Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Хӑраса ӳкнӗ тискерчӗксем каялла чакса тӑчӗҫ, Гент ӑша кантаракан техӗмлӗ шӗвеке пӗр сыпкӑмпах пушатсан, сулахаялла та сылтӑмалла савӑнӑҫлӑн кулса пӑхкаласан хӑраса ӳкнӗ тискерчӗксем ҫӗкленӳллӗ тӗлӗнӳпе ҫухӑрашма пикенчӗҫ.

Испуганные дикари отпрянули, завизжав в восторженном изумлении, когда Гент одним духом осушил приятный прохладительный напиток, улыбаясь налево и направо.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Йӗкӗт, эсӗ-и ку?! — Паркер пуҫне айккинелле пӑрчӗ, ҫуталчӗ те кӑмӑллӑн та савӑнӑҫлӑн хушса хучӗ.

— Паренек, это ты? — Паркер склонил голову набок, просиял и умильно заторжествовал:

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫӳревҫӗ ҫак ҫула хӑвӑрттӑн, савӑнӑҫлӑн утса тухрӗ, — утӑмсерен ӑна нимӗнпе танлашми киленӳ кӗтсе тӑрать тейӗн.

Пешеход прошел их так быстро и весело, словно после каждого шага его ожидало несравненное удовольствие.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

— Ман пата ҫывӑхарах килсемӗр, — терӗ вӑл халӗ сасӑпах, ҫав вӑхӑтрах ун умне пырса тӑнӑ Галеран ҫине савӑнӑҫлӑн та тискеррӗн тӗмсӗлчӗ.

Я хочу, — вслух продолжал он, радостно и дико смотря на появившегося перед ним Галерана, — чтобы вы подошли ближе.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Эпӗ начар мар перетӗп, — савӑнӑҫлӑн, анчах мухтанмасӑр килӗшрӗ Гравелот.

Я стреляю хорошо, — без ложной скромности согласился Гравелот.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Театрӑн капмар алӑкӗ халӗ ҫурма уҫӑ, унта ылтӑн, ҫутӑ йӑлтӑртатаҫҫӗ, илемлӗ, кӗме май ҫук тӗнчери ҫиҫкӗнчӗк сӑнсем чаршав сӗмӗнче савӑнӑҫлӑн кулаҫҫӗ, чаршав ҫине вара парӑссемлӗ тата кайӑксемлӗ кӑвак лагуна ӳкернӗ.

Огромная дверь в зал театра была полураскрыта, там блестели золото, свет, ярко озаренные лица из прекрасного и недоступного мира смеялись на фоне занавеса, изображающего голубую лагуну с парусами и птицами.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Нӳрлӗ курӑк ҫинче виҫӗ алӑ выртать, вӗсем пӗр-пӗрне ӑшӑтаҫҫӗ, акӑ тинех уҫӑ темле майпа Роя ҫакланчӗ те вӑл савӑнӑҫлӑн сиксе тӑчӗ.

Три руки лежали в сырой траве, взаимно грея друг друга, наконец, ключ каким-то путем оказался у Рой, и она с торжеством вскочила.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Давенант савӑнӑҫлӑн шӑхӑрса ячӗ: урай шӑлмалла мар, сӗтел ҫитти сармалла мар, чашӑксенчен ҫӗрӗк пан улми кӑларса пемелле мар.

Давенант радостно засвистал: не надо подметать пол, расстилать скатерти и выбрасывать из вазы гнилые яблоки.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хама тытса чараймасӑр савӑнӑҫлӑн ахӑлтатма пикентӗм, куҫӑм умне вӗҫкӗнленсех кайнӑ, анчах… пуҫсӑр Ганс тухса тӑчӗ…

Не удержавшись, я радостно захохотал, представляя себе зазнавшегося Ганса без головы…

III. Калаҫу // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 397–404 с.

Этем ӑрӑвӗсен чӗринче сысна сӑнарӗ тухса пӗтейми; вӑхӑт-вӑхӑтпа ҫут ҫанталӑк халӑхсен, нацисен, расӑсен хӗрхенӳсӗр туртӑмне парӑнать те — ҫав тери тӗлӗнмелле тӗслӗхсем тӑвать, эпир супӑнь, шӑл щеткипе пит шӑлли пирки савӑнӑҫлӑн шухӑшланине нумай вӑй хумасӑр ҫатлаттарнипех пӗтерсе хурать.

Образ свиньи неистребим в сердце человеческих поколений; время от времени природа, уступая немилосердной потребности народов, наций и рас, производит странные образцы, прихлопывая одним небольшим усилием все радостные представления наши о мыле, зубных щетках и полотенцах.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Сӑмахсӑр ҫак шухӑш кӑкӑрӗнчен чӑмӑрпа савӑнӑҫлӑн ҫапнӑ евӗр пулчӗ.

Эта мысль без слов походила на торжественный удар кулаком в грудь.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Ҫӑмламас хура тӑватӑ кӳлепе пуҫӗсене савӑнӑҫлӑн сӗлте-сӗлте илчӗ.

Четыре мохнатые фигуры радостно закивали.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 326–330 с.

Карчӑк савӑнӑҫлӑн ҫухӑра-ҫухӑра кӑшкӑрать:

Первая, радостно взвизгивая, кричала:

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

Ҫакна илтсен, кӗрӗкли темле савӑнӑҫлӑн кулса илчӗ:

Куҫарса пулӑш

Ял кӳлли аслӑ // Василий Алентей, А. Андреев. «Капкӑн», 1962, 1№.

Эпир ӑна шлюпка патне сӗтӗрсе кайрӑмӑр, вӑл вара… савӑнӑҫлӑн кулать…

Мы потащили его к шлюпке, он смеялся.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Икӗ талӑк выҫӑпа халсӑрланса ҫитнӗрен унра сыхлав туйӑм-чикӗме вуҫех тамалчӗ темелле, ҫавӑнпах, станцири хунар ҫутин ярӑмӗ илӗртнине парӑнса, тӑмпайла, ҫакӑнпа пӗрлех савӑнӑҫлӑн ун еннелле пӑрӑнчӗ.

Голодное изнурение двух суток настолько помрачило инстинкт самосохранения, что он, соблазненный полосой света станционного фонаря, тупо и вместе с тем радостно повернул к нему.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫакна илтсен Курносов, усал тӗлӗкрен вӑраннӑ пек, юлташӗсене савӑнӑҫлӑн, малашне темле асамлӑ ҫӑлӑнӑҫ килессе шаннӑн пӑха-пӑха илчӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пурте хӗрӗнкӗскерсем, савӑнӑҫлӑн шавласа кайрӗҫ, Телегина унтан та кунтан юлташла кӳп! те кӳп! лектеркелесе илчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Утарта йытӑсем пӗр-иккӗ хамлатни, унтан савӑнӑҫлӑн нӑйкӑшни, такам тем калани илтӗнчӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Анчах лавҫӑ ыратнине туймарӗ, савӑнӑҫлӑн кулса ячӗ те, кубанка ҫӗлӗкне хывса, питне кӑмӑллӑн шӑлкаларӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.