Чӑваш чӗлхи корпусӗ

«Мӗншӗн эсӗ вӗсен пуҫне ҫавӑрма шут тытрӑн-ха? — тесе ыйтнӑ вӑл Лизӑран, — акӑ мӗн каласшӑн эпӗ сана: питне шуратни сана питӗ килӗшет; эпӗ, хӗрарӑмсен туалечӗн вӑрттӑн енӗсене пӗлместӗп, анчах эпӗ сан вырӑнта пулсан, пите пӗрмаях шуратса ҫӳренӗ пулӑттӑм; нумайах мар, ҫиелтен кӑна», — тенӗ.

«Что тебе вздумалось дурачить их? — спросил он Лизу. — А знаешь ли что, белила право тебе пристали; не вхожу в тайны дамского туалета, но на твоем месте я бы стал белиться; разумеется, не слишком, а слегка».

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Нумайах пулмасть … вырӑн урлӑ иртсе пынӑ май, эпӗ хам пӗлӗше аса илтӗм; эпӗ вӑл пуҫ пулса тӑнӑ станцӑна халӗ пӑрахӑҫа кӑларни ҫинчен пӗлтӗм.

Недавно еще, проезжая через местечко …, вспомнил я о моем приятеле; я узнал, что станция, над которой он начальствовал, уже уничтожена.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936