Шырав

Шырав ĕçĕ:

пурӑнӑҫ сăмах пирĕн базăра пур.

пурӑнӑҫ (тĕпĕ: пурӑнӑҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Вӑл кӗнекере пурӑнӑҫ тӗллевӗ те чӗререн калани те пур, — тетчӗ вӑл.
— В этой книге есть и цель и сердце, — говорил он.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Унта ман уммӑн калама ҫук выҫтах, хаяр туйӑмлӑ ҫынсем ҫавраҫил пек ҫӑвӑрӑнса иртетчӗҫ, — мана вӗсем пурӑнӑҫ ҫине тарӑхни, тӗнчери пур япаласем ҫине те кӑшт тӑрӑхларах, хирӗҫӳллӗн пӑхни, хӑйсем ҫине каллӗ-маллӗ шухӑшламасӑр пӑхни кӑмӑла каятчӗ.
Там предо мною вихрем кружились люди оголённо жадные, люди грубых инстинктов, — мне нравилась их злоба на жизнь, нравилось насмешливо враждебное отношение ко всему в мире и беззаботное к самим себе.

Эпӗ хама кам та пулин аякран пырса пулӑшасса кӗтмен, телейлӗ самант килсе тухасса та шанман, анчах мӑйӗпе манӑн ӑшри ирӗклӗх вӑйӗ ҫирӗпленсе пычӗ, вара пурӑнӑҫ условийӗсем мӗн тери йывӑртарах — эпӗ хама ҫав тери ҫирӗпрех тата ӑслӑрах пулнӑ пек туяттӑм.
Я не ждал помощи извне и не надеялся на счастливый случай, но во мне постепенно развивалось волевое упрямство, и чем труднее слагались условия жизни — тем крепче и даже умнее я чувствовал себя.

Вӑрманти ҫуртра пурӑнӑҫ каллех ӗлӗкхи пек шӑва пуҫланӑ.
Жизнь в лесном доме пошла по-старому.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Тен, нимӗн те: вӑрҫӑ та, оккупаци те, вӑрман ҫуртӗнчи пурӑнӑҫ та пулман пулӗ.
Может быть, не было ничего: ни войны, ни оккупации, ни жизни в диком лесу.

Пурӑнӑҫ йӗркеллӗрех тата лӑпкӑрах шӑва пуҫланӑ.
Жизнь стала налаженней и спокойней.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ҫапла ерипен вӑрман ҫуртӗнче пурӑнӑҫ майланса пынӑ.
Жизнь в лесном домике понемногу налаживалась.

Вӑрман ҫуртӗнчи пурӑнӑҫ
Жизнь в лесном домике

Вӑл пурӑнӑҫ чӑн та ҫакӑн пекех пулмалла пуль: вӑрман тӑрӑх ҫӳремелле, кӑвайт патӗнче е тата тӳрех пӗр-пӗр йывӑҫ айӗнче ҫӗр каҫмалла, ҫырла ҫимелле, сайра хутран сӗт ӗҫмелле, ҫӑкӑр хыттине чи тутлӑ апат вырӑнне хурса ӗммелле пулӗ, тесе шутлама пуҫланӑ.
И решила, что это так и полагается: ходить по лесу, ночевать у костра или просто под деревом, есть ягоды, изредка пить молоко и как лакомство сосать корочку хлеба.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Унӑн горничнӑйӗсен пурӑнӑҫ мар — чӑн-чӑн ҫӗр ҫинчи рай…
Горничным ее девушкам не житье, — просто рай воочию совершается…

Ермолайпа арман хуҫи арӑмӗ // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 17–28 с.

Уйрӑмлӑх ҫакӑ ҫеҫ пулнӑ: шкулта вӗсене ирӗксӗр пӗрлештерсе тӑнӑ, кунта вӗсем ашшӗ-амӑшӗсене хӑйсен ирӗкӗпе пӑрахса тӑван килӗсенчен тарса килнӗ; кунти ҫынсен майӗнчен ӗнтӗ пӑяв ҫакӑнса тӑнӑ, вӗсем унтан хӑтӑлса вилӗм вырӑнне пурӑнӑҫ тупнӑ, чӑн-чӑн ирӗк пурнӑҫа тупнӑ, кунти ҫынсем хӑйсен ырӑ кӑмӑллӑ йӑли тӑрӑх кӗсйисенче пӗр пус укҫана та тытса тӑма пултараймаҫҫӗ, кунти ҫынсем ку таранччен червонеца ҫеҫ пуянлӑх тесе шутланӑ, халӗ ӗнтӗ вӗсен кӗсйисене мӗн те пулин кӑларса ӳкересрен хӑрамасӑрах тавӑрса пӑхма пулать: арендатор-жидсем вӗсене такҫанах пушатнӑ ӗнтӗ.
Разница та, что вместо насильной воли, соединившей их в школе, они сами собою кинули отцов и матерей и бежали из родительских домов; что здесь были те, у которых уже моталась около шеи веревка и которые вместо бледной смерти увидели жизнь — и жизнь во всем разгуле; что здесь были те, которые, по благородному обычаю, не могли удержать в кармане своем копейки; что здесь были те, которые дотоле червонец считали богатством, у которых, по милости арендаторов-жидов, карманы можно было выворотить без всякого опасения что-нибудь выронить.

III // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Ку ҫаран тӑрӑх вӗсем хӑйсен пурӑнӑҫ историне сывлӑм ӳкнӗ курӑк ҫийӗпе чупкаласа ҫӳренӗ ҫулсенчен пуҫласа унта хӑракаласа, хӑвӑрттӑн чупса пыракан хура куҫхаршиллӗ козачкӑна кӗтсе тӑнӑ ҫулсем таранах аса илме пултараҫҫӗ.
Тот луг, по которому они могли припомнить всю историю своей жизни, от лет, когда катались по росистой траве его, до лет, когда поджидали в нем чернобровую козачку, боязливо перелетавшую через него с помощию своих свежих, быстрых ног.

I // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Унпа курӑнӑҫнӑ чухне те, унпа пӗрле пурӑннӑ чухне те мӗнле пурӑнӑҫ пулнӑ унӑн?
Да и когда виделась с ним, когда они жили вместе, что за жизнь ее была?

Ун пек характерлӑ ҫынсем XV-мӗш ӗмӗрти йывӑр вӑхӑтра кӑна, ҫынсем вырӑнтан вырӑна куҫса ҫӳрес йӑлине пӑрахсах ҫитереймен ҫӗрте Европӑн пӗр кӗтессинче ҫеҫ пулма пултарнӑ; ун чухне малтанхи пурӑнӑҫ йӗркисемпе пурӑнакан пӗтӗм кӑнтӑр Российӑран хӑйӗн князӗсем тухса кайнӑ; ӑна вара лӑпланма пӗлмесӗр пыра-пыра тапӑнакан монгол вӑрӑ-хурахӗсем ҫаратса, ҫунтарса пӗтернӗ, ҫурт-йӗрсӗр тӑрса юлнӑ ҫынсем хӑюлланса ҫитнӗ; кӳршӗсем усал пулнӑ пирки тата яланах хӑрушлӑхра сехӗрленсе пурӑннӑ пирки, вӑл, ҫунса тӑракан ҫӗрех пурӑнма вырӑнаҫнӑ та, ҫак хӑрушлӑха тӳрех куҫран пӑхма хӑнӑхса ҫитнӗ, ҫӗр ҫинче шиклӗх пуррипе ҫуккине те манса кайнӑ; ҫавӑн чухне вара авалхи славян ҫыннин чӗри ҫапӑҫу хастарлӑхӗпе тулнӑ, тӗнчере вырӑс ҫутҫанталӑкӗн сарлака та ирӗк вӑйӗ — козачество пуҫланса кайнӑ; мӗнпур юханшыв тӑрӑхӗсене, юханшыв урлӑ каҫмалли вырӑнсене, ҫыран хӗрринчи сӗвек те майлӑ вырӑнсене козаксем йышӑнса тухнӑ, вӗсен шутне никам та пӗлмен; хӑюллӑ козаксем вӗсен шутне пӗлме тӑрӑшакан султана ҫапла ответлеме пултарнӑ: «кам пӗлсе ҫитерет вӗсене! вӗсем пирӗн ҫеҫенхир туллиех ларса тухнӑ; ӑҫта байрак, унта козак» (ӑҫта тӗмеске пур, унта козак та пурах).
Это был один из тех характеров, которые могли возникнуть только в тяжелый ХV век на полукочующем углу Европы, когда вся южная первобытная Россия, оставленная своими князьями, была опустошена, выжжена дотла неукротимыми набегами монгольских хищников; когда, лишившись дома и кровли, стал здесь отважен человек; когда на пожарищах, в виду грозных соседей и вечной опасности, селился он и привыкал глядеть им прямо в очи, разучившись знать, существует ли какая боязнь на свете; когда бранным пламенем объялся древле мирный славянский дух и завелось козачество — широкая, разгульная замашка русской природы, — и когда все поречья, перевозы, прибрежные пологие и удобные места усеялись козаками, которым и счету никто не ведал, и смелые товарищи их были вправе отвечать султану, пожелавшему знать о числе их: «Кто их знает! у нас их раскидано по всему степу: что байрак, то козак» (что маленький пригорок, там уж и козак).

Лӑпкӑ та шӑплӑхри пурӑнӑҫ ӑшне вӑл темӗнле кӑмӑллӑ сехӗрленӳ кӗртсе пычӗ.
В тихую, захолустную жизнь он внес какую-то приятную тревогу.

I сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Мӗншӗн тесессӗн ку вӑл — тӗвӗ, ку вӑл — пурӑнӑҫ!
Куҫарса пулӑш

Тӗвӗ // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пур ҫумне пур хушакан вӗри те ытарайми пурӑнӑҫ!
Куҫарса пулӑш

Пурӑнӑҫ!
Куҫарса пулӑш

Эх-х, ман пуҫ ҫине анчах-шим ҫак пурӑнӑҫ!
Куҫарса пулӑш

10 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Эх, пурӑнӑҫ!
Куҫарса пулӑш

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика