Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑнакаласа (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Атте пире сӑнакаласа тӑчӗ-тӑчӗ те: — Ваҫук, эпӗ сана шыратӑп. Ӗҫ пурччӗ, — терӗ.

Куҫарса пулӑш

Выляма та ӑс кирлӗ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 143–160 с.

Тимлесерех сӑнакаласа пурӑнсан, ӗнтӗ Полинана хӑйне те Ула Тимӗр шӑпах ӗмӗтри чун патӗнчи «принц»-арҫын ача пек курӑна пуҫларӗ: хӗрача чӗринче хӑй пекех ҫамрӑк «калча» «сиктернӗ» пӗчӗк, ылтӑн вут — чалтӑрт! сирпӗнсе илнӗ «айӑпсӑр» юрату хӗлхемӗ — вӑй илсе, хӗвел пекех, пурнӑҫ пекех нихӑҫан та сӳнмесле шанӑҫ ҫуратса ҫунма пуҫларӗ.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

«Шел, — хуҫӑк кӑмӑлпа пуҫне сулкаласа илчӗ вӑл ҫакна тӗпчевлӗн сӑнакаласа тӑнӑ хыҫҫӑн, — йӗрсем хушшинче йывӑҫӑн чӗрӗ хуппине ытла та сахал хӑварнӑ.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Ҫул хӗрринчи темле катмар чулсене, крепость хӳмине, хан мечӗтне сӑнакаласа пӑхрӗ вӑл.

Куҫарса пулӑш

7. Поэтпа хан // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Анчах паянччен пӗрне-пӗри аякран сӑнакаласа пӑхнипех ҫырлахнӑччӗ-ха.

Но до сегодняшнего дня были удовлетворены тем, что рассматривали друг друга со стороны.

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫырла ҫиес килмерӗ Ятламасӑн, касмӑк ӗҫӗпе пурӑнакан ҫын йӑлипе сукмак хӗрринчи тӗрлӗ йывӑҫсене сӑнакаласа вӑл вӗҫӗмсӗр малалла утрӗ.

Куҫарса пулӑш

2. Вӑрман юрри // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Пӗлтерӗшлӗ, нумай ӗҫ-пулӑм пуҫланас кун умӗн, — ҫак страницӑсене те шӑпах ҫавӑнпах ҫырма пуҫларӑм, — ирхине ҫыран хӗрринче яланхинчен ытларах вӑхӑт уҫӑлса ҫӳрерӗм ахӑр, мӗншӗн тесен кӗтмен ҫӗртен хытах выҫса кайрӑм; куҫ тӗлне лекнӗ ахаль хупах патне, унӑн алӑкӗ умне, террасӑна кӗрсе лартӑм та — ӑна хупласа хунӑ шурӑ тата кӑвак чечеклӗ плюш евӗрлӗ ӳсен-тӑрана сӑнакаласа, ҫӑмӑл хӗрлӗ эрехпе сыпкаласа ӑшаланӑ мерлан ҫиме пикентӗм.

Накануне дня, с которого началось многое, ради чего сел я написать эти страницы, моя утренняя прогулка по набережным несколько затянулась, потому что, внезапно проголодавшись, я сел у обыкновенной харчевни, перед ее дверью, на террасе, обвитой растениями типа плюща с белыми и голубыми цветами, я ел жареного мерлана, запивая кушанье легким красным вином.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вара вӗсем пӗр-пӗрне асӑрхануллӑн сӑнакаласа чул арӑш-пирӗшлӗхӗнчен лӑпкӑ ҫеҫен хирелле тухрӗҫ.

И молча, осторожно рассматривая друг друга, они выбрались из каменного хаоса прибрежья в тихую пустыню.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Мӑйӑхлӑ ҫын, хӑй хыҫӗнчен вӑрӑм мӗлке хӑварса, уҫланкӑ урлӑ каҫрӗ те, йӗри-тавралла иккӗленнӗ пек сӑнакаласа пӑхса, уҫланкӑ хӗрринче чарӑнчӗ.

Человек с усами пересек поляну, оставляя за собой длинную тень, и на опушке остановился, недоуменно озираясь.

13 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Лешӗ лӑпкӑн ҫеҫ эмальне илемлетнӗ авалхи тӑвар сулчине сӑнакаласа ларнӑ, мӑйӑхӗсене пӗтернӗ, старикӗн сӑмахӗсене илтмен пекех пулнӑ.

Oн сидел спокойно, рассматривая старинную солонку-ковчежец, украшенную эмалью, крутил усы и как будто не слыхал слов старика…

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ирӗлет эппин! — шухӑшлӑн каласа хунӑ вӑл, кача пӳрни ҫинчи ҫӗррине сӑнакаласа.

— Тает! — задумчиво сказала она, разглядывая кольцо на своем мизинце.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн вырӑнӗ ун пек чух эрешлӗн тирпейленӗ гостинӑйӑн пӗр-пӗр кӗтессинче пулнӑ, вӑл унта, урисене хуҫлатса, салхуллӑн сӑнакаласа ларнӑ.

Поджав ноги, он сидел где-нибудь в уголке ее пестро убранной гостиной и угрюмо наблюдал.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Уҫӑ кантӑкран тулалла туртӑнакан кӑвак тӗтӗме пӗр кана сӑнакаласа лӑрнӑ хыҫҫӑн шӑпланнӑ мучи сӑмаххине ҫапла йӳнеҫтерчӗ:

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пурнӑҫа сӑнакаласа пынӑ тӑрӑх вӑл ҫапах та пӗлет: пысӑккисем калаҫнӑ вӑхӑтра вӗсене чӑрмантарма юрамасть; пысӑккисем ҫакна чӑтма пултараймаҫҫӗ, вӗсем ҫилленсе каяссине те кӗтме пулать, кайран вара мӗн пулассине пӗлсе тӑр унта.

Кое-какое знание жизни подсказывает ему, однако, что не следует приставать к взрослым, когда они увлечены своими разговорами: взрослые этого не выносят, они могут рассердиться, и неизвестно, какие будут последствия.

Велосипед туянаҫҫӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Рогов вӗсене кӑшт сӑнакаласа ларчӗ те Котеневпа пӗрле пӳлӗмрен тухрӗ.

Рогов наблюдал за ними с минуту и вышел вместе с Котеневым.

Иккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл, юлса пыракансене сӑнакаласа, пӗрре хытӑрах, пӗрре хулленрех пычӗ.

Он то убыстрял, то замедлял ход, наблюдая за отстающими.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Митя каласа кӑтартнӑ чух Мазин лагере, ҫурт-йӗрсене сӑнакаласа ҫӳрерӗ, хӑй ӑшӗнче темскер шухӑшларӗ.

Пока Митя рассказывал, Мазин рыскал глазами по лагерю, оглядывая постройки и что-то соображая про себя.

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Геологи енӗпе сӑнакаласа пынӑ хушӑра эпӗ мӗн чухлӗ кайнине те мантӑм.

Весь уйдя в геологические наблюдения, я не замечал времени.

XX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Вӑрттӑн сӑнакаласа пурӑннӑ ывӑлӗн сӑнӗ килӗшмен пулин те, Василий Иванович икӗ кун хӑйне хӑй хытарса пурӑнчӗ…

Целых два дня он крепился, хотя вид сына, на которого он все посматривал украдкой, ему очень не нравился…

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Акӑ, Катя ҫине сӑнакаласа пӑхрӑм та, пичӗ ҫинче пӗркеленчӗксем пуррине куртӑм…

Присмотрелась давеча к Кате — морщинки…

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех