Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Северьян, таркӑн вырӑс, хӑйӗн улпут мӑшкӑлӗ пулнӑ пӗртен-пӗр юратӑвне ҫухатнӑскер, сӳнме пуҫланӑ туйӑмсене чӑваш пики ҫумӗнче ҫӗнӗрен чӗртме тӑрӑшать.

Куҫарса пулӑш

Иртнӗ кун ҫути // Аристарх Дмитриев. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 5–8 с.

Ун чухне Павлуш ытти туйӑмсене манать, сасартӑк пиччӗшне аса илет: «ӑҫта ҫитнӗ-ши вӑл халь?» — тесе пӑшӑрханать.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Ҫакӑнпа пӗрлех вӑл пӗртте айван мар, усалпа пырса ҫапӑнас тӑк унӑн чӗри хӗрарӑм ӑрачӗн кирек хӑш элчин чӗри пекех тарӑхать те хӗрхенет; паллах, вӑл — ырӑ туйӑмсене хӑйӗн харпӑрлӑхӗ туса хуракансен тата вӗсемпе параграфсемпе килӗшӳллӗн усӑ куракансен йышӗн элчи.

Со всем тем была она далеко не глупа, и ее сердце так же возмущалось и сострадало, если сталкивалось со злом, как сердце всякой представительницы женского пола, обратившей добрые чувства в свою монополию и употребляющей их согласно параграфам.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Эпӗ Гез ҫине куҫрӑм, хамӑн туйӑмсене питех те ҫемҫетсе хам куляннине пӗлтертӗм: капитан ачасемсӗр ахӑр, мӗншӗн тесен унӑн пурнӑҫӗ самаях тӑрлавсӑр туйӑнать; унӑн ҫемье тимлӗхӗн тӗрӗс йӗрки-тӑрӑмӗ ҫук.

Я перешел к Гезу, выразив сожаление, крайне смягченное по остроте своего существа, что капитан бездетен, так как его жизнь, по-видимому, довольно беспутна; она лишена правильных семейных забот.

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Юлашкинчен, ҫак туйӑмсене ҫине тӑрсах сирсе, — пӑхма кансӗрлекен, пиҫе турат ҫулҫисене алӑпа ҫапла сиреҫҫӗ, — ҫырнӑ тӗлелле ҫывӑхарах пӗшкӗнес тӗллевпе карап хӳрин вӗренӗ ҫине пӗр урапа ярса пусрӑм.

Наконец, настойчиво отведя эти чувства, как отводят рукой упругую, мешающую смотреть листву, я стал одной ногой на кормовой канат, чтобы ближе нагнуться к надписи.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Эпӗ туйӑмсене ирӗке ярса йӑпаннӑ-киленнӗ ӗнтӗ, ҫавӑнпах телейлӗ, пысӑк йышпа пӗрле, ахальлӗн ҫапӑҫас килмест, Астарот та ҫаплах шухӑшлать паллах.

Я пережил страстное увлечение и был счастлив, но не желал просто драться, так же, как Астарот.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Хӑюлӑх, татӑклӑнлӑх, хамӑра хамӑр тытма пултараслӑх, харсӑрлӑх — ҫаксем пурте пирӗншӗн пуш-пушӑ та ытлашши ӑнлавсем, вӗсем пирки каласа кӑтартни тӗлӗнмеллерех — алӑсӑр ҫыннӑн улттӑмӗш пӳрни ҫинчен сӳпӗлтетнӗ пекрехех; ҫаксем пирӗн ҫук, лӑпкӑлӑх ҫеҫ пур; эпир тирпейлӗн, туйӑмсене йӳле ямасӑр ӗҫлетпӗр.

Отвага, решительность, самообладание, храбрость — все это для нас пустые и лишние понятия, об этом говорить так же странно, как о шестом пальце безрукого; ничего этого у нас нет, есть только спокойствие; мы работаем аккуратно и хладнокровно.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Тропик каҫӗ юмахри шӑплӑхпа тата ҫеҫкене ларнӑ йывӑҫсен техӗмӗн йӑваш влаҫӗпе тулсах ларнӑ, кӑнтӑрла ҫывӑрнӑ туйӑмсене ҫӗклет; мӑнаҫлӑх, рехетлӗх, сӗм тӗттӗмлӗх — вӗсем кӗвӗ-ҫемӗ евӗр витӗм кӳреҫҫӗ.

Тропическая ночь, полная сказочной тишины и кроткой власти аромата цветущих деревьев, поднимала чувства, спящие днем; величие, нега, мрак действовали, как музыка.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент ҫемҫешке ҫын мар, анчах пурнӑҫри чӑн курӑнусем пирӗн чи кӑткӑс туйӑмсене хӑйсен ӑш-чикӗпе палӑртаҫҫӗ тата вӗсене сӑмахсенчен ытларах сӑнарлаҫҫӗ.

Он не был сентиментален, но сцены жизни часто выражают содержанием своим наши самые сложные чувства, и выражают их сильнее слов.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Унӑн килӗшӳлӗхӗнче яш каччӑн айванлӑхӗ пачах ҫук: сӑнаса тӗсес тӗк кӑткӑс кӑмӑлпа вӑйлӑ туйӑмсене асӑрхаятӑн, анчах хӗрсем, ҫакӑнта ытлах чухламасӑр, хӑйсене килӗшекен кӑштах канӑҫсӑр сӑнлӑ, хитре куҫлӑ, хура ҫӳҫлӗ, хурланчӑк арҫын ачана кураҫҫӗ.

В его привлекательности отсутствовала примитивность подростка: сложный характер и сильные чувства подмечались наблюдательным взглядом, но девушки видели, не разбираясь во всем этом, просто понравившегося им мальчика с встревоженным лицом и красивыми глазами, темноволосого и печального.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫапла, сире итлесе эпӗ чӑннипех савӑнтӑм та тӗлӗнтӗм; Ядрин тӗрмин картишӗнче эсир каланӑ кӗвӗсен пуянлӑхӗ туйӑмсене тарӑннӑн, хӑватлӑн хускатрӗ: кулленхи ӗҫлӗ, ирӗклӗ пурнӑҫӑмра ҫухалнӑ мӗн пур музыка асӑма килсе ҫапрӗ; ҫаксем патне таврӑнас тӗллевпе хавхалантӑм та — тартӑм.

Да, я был потрясен, слушая вас; богатство мелодий, расказанных вами на дворе Ядринского острога, заставило меня очень глубоко почувствовать всю утраченную мной музыку свободной и деятельной жизни; я сильно снова захотел всего и бежал.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Хура куҫӗ ытларах ӑслӑн, шалти туйӑмсене пытарса пӑхать.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Анчах хам туйӑмсене чараймастӑп.

Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Палатӑна пырсан хам туйӑмсене тытса чараймасран хӑрарӑм.

Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Эсӗ ман чӗрери сӳннӗ туйӑмсене ҫӗнӗрен хускатрӑн, Нина.

Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Тоня кӗрсе выртнӑ хыҫҫӑн алӑк умӗнче иккӗшех юлнӑ савнисем пӗр-пӗрин ытамне кӗрсе ӳкрӗҫ, ӑшри сӑмахсем туйӑмсене, хусканусене куҫрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Анчах ҫав ҫынсем ял пухӑвӗсенче е ҫыран хӗрринчи трактирте тӗссӗр ушкӑн пулса ларсан, вӗсем хӑйсен ӑшӗнчи пур ырӑ туйӑмсене те таҫта пытараҫҫӗ, пупсем пек суялӑхпа ултав тумӗсене тӑхӑнаҫҫӗ; вӗсен чунӗсенче вӑйлӑ, ҫынна йытӑлла юрама тӑрӑшни вылянма тытӑнать, ун пек чух вӗсем ҫине пӑхма та йӗрӗнчӗклӗ.

Но когда на сельских сходах или в трактире на берегу эти люди соберутся серой кучей, они прячут куда-то всё своё хорошее и облачаются, как попы, в ризы лжи и лицемерия, в них начинает играть собачья угодливость пред сильными, и тогда на них противно смотреть.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Партизансен крайӗнче пурӑнакансем Сталин юлташ урлӑ аслӑ парти патне, ирсӗр тӑшмана хирӗҫ ҫапӑҫакан ҫынсен чӗринчи чи ырӑ та хаклӑ туйӑмсене хӑйӗн мухтавлӑ чапӗпе хавхалантаракан Мускав патне ҫырнӑ.

В письме жители партизанского края обращались через товарища Сталина к великой партии, к Москве, которая олицетворяла собой все лучшее, все дорогое, что было в сердцах людей, сражавшихся с ненавистным врагом.

XVIII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Эсир хӑть кирек те мӗн калӑр… чӗрене, туйӑмсене — эсир ҫав ҫынсенче ан та шырӑр!

Что ни говорите… сердца, чувства — в этих людях не ищите!

Ермолайпа арман хуҫи арӑмӗ // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 17–28 с.

Ҫук, ун кӑкӑрӗнче ку асаилӳсем сӳнмен, пӗтсе ларман, вӗсем ытти хӑватлӑрах туйӑмсене ҫеҫ вӑхӑтлӑха ҫул панӑ.

Нет, они не погасли, не исчезли в груди его, они посторонились только, чтобы дать на время простор другим могучим движеньям.

V // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.