Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӳнтерсен (тĕпĕ: сӳнтер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Аннеҫӗм, — тет Серёжа, — ҫутӑ сӳнтерсен мӗн те пулин ӑнланмасан, мана каласа пар».

«Мамочка, — говорит Сережа, когда тушат свет, — если будешь что-нибудь понимать, говори мне».

Кам-ха вӑл Сережа тата ӑҫта пурӑнаканскер // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Мишка та сӑмах хушмарӗ, пирус тӗпне пӳрне вӗҫӗсемпе пусса сӳнтерсен тин ыйтрӗ:

Молчал и Мишка, потом затушил в пальцах окурок, спросил:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хунарне сӳнтерсен, Ксени ыйха путакан ял ҫине пӑхса нумайччен тӑчӗ, майӗпен лӑпланчӗ.

Выключив фонарик, Ксения стояла у окна, глядела на засыпающую деревню, понемногу успокаивалась.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ӑна часах юратнӑ, унпала сӗтел хушшинче юнашар ларнӑ, унтан, ёлкӑна сӳнтерсен, чӑрӑш йӗпписем тӑкӑнса шӑвакан пулнӑ урайӗнче тата ёлка айӗнче те унпалах выляса ҫӳренӗ.

Он любил ее весь вечер, сидел рядом с ней за столом, потом ползал впотьмах под затушенной елкой по полу, скользкому от нападавших иголок.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Каллех ҫӳҫентерекен туйӑм, пӗркун, тӗнче хӑй ҫутине лапах сӳнтерсен, эпир утрав ҫинче туйнӑ пекки, пӗтӗм ӑшчике ярса илчӗ.

Меня всю передернуло, как я представила себе тогда на островке, когда мир вокруг нас погасил все свои огни.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл лампочка ҫине пӑхать те ӑна сӳнтерсен йӗрет.

Он смотрел на лампочку и плакал, когда её гасили.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӑр ҫинчен эпир ҫутӑ сӳнтерсен, ҫӑматӑ тӑхӑннӑ хуралҫӑ йӗркеллех утать пулин те, пӑр ҫинче темле курӑнаканскер, шӑхличне шӑхӑртса ярса, шӑпӑрне тытса хамӑр паталла утма тытӑнсан тин тухса кайрӑмӑр.

Мы ушли с катка, когда уже погасили свет и сторож в валенках, какой-то странный на льду, удивительно медленный, хотя он шел обыкновенным шагом, пронзительно засвистел и двинулся к нам с метлой.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсем пирӗн ҫуртасене иккӗшне те сӳнтерсен, пирӗн мӗн тӑвас-ха?

Как бы они не потушили нам обе свечки, тогда просто беда.

31-мӗш сыпӑк. Тупӑннӑ та каллех ҫухалнӑ // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех