Шырав
Шырав ĕçĕ:
пынӑскере (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Полинӑна, урнӑ вӑкӑр сӗчӗпе уриччен хӑйӗн ӗҫне пысӑк тивӗҫлӗхпе, хавхаланупа, пикенчӗклӗ туса пынӑскере, сӑнӗ-пуҫӗпе те, ӑсӗ-тӑнӗпе те, ҫемҫе те ырӑ кӑмӑлӗпе те юмахри пирӗштие аса илтерекенскере, автансӑр, тӗтӗмсӗр лутра яла пӗтӗм ял халӑхӗ ӑсатрӗ.
Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.
Вӑл вара ӑна, мантан кӑшт аялтарах пынӑскере, кутӗнчен шатӑрт! ҫыртса лартнӑ та хӑй урлах ҫӗрелле ҫавӑрса пӑрахнӑ.
Пӑшалсӑр эпӗ пӗр кунта виҫӗ упа тытрӑм // Георгий Орлов. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 76-80 с.
Киле илсе пынӑскере — тытса чараймарӑн-и?
IV // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.
— Ӑҫтан сирсе яран, мӗнпур вӑйӗпе кӗпӗрленсе пынӑскере: пирӗннисене йӑлт ҫӗмӗрсе тӑкрӗ, сикурсне ҫаплах памаҫҫӗ-ха.— Где тут отбить, когда его вся сила подошла: перебил всех наших, а сикурсу не подают.
7 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.
Кукшинӑна та — бала нимӗнле кринолинсӑрах, вараланчӑк перчетке тӑхӑнса, анчах та ҫӳҫӗсем ҫине рай-кайӑкӗ лартса пынӑскере, — вӑл «enchante» терӗ.
XIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.
Страницăсем:
- 1