Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тунинчен (тĕпĕ: туна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Халӗ ӗнтӗ хӑнӑхтарӑва тыт та тепӗр хут ту, мӗншӗн тесен малтанхи хутӗнче эсӗ правилӑпа пачах усӑ курман, ун пек тунинчен нимӗн усси те пулма пултараймасть.

— Вот теперь возьми и сделай упражнение снова, потому что ты делал его и совсем не пользовался правилом, а от этого никакой пользы не может быть.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Роман, юлашки гранатӑпа хӑйсене хӑйсем татӑкӑн-кӗсӗкӗн аркатсан, вӗсем кунта епле выртасси ҫинчен шухӑшласа илет те, ҫапла тунинчен нимӗн те тӗлӗнмелли ҫуккине курать.

И когда Роман представлял, как они лежат здесь иссеченные собственной последней гранатой, то не усматривал в этом ничего неестественного.

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

А? — тесе кулса ячӗ вӑл хӑй шӳт тунинчен.

А? — засмеялся он своей шутке.

2 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

— Юри тунинчен хӑрамалли ҫук вара.

— Ну а притворства бояться не стоит.

V // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Французсем Вильбур пур ӗҫе те хӑй тунинчен, тата вӑл пурнакан пӳлӗм чаплӑ марринчен тӗлӗннӗ.

Французы удивлялись, что Вильбур сам принялся за эту работу, что его жилье не выглядит роскошным.

34. Килте тата ют ҫӗрсенче вӗҫнисем // Ярукка Сантри. Чарнлей, М. Райтсем: (Вильбурпа Орвиль) / А. И. Ярлыкин куҫарнӑ; ред. Н. Васянка. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 110 с.

Ҫапла тунинчен ҫӑмӑлраххи, ӑслӑрах туни тата мӗн те пулин пур-ши вара?

Что может быть проще и мудрее в то же время?

IV // Василий Алагер. Франс, Анатоль. Кренкбиль: повесть; В. О. Алагер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1941. — 57 с.

— Шӑл тунинчен юн тухмасть-и?

— Десны кровоточат?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл ҫамрӑк чухне тупа тунине — вӑл ӑна тунӑ пулсан — яланах малалла кайса пырассине, лӑпланса ларма кирлӗ маррине, ӳсме кирлине, ӗнер тунинчен паян нумайрах та лайӑхрах тума тивӗҫлине манса кайӗ.

Он позабудет юношескую клятву — ежели он давал ее — все время идти вперед, не успокаиваться, расти, знать и делать сегодня больше и лучше, чем вчера.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Тунинчен тытать те кӑшт мекӗрленсе туртса кӑларать.

Ухватит ботву, понатужится и вытащит.

Тунсӑхлама вӑхӑт ҫук // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Асту, ҫӗҫӗ илме те ан ман, эсир, хула ҫыннисем, кӑмпана тӗпрен ҫӗмӗрме юрататӑр, кӑмпа тӗпне пӑсатӑр, эпӗ вӑл тӗлӗшпе аван ӑнланатӑп: кӑмпана тунинчен касас пулать.

Да ножик, смотри, с собой возьми, не позволяю я грибы ломать, грибницу портить, я на этот счет строга; гриб срезать полагается.

Власьевна вӑрманта мӗнле ҫӳрет // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Вӗсен сӳслӗ тунинчен вӑрӑм, пурҫӑн ҫиплӗ, фернамбука мамӑкӗ пек мамӑк тӑваҫҫӗ.

Из их волокнистых стеблей вырабатывают хлопок с длинными шелковистыми нитями, почти такой же, как хлопок Фернамбука.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Кунта баухини, урӑхла «тимӗр йывӑҫ», ӳсет, леререх моломпи — Индири сандал йывӑҫӗпе пӗр пек йывӑҫ, ҫӑмӑл та ҫирӗпскер, унран кӗсменсем тӑваҫҫӗ; ун тунинчен сухӑр вӑйлӑ юхать.

Здесь росла баухиния, или «железное дерево», там — моломпи, сходная с индийским сандаловым деревом, легкая и прочная древесина которого идет на выделку весел; из его ствола обильно сочилась камедь.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫав ҫынсене шыраса тупма хӑтланса, Наташа, ҫул ҫинче темӗн те пӗр курса асапланса пӗтнӗскер тата тетӗшӗ сутӑнчӑкла ӗҫсем тунинчен хытӑ тӗлӗннӗскер, урама тухсан, Егор Астахов пекех, ҫакна тӗл пулчӗ: ытти ачасем ун ҫине те, тӑшман ҫине пӑхнӑ пек, шанмасӑр пӑхрӗҫ, унпа асӑрханса, сыхланса калаҫрӗҫ.

Пытаясь отыскать этих людей, Наташа, измученная дорожными приключениями и сильно пораженная предательством дяди, вышла на улицу и, как и Егор Астахов, тоже наткнулась на подобное: другие дети смотрели на нее с подозрением, как на врага, разговаривали с ней осторожно, чего-то боясь.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫӑпатине хӑраххине салтнӑ, хӑраххи уринчен тухса ӳкнӗ те тӑпӑлнӑ кантри вӗҫҫӗн ури тунинчен ҫакӑнса тӑрать, хӑй ҫаплах шӑхӑрта-шӑхӑрта харлаттарать.

Один лапоть хозяин, видимо, сумел разуть, а другой так и висит на ноге на веревках, а ему хоть бы хны — храпит себе с присвистом.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анчах, хӑй мӗн тунинчен хӑраса, ҫийӗнчех чарӑнчӗ.

Но, испугавшись того, что делает, сразу примолк.

1 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Ҫын хӑйне мӗнле тытасси йӗри-таврари ҫынсенчен, ҫын хӑй мӗн ӗҫ тунинчен, мӗнле тум тӑхӑннинчен килет.

Манера держаться зависит от окружения, от того, чем человек занимается и как он одет.

2. Ҫыннӑн хӑйне хӑй тытас йӑли // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вӑл пур ӗҫе те хӑрах аллипе ҫав тери ӑста тунинчен эпир тӗлӗнсе пытӑмӑр.

Просто мы даже удивлялись, как он ловко все делает одной рукой.

1. Вӑрттӑн вӗлерни // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ҫав ҫын хӑйӗн тивӗҫне пурнӑҫа кӗртессишӗн хаяр ӗҫсем туни ырӑ ӗҫ тунинчен кая мар тесе шутланӑ.

Этот человек был в своей стихии, когда следовал жестоким велениям долга.

VI. Ӗҫсем мӗнле пыраҫҫӗ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ваҫҫук Одинцов ҫавӑн пек ӗҫсене питех те ҫӑмӑл тунинчен тӗлӗнчӗ.

Васек завидовал Одинцову, который легко справлялся с такими вещами.

15 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ҫак хресчен пире ӑшшӑн йышӑнни король хӑй патне кӗртсе хӑна тунинчен те кая мар пулчӗ.

То был крестьянский дом, но радушие его обитателей не уступало гостеприимству короля.

XIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех