Шырав

Шырав ĕçĕ:

пайӑрки (тĕпĕ: пайӑрка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Юрри — хӗвел пайӑрки ҫинчен, пыллӑ пӑтӑ, кӑвак тӳпе ҫинчен.
Пела о солнечном луче, о медовых кашках, о синем небе.

Ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тепӗр чухне куҫсене ҫӑлтӑр пайӑрки касать, чикет…
Изредка кололо глаз лучиком звезды.

Пулма пултараймилӗх // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тӗлӗнтермӗш-чипер ҫак сӑн нихӑҫан та ан сивлеклентӗр тесе, селӗмлӗхпе хӗр-упраҫлӑха, ҫылӑхсӑр-таса сывлава тӗп тӑвас мар тесе Лось темӗн тӗрлӗ асап-терт тӳссе ирттерме хатӗр; вӑл сывлатӑр кӑна, унӑн пит ҫӑмарти ҫинче выртакан ҫӳҫ пайӑрки ҫӗклентӗр те антӑр ҫеҫ…
Какие бы муки он вынес сейчас, чтобы никогда не омрачилось это дивное лицо, чтобы остановить гибель прелести, юности, невинного дыхания, — она дышала, и прядка волос, лежавшая на щеке, поднималась и опускалась.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

«Хӗвел пайӑрки тӑпра ҫине ӳкет, пӗтет те Ҫӗр ҫимӗҫӗсенче чӗрӗлсе тӑрать: акӑ — пурнӑҫӑн тӗп йӗрки.
«Солнечный луч падает на землю, погибает и воскресает в плод земли: — вот основной закон жизни.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӗсене вӑл вӑйпа йӗркелесе тӑрать, — ҫак вӑй унӑн ӳтӗнчен тухать, ку — ҫутӑ пайӑрки тӑм савӑт шӑтӑкӗнчен сӑрхӑнса тухнӑ пекех».
Он управляет ими силой, исходящей из его тела, подобно тому, как луч света исходит из отверстия глиняного сосуда».

Аэлита сенкертерех шывалла пӑхрӗ те — унта хӑйӗн сӑнне курать, ҫутӑ пайӑрки унӑн хырӑмӗ ҫине ӳкнӗ.
Аэлита посмотрела в синеватую воду — и там увидела своё отражение, луч света падал ей на живот.

Аэлита ирӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Чӳречерен ирхи ҫутӑ пайӑрки ҫапӑнать…
В окно бил луч утреннего света.

Кану // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Шӑтӑксенчен пӗринчен хӗвелӗн куҫа шартаракан пайӑрки тӳп-тӳррӗн кӗрет.
В один из глазков входил прямой, ослепительный луч солнца.

Хура тӳпере // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пусма тӑрӑх аялтан ҫутӑ пайӑрки сарӑлса килчӗ.
Широкий луч света снизу ударил по лестнице.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пайланнӑ телейӗн ӑҫта-ши тепӗр пайӑрки, татӑкӗ?..
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Кӗҫени те, хӗр-тантӑшӗн ним пытанчӑксӑр кӑмӑлне савса, сасартаках пӗлӗт айӗнчен тухнӑ хӗвел пайӑрки пек йӑлтӑртатса, ҫак эреветлӗ курӑнма пӗлекен ӑшпиллӗ ҫынна ҫӑт ҫупӑрларӗ: «Ырӑ ҫын эсӗ, Елькка, каҫар», — терӗ.
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Инҫетре йӑлӑмри вӑрмансем хыҫӗнчен васкамасӑр ҫуталса кайнӑ хӗвел тухать, вӑрмансем хура ҫилхисем ҫинче вут ҫутисем йӑл-йӑл ҫутӑлса каяҫҫӗ, вара чуна пырса тивекен, тӗлӗнмелле хускану тапранса каять: улӑхсем ҫинчен тӗтре тата васкамасӑртарах хӑпарма тытӑнать те хӗвел ҫути пайӑрки тӗлӗнче кӗмӗл тӗслӗн курӑнать, тӗтре хыҫҫӑн сӗр ҫинчен тӗмӗсем, йывӑҫсем, утӑ капанӗсем тухса тӑраҫҫӗ, улӑхсем, хӗрлӗрех ылттӑн тӗслӗрехскерсем, хӗвел ҫутипе ирӗлсе пур еннелле те юхса кайнӑ пек туйӑнаҫҫӗ.
Далеко, за лесами луговой стороны, восходит, не торопясь, посветлевшее солнце, на чёрных гривах лесов вспыхивают огни, и начинается странное, трогающее душу движение: всё быстрее встаёт туман с лугов и серебрится в солнечном луче, а за ним поднимаются с земли кусты, деревья, стога сена, луга точно тают под солнцем и текут во все стороны, рыжевато-золотые.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Алли чӗтренипе ҫутӑ пайӑрки те вылянать, вилесем, тӗрлӗ япаласемпе апат-ҫимӗҫсем ҫийӗпе шӑва-шӑва иртет.
Оттого, что рука его дрожала, свет фонарика прыгал и метался по трупам, мебели, по столу, уставленному закусками.

26 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Начальникӑн ансӑр ҫамки ҫинче кӑвакарнӑ ҫӳҫ пайӑрки шӑртланса тӑрать, куҫхаршийӗсем хӑйӗн хура, урлӑ хӑлхисем хӗрлӗ.
У начальника был низкий лоб, жесткие, как щетина, черные с сединой косматые брови и бугристые красные уши.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Йевта ҫутӑ пайӑрки хӑйӗн урисем патне ҫитнине асӑрхарӗ.
Евта видел, как белая струя света упала к его ногам.

14 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хӗвел пайӑрки, чул сӑрт ҫине ӳксе, ӑна ерипен ишӗлтерет: вӑл хӗвел ҫутатма пултаракан мӗн юлашки чул сӑрт юлмичченех ишӗлтерме чарӑнмасть.
Солнечный луч, падая на скалу, постепенно её разрушает; это разрушение не прекратится до тех пор$ пока не останется ни одной скалы, которую может освещать Солнце.

4. Тусем ерипен пӗтсе пыраҫҫӗ // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Тепӗр самантран хӗвелӗн хӑюсӑр пайӑрки ҫул ҫинчи шыв кӳлленчӗкӗсенче, ала витӗр тӑкӑннӑ пек тӳрӗ ҫӑвакан вӗтӗ ҫумӑр ярӑмӗсенче, ҫул хӗрринчи ҫӑвӑнса тасалнӑ симӗс курӑк ҫинче йӑлтӑртатса выляма тытӑнчӗ.
Через минуту робкий луч солнца уже блестит в лужах дороги, на полосах падающего, как сквозь сито, мелкого прямого дождя и на обмытой, блестящей зелени дорожной травы.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл кӑшкӑрса ячӗ, кӗпҫене алран вӗҫертесшӗнччӗ, анчах хӑйне ҫав самантрах ҫулӑм пайӑрки касса татасса туйса, Уча ҫилленнипе кӗпҫине пӗҫертсе янӑ пӳрнисемпе тата хытӑраххӑн пӑчӑртарӗ, сылтӑм аллипе нимӗҫе пуҫран кӳпкеме тытӑнчӗ.
Он вскрикнул и чуть не выпустил пулемет, но, сообразив, что его в ту же секунду срежет струя огня, он в бешенстве сжал обожженными пальцами ствол, а правой рукой начал бить солдата по голове.

11 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хӑйне ҫунтарса яма хатӗр ҫулӑм пайӑрки хӑй патне ҫывхарнине курсан (ҫак самантра вилӗм ӑна вут-кӑвар пек туйӑнчӗ), Уча айккинелле сиксе ӳкрӗ те пулеметчик ҫинелле хаяррӑн та шиклӗн ыткӑнчӗ, сулахай аллипе пулеметӑн хӗрсе кайнӑ кӗпҫине ярса тытрӗ, анчах пӳрнисем пиҫсе кайрӗҫ.
Заметив двигавшуюся на него струю огня, Уча отскочил в сторону, потом в гневе бросился на пулеметчика и схватился левой рукой за раскаленный ствол пулемета, почувствовал ожог на руке.

Пӗр пӗрчӗ ҫутӑ пайӑрки те кӗмест!
Полная темнота!

Манӑн ятӑм Шура пулса тӑчӗ // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика