Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Кирлӗ-и, пуҫна касса тататӑп?
12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.
Аттем — йывӑр тӑпри ҫӑмӑл пултӑр та-ха унӑн — калать хайхи мана: «Фу-у, Христан, ирсӗр те ҫак эсӗ! Эпӗ кӗлӗ вулатӑп, эсӗ хырӑмӑнти апатна тытса тӑраймастӑн, сывлӑш ҫавӑрма та ҫук-ӗҫ, сӑмсана ҫурать, тет. Кай, тӗмеске ҫинчен ан, эп сана кӗреҫепе пуҫна касса тататӑп! Сана, ирсӗре, пула клад ҫӗр айне тарса кӗме пултарать», — тет.
6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.
Ҫав сехетчен чӗре ҫунса каймасан — хамшӑн та, пуриншӗн те тулли виҫепе тӳлесе тататӑп!Если до этого часа сердце не сгорит — и за себя, и за всех отплачу сполна!
XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.
Халь ӗнтӗ йӑлтах пӗтнине ҫеҫ ӑнлантӑм эпӗ: арӑм айӑпли пирки иккӗленме май та ҫук, эпӗ ӑна халех акӑ айӑплатӑп, вара унпа мӗнпур ҫыхӑнӑва тататӑп.
XXVI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
— Вӑл кӳршӗ хӗрарӑмӗ патне пӑрӑҫ илме кайрӗ, эпӗ тӗк тататӑп, — унӑн хӗсӗк куҫӗсем хӑравҫӑллӑн йӑлтӑртатса илчӗҫ.— Она ушла к соседке за перцем, а я общипываю… — его узкие глаза боязливо заблестели.
XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.
— Асанне, хамӑн председатель шалӑвӗнчен-и, е кӗркунне хамӑр пахчаран — пӗтӗмпех тӳлесе тататӑп!
XXI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.
Ҫӗҫҫӗме баракра вӑрларӗҫ — эпӗ ача кӑвапине шӑлпах ҫыртса тататӑп; ачи каҫӑхса кайса мӑн сасӑпа кӑшкӑрать, амӑшӗ — йӑлкӑшса кулать, эпӗ унӑн тарӑн куҫӗсем тӗлӗнмелле хӑватпа ҫуталнине, вӗсенче кӑвак ҫулӑм вӗлтлетнине куратӑп; — вӑл хуралса кайнӑ аллипе, юбка таврашӗнче хыпашласа, кӗсйине шырать, ҫыртса юнланнӑ тутисем хуллен пӑшӑлтатаҫҫӗ:
Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.
— Тартсан, сирӗн пуҫӑрсене тататӑп! — тесе кӑшкӑрчӗ те мӑйӑхли городовойсене, хӑй тухса чупрӗ.— Уйдут — головы сорву! — крикнул усатый городовым и выбежал вон.
XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949
Пенсийен укҫине тататӑп…
Улттӑмӗш курӑну // Владислав Николаев. Килти архив
— Тататӑп та!
1-мӗш сыпӑк. Том вылять, ҫапӑҫать, тарать // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.