Шырав

Шырав ĕçĕ:

пурӑнакан сăмах пирĕн базăра пур.

пурӑнакан (тĕпĕ: пурӑнакан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Куккӑшӗн пичӗ ҫинче ӗҫлӗ типӗлӗхӗпе юнашар яланах темшӗн пӑшӑрханни тата шикленни, Варламова хӑваласа ҫитеймесрен, таварне лайӑх хакпа сутаймасран хӑрани сисӗнет; Варламовӑн пит-куҫӗнче те, кӗлеткинче те ҫынна пӑхӑнса пурӑнакан пӗчӗк этемӗнни пек палӑрӑмсем вара кураймӑн.
У дяди Кузьмичова рядом с деловою сухостью всегда были на лице забота и страх, что он не найдет Варламова, опоздает, пропустит хорошую цену; ничего подобного, свойственного людям маленьким и зависимым, не было заметно ни на лице, ни в фигуре Варламова.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Унтан вара урам вӗҫӗнче пурӑнакан хӑйӗн хурӑнташӗ патне, Нечо бай патне ҫитсе ӳкнӗ.
Он влетел в глухой тупик, в конце которого жил его родственник, дядя Нечо.

XII. Пӗр пӑлханман хула историйӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тен, Бойчо тусем ҫинчен анчӗ пуль, Марийка йыснӑшӗ пурӑнакан Мӑнастир ҫырмине ҫитнӗ пуль те хӑй кунта иккенне пӗлтерме Марийкӑна янӑ пуль — ҫапла пулма пултарать!
Быть может, Бойчо спустился с гор, вышел к Монастырской реке, у которой живет Марийка в мастерской своего дяди, и послал девочку известить Соколова?

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ак хайхискер Соколов пурӑнакан ҫурт хапхи патне те ҫитсе тӑчӗ.
Наконец она добралась до ворот того дома, где жил Соколов.

— Марийка, эс пурӑнакан ҫӗрте урӑх тата кам та пулин пур-и?
— Марийка, в мастерской есть еще кто-нибудь, кроме тебя?

VI. Хыпарҫӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫыран хӗрринчи шнур ӑстисем пурӑнакан ҫуртсенчен пӗрин алӑкӗ уҫӑлчӗ те, урамалла пӗр хӗрача тухса тӑчӗ; хапха патнелле пырса хӗрача питне-куҫне ҫума тытӑнчӗ.
Дверь одной из шнуровых мастерских, стоявших на берегу, открылась, и во двор вышла девочка-подросток; подойдя к воротам, она принялась умываться.

Рада пурӑнакан ҫурт ҫунса йӑтӑнса аннине вӑл хӑй куҫӗпе хӑй курса тӑчӗ, Рада та ҫавӑнтах вилнӗ ӗнтӗ, енчен хӑйне хӑй маларах вӗлереймен пулсан…
Он видел, как той ночью обрушилось жилище Рады, как горели развалины дома, под которыми она погибла, если только не покончила с собой раньше…

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тусем ҫинче пурӑнакан пур кӗтӳҫсене те, хӗл каҫмалли пур ҫуртсене те иртен-ҫӳрен ҫынсене йышӑнма юрамасть тесе приказсемпе пӗлтерсе тухрӗҫ.
По всем овечьим загонам кочующих пастухов, по всем болгарским зимовьям был разослан приказ не давать приюта никаким странникам, если они покажутся подозрительными.

I. Вӑрансан // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада пурӑнакан пӳлӗм шӑпах ҫавӑнта, ҫӳлти хутӗнчеччӗ!
Там, наверху, была комната Рады!

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кандов урлӑ-пирлӗ калаҫрӗ, хӑйне нимӗн чухлӗ те тивмен ӗҫ ҫинчен, калӑпӑр, Ҫӗнӗ Зеландире пурӑнакан халӑхӑн йӑли ҫинчен каланӑ пек сӑмахларӗ…
Кандов отвечал рассеянно, как если бы его спрашивали о нравах жителей Новой Зеландии…

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗвел ҫӳлте марччӗ-ха; Рада пурӑнакан ҫуртӑн мӗлки хирӗҫри ҫурт ҫине ӳкнӗччӗ…
Солнце стояло низко над горизонтом; дом, в котором жила Рада, отбрасывал тень на дом, стоящий напротив…

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав сутӑнчӑка вӗлересси унӑн пӗтӗм шанчӑкӗ пулса тӑчӗ, ҫав ӗҫе тусан унӑн чунӗ тасалса та хастарланса тухассӑн туйӑнчӗ; ҫийӗнчен тата унта ҫав сутӑнчӑка вӗлерни ҫеҫ те мар-ха, хӑйӗн чунӗнче пурӑнакан Рада сӑнарне те сивӗтме пултарасса сунчӗ.
Все свои надежды возлагал он на это убийство, — оно казалось юноше горнилом, из которого душа его выйдет обновленной и бодрой; кроме того, оно принесет смерть не только предателю, но и другому врагу, живущему в его собственной душе, — обаятельному образу Рады.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чурара пурӑнакан халӑхӑн ӑҫтан пулчӗ-ха ҫавӑн пек чӑрсӑрлӑх, чуралӑхра тытакансем ӑҫтан хӑраса ӳкрӗҫ-ха?
Откуда эта дерзость у порабощенного и этот страх у поработителя?..

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хула аяккинче пурӑнакан пӗр чухӑн ҫын ҫакӑнта туй ирттерет иккен те, туйне ҫак таврашри халӑха пӗтӗмпе пуҫтарнӑ курӑнать.
Какой-то бедняк праздновал свадьбу и, должно быть, пригласил на нее весь околоток.

Рада пурӑнакан ҫурт патне ҫитсен, Колчо чӗри сиксе тухас пек тапакан пулчӗ, хӑйне кӑшт йӑпатас тесе шӳтле тропарне пӗтӗм сассипе юрласа ячӗ.
Подойдя к дому, в котором жила Рада, Колчо почувствовал, что сердце у него колотится вовсю, и, чтобы заглушить его, запел во весь голос свой шуточный тропарь.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл сиккелени те кӑшкӑрашни арҫынсен ӑшне хыптарчӗ иккен те, эппин ахаль те хӑраса пурӑнакан хӗр патӗнче те ҫаплах хӑтлансан, ун сехрине хӑпартма пулать.
Ведь его прыжки и крики, так переполошившие мужчин, могли до смерти напугать и без того уже запуганную девушку.

Рачко хӑй ӑсӗпе пурӑнакан ҫын мар-ҫке.
А он парень с придурью.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пурнӑҫа пӗтӗм кӑмӑлтан савса пурӑнакан ҫамрӑк вӑйлӑ ҫыншӑн пайтах вӑхӑт хушши тӗрмере ларни, унта чунтан-вартан тарӑхни йӗр хӑвармасӑр иртмест ҫав.
Долгое тюремное заключение и душевные муки не прошли бесследно для этого сильного и полного жизни молодого человека; он стал нетерпеливым и желчным.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫынсем ҫав качакана сурӑхран ытларах хисеплеҫҫӗ, юн ӗҫен тигра кашкӑрпа упаран ытларах пысӑка хураҫҫӗ, вилепе кӑна тӑранса пурӑнакан кӑйкӑра лайӑх апат хатӗрлеме юрӑхлӑ чӑхӑран ытларах хисеплеҫҫӗ.
Люди уважают козла больше, чем овцу, собаку — больше, чем козла, кровожадного тигра — больше, чем волка и медведя, а сокола, что питается падалыо — больше, чем курицу, из которой приготовляют изысканные кушанья.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Яла вӑл пӑлхарсем пурӑнакан урамран кӗчӗ (унта тӗрӗксем те, пӑлхарсем те пурӑнаҫҫӗ), часах Цанко бай хапхи патне ҫитсе чарӑнчӗ.
Он въехал в деревню через болгарский квартал (в ней жили и турки и болгары) и вскоре остановился у ворот дяди Цанко.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика