан шыв сассине илтрӗҫ, унтан ҫав тери ӑш хыпнипе суккӑрлансах ларнӑн, пӗр енчен тепӗр еннелле ӑшталана-ӑшталана чупкалама пикенчӗҫ, вӗсен умӗнчен пӗр вунӑ утӑмра чакӑл тӑвӑн мӑкӑрӑлчӑк тӗпнелле пӗчӗк юхан шыв аннине те асӑрхамарӗҫ.

Вскоре заслышали они ровный звук бегущей воды и, почти ослепнув от желания пить, начали метаться из стороны в сторону, не замечая ручья, который в десяти шагах перед ними обмывал выпуклый низ скалы.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

— Мӗн тӑвӑн, капитан, — хуравларӗ унӑн пулӑшуҫи Фекан, — пӗлетӗр-ҫке: ҫак ҫапкаланчӑксене Багашойора икӗ эрне каялла ҫеҫ тара тытрӑмӑр.

— Увы, капитан, — ответил его помощник Фекан, — этот сброд, как вы знаете, был нанят в Багашойо всего две недели назад.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

— Мӗн тӑвӑн!

— Что делать?

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Мӗн тӑвӑн, март — ҫуркуннен пӗрремӗш уйӑхӗ пуҫланчӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Анчах мӗн тӑвӑн, хӑйне пуйтаракан ҫынсене кӗҫӗр сыхламах тивет ӗнтӗ…

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех