Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

савакан (тĕпĕ: сав) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лебедевсен ҫемйинче йыш ӳссех пынӑ, пӗр-пӗрне савакан мӑшӑр пилӗк ачана _ тӑватӑ ывӑлпа пӗр хӗре — кун ҫути парнеленӗ.

Куҫарса пулӑш

Ӗҫре тупнӑ чыспа хисеп // П.ЗАЙЦЕВ. http://kasalen.ru/2022/10/07/ec%d1%80%d0 ... 5%d0%bf-2/

Эсир ӗҫре те ӗлкӗретӗр, харпӑр пурнӑҫра та аванах – сирӗнпе юнашар савакан ҫын пулӗ.

Вы и в профессиональных делах преуспеете, и в личных - рядом с вами появится верный поклонник.

50-мӗш эрнери гороскоп // Софья Савнеш. Чӑваш халӑх сайчӗ

Нок ҫав хӗрарӑм гени хайлавӗлле чаплӑран та чаплӑ тесе суккӑрла шухӑшланӑ, — ятарласа капӑрланман, анчах ӗмӗтсӗр чунӗ савакан хӗрарӑмран мӗн пур япалана ҫийӗнчех, питӗ хӗрӳллӗн те вӑйлӑн илессишӗн хыпса ҫуннӑ.

Нок слепо воображал, что эта женщина совершенна, как произведение гения, — так сильно и пылко хотелось ему сразу обрести все, чем безыскусственные, но ненасытные души наделяют образ любимой.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫав ҫамрӑк ҫын хӑй савакан хӗрарӑм ӑна юратнипе ухмаха тухнине чӑннипех ӗненсе лартнӑ та — кассӑна ҫӗмӗрсе кӗнӗ, укҫине ҫавна — этем сӑнарӗллӗ шуйттана — тыттарнӑ.

Этот молодой человек был так уверен, что его возлюбленная тоже сошла с ума от любви, что взломал кассу патрона и деньги передал той, — дьяволу в человеческом образе.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Анчах лешӗ хӑй савакан хӗр ҫине мӑшкӑл шывӗ сапма пуҫласан — чӑтаймарӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Мӑшӑр ҫунат хушӑнчӗ тейӗн Ельккана, Андрейӑн чиксӗр савӑнӑҫне чухлаканскер, вӑл, икӗ савакан чуна татах та хӗпӗртӳ кӳрес тесе, чупса ӗҫлеме, пӗтӗм канӑҫне ҫухатса, алӑкӑн-тӗпелӗн вӗҫнӗ пек хутласа, сӑй хатӗрлеме тапратрӗ.

Куҫарса пулӑш

9 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Эпир савакан лайӑхсем те пурте хамӑр калӑпа хӗсӗнеймеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Сана, турӑсем савакан ҫынна, никам ҫӗнтерейми императора, ҫак лаврӑна пӗтӗм тӗнче тӗлӗнни пӳрнӗ, — терӗ ҫав хӗр.

— Тебе, любимцу богов, тебе, непобедимому императору, эти лавры присудило восхищение всего мира, — сказала девушка.

VII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Валерия пӗр самантлӑха ун ҫине йӑваш куҫпа ӑшшӑн пӑхнӑ пек туйӑнчӗ, Спартак ҫакна савакан куҫпа пӑхнӑ тесе шухӑшлама та хатӗрччӗ.

И на мгновение Спартаку показалось, что Валерия посмотрела на него благосклонно, почти ласково и, — он готов был подумать, — с любовью.

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Эпӗ ҫав мӑнтӑркка Марк Красс савакан Лициния весталкӑпа паллашас тетӗп, ӑна эпӗ лешӗ Эвтибида ятлӑ гречанкӑна савни ҫинчен каласа парӑп.

— Я хотел бы как-нибудь познакомиться с весталкой Лицииией, которой этот толстяк Марк Красе дарят такие нежные ласки, и рассказать ей о его любви к Эвтибиде.

IV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ку сасӑ, хӗвеле кун тӳпине хӑпарма васкаттаракан сасӑ, вӗсене, пӗр им-юмпа тутлӑхланнӑ икӗ савакан чуна, хӑйсен ятне хывнӑ чипертен те чипер, ӗлккенрен те ӗлккен юрӑ пек туйӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ун умӗнче калаҫасси маншӑн пысӑк савӑнӑҫ, унӑн юррине итлесси те, манпа пӗрле пӗр пӳлӗмре вӑл пуррине пӗлесси те мана хӗпӗртеттерет; Варенька ҫине каярахпа хам мӗнле пӑхасси пирки, тусӑм йӑмӑкӑма юратас-тӑк, эпӗ ӑна ырӑ тӑвасшӑн хам савакан хӗре юратма пӑрахасси пирки ман пуҫа шухӑшсем сайра хутра кӑна пырса кӗреҫҫӗ ӗнтӗ.

Слушать ее пение и вообще знать о ее присутствии в той же комнате, в которой был я; но мысль о том, какие будут впоследствии мои отношения с Варенькой, и мечты о самопожертвовании для своего друга, ежели он влюбится в мою сестру, уже редко приходили мне в голову.

ХL сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мана вара хам савакан хӗре урӑх ҫынна пама килӗшесси лайӑх пек туйӑнчӗ, ку мана апла тума йывӑр пулманнинчен килчӗ, мӗншӗн тесен эпӗ ҫав хӗрпе вӗренне ҫынсем кӗвӗленӗ музыкӑн лайӑх енӗсем ҫинчен мӗн пурӗ те пӗр хут ҫеҫ ӗлккен сӑмахсемпе калаҫса пӑхрӑм, ман юрату, эпӗ ӑна амалантарма тем тери тӑрӑшрӑм пулин те, тепӗр эрнеренех сӗвӗрӗлсе кайрӗ.

Мне же очень приятно было жертвовать своим чувством, может быть оттого, что не стоило большого труда, так как я с этой барышней только раз вычурно поговорил о достоинстве ученой музыки, и любовь моя, как я ни старался поддерживать ее, прошла на следующей неделе.

XXXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах Володя хӑй савакан хӗр ҫинчен ҫынсене ҫав тери савӑнӑҫлӑн каласа паратчӗ те, эпӗ ку хӗре шутсӑр хытӑ юратма пуҫларӑм.

Но восторг Володи, который никогда не стеснялся присутствующими в выражении своего восторга, сообщился мне с такой силой, что я страстно влюбился в эту барышню.

XXXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Юлашкинчен, виҫҫӗмӗш хут ку хӗл эпӗ Володя савакан хӗре юратса пӑрахрӑм, вӑл хӗр пирӗн пата та пырса ҫӳретчӗ.

В третий раз, наконец, в эту зиму я влюбился в барышню, в которую был влюблен Володя и которая езжала к нам.

XXXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ Софья Ивановнӑна чылай кайран кӑна тивӗҫлипе хакларӑм, анчах ун чухне те ман пуҫа ак мӗнле ыйту пырса кӗнӗччӗ: юратӑва ытти ҫамрӑксем пек мар, пачах урӑхла ӑнланма тӑрӑшакан Дмитрий, — ҫынсене савакан ӑшӑ кӑмӑллӑ Софья Ивановнӑна яланах курать пулин те, мӗншӗн ӑнланми Любовь Сергеевнӑна тӑруках чунтан юратса пӑрахнӑ-ха?

Только гораздо после я оценил вполне Софью Ивановну, но и тогда мне пришел в голову вопрос: почему Дмитрий, старавшийся понимать любовь совершенно иначе, чем обыкновенно молодые люди, и имевший всегда перед глазами милую, любящую Софью Ивановну, вдруг страстно полюбил непонятную Любовь Сергеевну

XXIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӗсем хӑйсене те юраттарасшӑн, хӑйсене хӑйсем улталаса та пулин хӑйсене юратнине хапӑл тусах ӗненеҫҫӗ, хӑйсене юратаҫҫӗ пулсан вара — вӗсем телейлӗ; хӑйсене юратмаҫҫӗ пулсан та, хӑйсем савакан чуна пурпӗр юратаҫҫӗ, савакан чуна телей сунаҫҫӗ ҫеҫ те мар, ӑс-хакӑлпа та, пурлӑхпа та, — хӑйсем усӑ курма пултаракан мӗнпур пысӑк тата пӗчӗк майсемпе, — ӑна телейлӗ тума тӑрӑшаҫҫӗ.

Они ищут взаимности, охотно даже обманывая себя, верят в нее и счастливы, если имеют ее; но любят всё так же даже и в противном случае и не только желают счастия для любимого предмета, но всеми теми моральными и материальными, большими и мелкими средствами, которые находятся в их власти, постоянно стараются доставить его.

XXIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ку йышши ҫынсем хӑйсем савакан чунӑн ҫитменлӗхӗсене те юратаҫҫӗ, мӗншӗн тесен ҫак ҫитменлӗхсем кӑмӑлӑн ҫӗнӗ туртӑмӗсене ҫырлахтарма май туса параҫҫӗ.

Люди эти любят даже пороки любимого существа, потому что пороки эти дают им возможность удовлетворять еще новые желания.

XXIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ку йӑлтах урӑх Яша, пачах манӑн ача чухнехи, шкулта юлашки класа ҫитичченех хамӑр савакан тусӑм пек мар.

Это шел совершенно другой Яша, совсем не похожий на моего друга детства, к которому до последнего класса все же стойко удерживалось среди нас покровительственное отношение.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Итленӗ унӑн шӑрантаракан сассине, юмахри пек хӑватлӑ Лугански герой та, атте хӑй службӑра тӑнӑ бронепоездӑн командирӗ паллӑ Алябьев та тата ытти нумай ырӑ ҫынсем те хӑйсен чӗри савакан юрӑсене ятарласах ыйтса купӑспа калаттарнӑ.

Слушал ее певучие лады и луганский сказочный герой, слушал командир бронепоезда, на котором служил отец, известный Алябьев, многие хорошие люди заказывали любезные их сердцу песни.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех