Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тунсӑхланӑ (тĕпĕ: тунсӑхла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Куҫӗ ҫупа ҫӑвӑннӑ пек йӑлкӑша пуҫларӗ, ӗҫшӗн тунсӑхланӑ алли-ури сӑрӑлтатнӑ пек пулчӗ.

— Глаза у него заблестели, словно маслом смазанные, а по рукам и ногам, соскучившимся по работе, пробежали мурашки.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анчах Иохимӑн музыка туйӑмӗ чӗринче пулнӑ; вӑл юратнӑ та тунсӑхланӑ, юратӑвне те, тунсӑхне те тӑван ҫутҫанталӑкпа ҫыхӑнтарнӑ.

Зато у Иохима было непосредственное музыкальное чувство, он любил и грустил и с любовью своей и с тоской обращался к родной природе.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ҫав тискер кайӑк шӑтӑкӗсенче ларакан ҫынсем тунсӑхланӑ.

Понятно, что люди, засев в эти звериные норы, томились от скуки.

IV. Ҫӗр айӗнчи пурнӑҫ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Питех те хытӑ тунсӑхланӑ санӑн пӗчӗк йӑмӑку, — терӗ ашшӗ.

Соскучилась твоя сестренка, — вздохнул отец.

10 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ганс, хӑй ҫуралнӑ ҫӗршывне курасшӑн ытла та тунсӑхланӑ пирки, пичче темӗн пек ӳкӗтлерӗ пулсан та, Гамбургран тухса кайрӗ, пирӗншӗн калама ҫук хаклӑ ӗҫ тунӑ, вилӗмрен те ҫӑлса хӑварнӑ шанчӑклӑ ҫын хӑйне тивӗҫлипех тав тума май памарӗ.

Несмотря на его просьбы, Ганс покинул Гамбург; человек, которому мы были обязаны всем, не дал возможности отблагодарить его; исландец почувствовал тоску по родине.

XLV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Василий чӑнах та «тунсӑхланӑ».

Василий действительно «заскучал».

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл пӗрре ашшӗпе, тепре амӑшӗпе пурӑннӑ, пӗрре пӗриншӗн, тепре теприншӗн тунсӑхланӑ, ниҫта та хӑйне чӑн-чӑн килти пек туйман, таҫта кайсан та харкашусемпе тытӑҫусене кӑна курнӑ, хӑйӗн ҫемйине яланах темле, ҫынсенчен пытармалла, намӑсла чир вырӑнне хунӑ.

Он жил то с отцом, то с матерью, тосковал то об одном, то о другом, нигде не чувствовал себя по-настоящему дома, был свидетелем и участником ссор и столкновений и всегда ощущал свою семью как некую стыдную болезнь, которую необходимо скрывать от посторонних.

3. «Вӗҫме хатӗрлен!» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Петра нумайччен курмасан, вӑл тунсӑхланӑ, хӑйӗн пӗтӗм шухӑшне ӑна каласа панӑ, анчах халь анчах, Петрӑн инкек килсе тухсан ҫеҫ, вӑл ӑна епле ҫывӑх пулнине тӳрех ӑнланчӗ.

Она скучала, когда долго не видела Петра, делилась с ним всеми своими мыслями, но только сейчас, узнав, что над ним нависла беда, она сразу поняла, как он близок ей.

2. Ҫӗнӗ ҫӗрте // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Василий йывӑррӑн пусса утнине, унӑн тунсӑхланӑ куҫӗсене курчӗ вӑл, ӑна пӗчченлӗх пусса тӑнине туйрӗ…

Она представила тяжелую поступь Василия и тоскливые глаза, почувствовала тяжесть его одиночества и всю горечь со-рвавшихся с языка необдуманных фраз.

1. «Кивви ҫӗнӗлле» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл хӑй патӗнче хӑнара пулнӑ шӑллӗне илсе кайнӑ та каникулӑн ҫуррине килте ирттерме шутланӑ, анчах Алешӑшӑн, ачасемшӗн, колхозшӑн тунсӑхланӑ.

Она отвозила домой братишку, гостившего у нее, и собиралась вторую половину каникул провести дома, но заскучала об Алеше, о ребятах, о колхозе.

6. Иртен те ир пулаканни // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Василий ҫав йӗркешӗн ҫак таранчченех тунсӑхланӑ.

С этой обстановкой Василий свыкся с юности и о ней подсознательно тосковал до сих пор.

2. Хӑвӑртлӑх // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хӗрачасем ашшӗшӗн тунсӑхланӑ пулсан та, хӑйсене лӑпкӑраххӑн та шӑппӑн тытма пуҫланинчен, вӗсен калаҫӑвӗнче ҫӗнӗ темӑсемпе ҫӗнӗ сӑмахсем тупӑннинчен Авдотья тӗлӗнчӗ.

К удивлению Авдотьи, девочки, несмотря на тоску по отцу, стали спокойнее, ровнее, в разговоре у них появились новые темы и новые слова.

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл уншӑн этем пекех тунсӑхланӑ.

Он тосковал по ней почти по-человечески.

8. Степан ҫуртӗнче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ачасем, уйрӑмах Дуняшка, Степана аса илсе, уншӑн тунсӑхланӑ.

Помнили Степана и тосковали о нем дети, особенно Дуняшка.

8. Степан ҫуртӗнче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӗсем кашни кунах пӗр-пӗринчен ютшӑнса пынӑ, Авдотья вара, хӑй ҫине урӑхла пӑхнине хӑнӑхнӑскер, кашни кун ытларах та ытларах тунсӑхланӑ.

Так получилось, что они с каждым днем все дальше отходили друг от друга, и Авдотья, привыкшая к иным отношениям, с каждым днем тосковала все сильнее.

8. Степан ҫуртӗнче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тахҫан иртнӗ ҫулсенче те ҫакӑн пек нянька пуласси унӑн кӑмӑлне тивӗҫтереймен, анчах халӗ вӑл Степана пӗлнӗ, чӑн-чӑн юратӑвӑн тулли туйӑмне пӗлнӗ, вара хӑйӗн хальхи пурнӑҫне ирӗксӗрех ӗлӗкхипе, Степана Василипе танлаштарса пӑхнӑ та Степаншӑн татах хытӑрах тунсӑхланӑ.

Даже в давние годы эта роль не удовлетворяла ее, теперь же она знала Степана, знала всю полноту истинной любви и невольно сравнивала свою теперешнюю жизнь с прежней, Степана с Василием и все сильнее тосковала о Степане.

8. Степан ҫуртӗнче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Пурте яланхи пек мар туйӑннӑ ӑна, анчах вӑл, Степана манаймасӑр, уншӑн тунсӑхланӑ, юратнӑ «ашшӗнчен» уйрӑлмалла пулнӑшӑн Василий айӑплине туйса, унран ютшӑннӑ.

Все казалось ему необыкновенным, а она, верная своей привязанности, тосковала о Степане и чуждалась Василия, чувствуя, что он виновник разлуки с любимым «папаней».

8. Степан ҫуртӗнче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Пысӑк сулӑмлӑ туйӑнакан хӑй тӑванлашнӑ Кубань ҫыннисемшӗн, ҫемьери пек туслӑ бригадӑсемшӗн, майӑн 1-мӗшӗнчи парада тухакан танк колоннисем пек, ҫураки умӗн тӗрӗслеве тухакан трактор колоннисемшӗн, кашни уйри станра ҫакӑнса тӑракан закон пек ҫирӗп графиксемшӗн тата тырӑ вырмалли агрегатсен маршручӗсемшӗн вӑл татах та ытларах тунсӑхланӑ.

Но еще непреодолимее была его тоска по кубанским людям, с которыми он сроднился, которые представлялись ему людьми широкого размаха; по бригадам, дружным, как семьи; по тракторным колоннам, выходящим на весенний предпосевной смотр, как танковые колонны первомайских парадов выходят на Красную площадь; по графикам работ и по маршрутам уборочных агрегатов, вывешенным в каждом полевом стане и ненарушимым, как закон.

2. Ирхине // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл Кубанӗн иксӗлми пуян ҫеҫенхирӗшӗн, унӑн шӑрӑх ҫанталӑкӗшӗн, ҫип пек тӳп-тӳрӗ тӑсӑлса выртакан ҫулӗсемшӗн чӗре ыратмаллах тунсӑхланӑ.

Он почти физически тосковал по обильной кубанской степи, по ее знойным запахам, по ее дорогам, прямым к. летящим, как стрелы.

2. Ирхине // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Кузьмовна вилнӗренпе ҫур ҫул иртнӗ пулсан та, вӗсем тӑна кӗрсе ҫитеймен-ха, тунсӑхланӑ пулас.

Уж очень тосковали ребята после смерти матери.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех