Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тумастӑп (тĕпĕ: ту) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ апат-ҫимӗҫпе тивӗҫтерӳҫе укҫа тӳлеттӗмччӗ; вунӑ сехет тӗлнелле пенине илтрӗм, миҫе хутчен — ас тумастӑп.

Я был занят расчетом с поставщиком и, часов около десяти, услышал выстрелы, не помню — сколько.

XXVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Сире тӑлласа трюма переетӗп, анчах апла тумастӑп.

Я мог бы заковать вас и бросить в трюм, но не сделаю этого.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Урӑх нимӗн те ас тумастӑп — пуҫ мимине вӗри ҫапса анкӑ-минкӗлетрӗ.

Больше я ничего не помнил, — жар помрачил мозг.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Таҫта, хӑҫан тата ӑҫта — ас тумастӑп, пӗр ҫыннӑн сайра кӗнеке пулнӑ, вӑл хӑйне ӗнентерсех лартнӑ: ҫакнашкал иккӗмӗш кӗнеке пӗтӗм ҫӗр чӑмӑрӗ ҫинче те урӑх никамӑн та ҫук.

Где-то, когда и где — не помню, имел один человек редкую книгу и был уверен, что ни у кого больше на всем земном шаре нет такой же второй книги.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Урӑх апла тумастӑп.

Этого больше не будет».

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Мӗн чухлӗ ӗҫлерӗмӗр — ас тумастӑп, анчах ханкӑрта нимӗн те хӑвармарӑмӑр, унтан пӗтӗмпех тӗпсӗрлӗхе пӑрахрӑмӑр.

Сколько работали — не помню, но все дочиста вытаскали и свалили в бездну.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Унӑн упӑшки консул пулнӑ, колонире, хӑшӗнче — ас тумастӑп.

— Ее муж был консул, в колонии, какой — не помню.

XIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ пур чухне вӑл мӗн каланине ас тумастӑп.

Не помню, что он сказал при мне.

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӑл манӑн ылтӑна таҫта та тӑкрӗ-вырнаҫтарчӗ — хӑйӗн кӑмӑлӗпе: нефть, ҫӗр кӑмрӑкӗ, биржӑри тар, карап тӑвас ӗҫ тата… тата ӑҫта — халӗ ас тумастӑп та.

Он вывалял мое золото, где хотел — в нефти, каменном угле, биржевом поту, судостроении и… я уже забыл где.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Кунашкал шӑплӑха ас тумастӑп — лӑпкӑ-тӳлек, сӳрӗк, ӗненӳллӗ.

Я еще не переживал такой тишины — отстоявшейся, равнодушной и утомительной.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Хамӑр мӗнле пӑрӑннине, ӑҫта пынине пачах ас тумастӑп.

Я не помнил, как мы поворачивали, где шли.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫак сӑмаха ӑҫта вуланӑ эпӗ, ас тумастӑп, анчах вӑл паллӑ мар утрава пӗлтерет тесе ҫылӑхсӑррӑн шухӑшлаттӑм.

Я вычитал, не помню где, это слово, непогрешимо веря, что оно означает неизвестный остров.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Эпӗ атте-аннене ас тумастӑп, мана Хименс пӑхса ӳстерчӗ, хӑй хыҫҫӑн сӗтӗрсе ҫӳрерӗ.

— Родителей я не помню, меня воспитывал и таскал за собой Хименс.

III. Ассунта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Акӑ ҫапларах йышӑнар: мӗн шухӑшланине тумастӑп, пачах урӑхла…».

И вообще я буду не то, что хочется, а наоборот».

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 350–355 с.

Шанчӑкра ирӗлекен чӗри таппине тарӑн сывлавпа лӑплантарса Давенант улӑм тӳшекрен пӗчӗк кӑранташ туртса кӑларчӗ, — ӑна Тергенс памашкӑн май тупнӑччӗ, — Стомадора ҫав хут таткин тепӗр енне ҫырса хуравларӗ: чи кирлине, ҫак кунсенче мӗн шухӑшланине: «Мана Орт Галеран кирлӗ. Вӑл чӗрӗ-сывӑ тӑк ун пирки кафе хуҫи Адам Кишлот каласа параять; эпӗ Галеран пурӑннӑ ҫурт номерне ас тумастӑп. Кафе ун чухне Тусан урамӗпе Шыв юппи урамӗн кӗтесӗнчеччӗ. Галерана ҫапла каламалла: ӑна хӑйӗн пирки арҫын ача евитлет, — унпа вӑл тӑхӑр ҫул каялла Бай сӑмсахӗ патне кайнӑ тата вӑл ӑна вӑйӑ валли ылтӑн укҫа панӑ».

Утишив глубоким вздохом стук сердца, заливаемого надеждой, Давенант вытащил из тюфяка маленький карандаш, присланный на днях Тергенсом, и ответил Стомадору на обороте записки то существенное, о чем упорно размышлял эти дни: «Мне нужен Орт Галеран. Если он жив, о нем может сказать содержатель кафе Адам Кишлот; я забыл номер дома, где жил Галеран. Кафе было тогда на углу Пыльной и Проточной улиц. Надобно сказать Галерану, что его извещает о себе мальчик, с которым он ездил на мыс Бай лет девять назад и который дал ему золотой для игры».

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ас тумастӑп, — кулянса ассӑн сывларӗ те ача пит ҫӑмартине шалтан чӗлхипе тӗккелеме тытӑнчӗ.

Я не помню, — сокрушенно вздохнул он и начал толкать изнутри щеку языком.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Виҫӗ тӗслӗх — шӑпах кампа, ас тумастӑп, анчах виҫҫӗмӗш тӗслӗхе уйрӑммӑн палӑртса хӑвармалла: ҫыхса хунӑ чӗлпӗрне салтса е татса ҫав ҫулпа лаша чупса кайнӑ, пур ҫӗрте те шырасан та ӑна тупайман.

Было три случая — с кем именно, я не помню, но третий случай стоит упомянуть особо: по этой дороге бросилась бежать лошадь, разорвав повод, которым была привязана, и, несмотря на все усилия, ее не нашли.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Эпӗ нимӗн те ас тумастӑп.

— Я ничего не помнил.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Эпӗ нимӗн те ас тумастӑп: сире те, ҫак хваттере те.

Я ничего не помню: ни вас, ни эту квартиру.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

— Итле-ха, — терӗ Брентган, — эпир «Китай принцӗнче» тавлашса ӗҫме пуҫланӑ хыҫҫӑнранпа эпӗ нимӗн те ас тумастӑп.

— Послушай, — сказал Брентган, — я ничего не помню с момента, когда начал пить на пари в «Китайском принце».

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех