Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Заняти пӗтес умӗн ачасем «Манӑн йытӑ» пултарулӑх мастерскойӗнче «Дружок» аппликаци тунӑ, йытӑсен мӗлкисене сӑрланӑ.

В конце занятия дети в творческой мастерской «Моя собака» сделали аппликацию «Дружок», раскрасили силуэты собак.

Эколята - ҫамрӑк ҫутҫанталӑк хӳтӗлевҫисем // Ҫутӑ ҫул. https://sutasul.ru/articles/ekologi/2023 ... em-3468890

Тепӗр кунне, йӑмрасем урам урлӑ Лапшу Ҫтаппанӗ пек вӑрӑм мӗлкисене ӳкерсен, урама тухрӑм, Шанаровсен килӗ еннелле куҫ ывӑтрӑм.

Куҫарса пулӑш

8 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 126-196 с.

Ҫак тем пысӑкӑш авторитетсен мӗлкисене хирӗҫ мӗн-тӗр шухӑшлама та питӗ нумай хӑюлӑх, ӑс тата ӗҫ кирлӗ пулнӑ.

Куҫарса пулӑш

Мӗлкесем ҫинчен // Чӑвашла шухӑшла. https://t.me/chushu/1266

Юман, хурӑн, хурама, вӗрене, чӑрӑш, ӑвӑс, палан, пилеш, ҫӗмӗрт йывӑҫҫисем сулхӑн мӗлкисене инҫете сарса лараҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

XXI // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Чирлесе ӳкнӗ старик патне пӗлтӗр-виҫӗм ҫулсенче кӑларса пенӗ ҫӗтӗк ҫӗлӗксене йӑта-йӑта пынӑ, пахча мӗлкисене йӑлтах ҫаратса хӑварнӑ.

Старик заболел и слег, ему натащили полный дом старых шапок, выброшенных два-три года назад.

Шахрун // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫыран хӗрринчи улӑмран тунӑ этем мӗлкисене лектермеллеччӗ.

Куҫарса пулӑш

Вӑрӑм Ура пулӑшни // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Кӑнтӑр кунӗнчи ҫак сехетре каҫ тимлӗ куҫӗсене ҫӗр ҫумнех ҫывхартать, шӑрчӑксем хулленрех чӑрлатаҫҫӗ, вӗсем курӑнмилӗхӗн, вулӑсен мӗлкисене тӑсаканӑн сич-чӳллӗ куҫӗсем пӑхнине туяҫҫӗ.

Был тот час дня, когда, лениво раздумывая, вечер приближает к земле внимательные глаза, и цикады звенят тише, чувствуя осторожный взгляд Невидимого, удлиняющего тени стволов.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Туйӑмсӑр каҫхи ҫутӑ ҫуртсен мӗлкисене ытамланӑ.

Бесстрастный ночной свет охватывал тени домов.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хӑйсен мӗлкисене тӑтӑш улӑштарса куҫ умӗнчех ҫӗнӗ сӑнар йышӑнаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Тинӗс госпиталӗнче // Валентин Бурнаевский. Чӑваш литературин антологийӗ: пӗрремӗш том. Проза. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2003. — 551 с. — 275–281 с.

Ҫулӑм йӑлтӑртатнӑ вӑхӑтра Коля вӗсен хура мӗлкисене пит аванах курнӑ.

При вспышках Коля видел совсем ясно чёрные их силуэты.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Анчах Олег ҫак вӑхӑтра ҫуртсем хушшинче тӑракан йӗрлевҫӗсен хура мӗлкисене асӑрхама ӗлкӗрнӗ.

Но Олег уже успел разглядеть тёмные фигуры преследователей меж домами.

Комсомолла туслӑх // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Эсӗ тунӑ преступленисене аса илтерсе, санӑн асапусене вӑйлатса, эпир вӗсен тавӑрма ӗлкӗреймен мӗлкисене ҫӑмӑллӑх кӳретпӗр.

И напоминая тебе о твоих преступлениях, усиливая твои предсмертные муки, мы топим умилостивить их неотмщенные тени.

XXI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Хӑшӗсем чӗр чунсене пуҫ ҫапаҫҫӗ, теприсем — вилнисен мӗлкисене, ыттисем кӗлетке-йӗрӗхе, тӑваттӑмӗшӗсем — ҫӗрлехи чӑштӑртатусене, аҫа-ҫиҫӗме, е тата — ҫӗр шӑтӑкне.

Иные поклонялись животным, иные — теням умерших, иные — идолам, иные — ночным шорохам, грому и молнии, или — яме в земле.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӗсем Негрӑн Ҫывӑракан Пуҫӗн ҫӗр ай храмне туса хураҫҫӗ — хӑйсем патне ҫынсене илӗртме тытӑнаҫҫӗ, — чирлисене сиплеҫҫӗ, шӑпа пирки юмлаҫҫӗ, ӗненекенсене вилнисен мӗлкисене кӑтартаҫҫӗ.

Они построили подземный храм Спящей Головы Негра и стали привлекать к себе людей, — исцеляли больных, гадали о судьбе и верующим показывали тени умерших.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Халӗ чакӑл тусен уҫӑмлӑ, вӑрӑм мӗлкисене кӗретӗнех кураятӑн, — вӗсем пӑрлӑ ҫап-ҫара тӳремлӗх урлӑ тӑсӑлаҫҫӗ.

Теперь уже ясно можно было видеть резкие, длинные тени от скал, — они тянулись через оголённую, ледяную равнину.

Хура тӳпере // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫывӑрса каясран хӑраса, вӑл хӑйне хӑй ирӗксӗрех пӗрре инҫетри сопкӑсен мӗлкисене, тепре ҫыран таврашӗнчи симӗсленекен тӗмескесене, тепре вӗсем ҫумне тайӑнса ларнӑ станцӑри пӳртсене сӑнаттарса пычӗ.

Боясь уснуть, он заставлял себя изучать то неясные очертания далеких сопок, то прибрежные зеленеющие холмы, то притулившиеся к ним разбросанные избы станицы.

5. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Пирӗн ҫумран, васкамасӑр, вӑрӑм мӗлкисене сӗтӗрсе ҫынсем иртсе каятчӗҫ, урасем айӗнчен тӗтӗм пек тусан тӑрса, ҫав мӗлкесене пытаратчӗ.

Мимо нас не спеша проходили люди, влача за собою длинные тени, дымом вставала пыль из-под ног, хороня эти тени.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ку сӑнлӑхра ҫыранӗсене курӑк пусса илнӗ пӗчӗкҫӗ пӗве пур, ун леш енче ҫыран ҫумӗнченех чӑнкӑ ту ҫӳлелле кармашать, тӑва ешӗл тумӗсене хутӑштарса янӑ акӑш-макӑш пысӑк ватӑ йывӑҫсемпе тӗмсем сӑрса илнӗ, ту пуҫланакан ҫӗртен пӗве ҫинелле ватӑ хурӑн ӳпӗннӗ, вӑл хӑйӗн хулӑн тымарӗсен пӗр ушкӑнӗпе пӗвен нӳрлӗ ҫыранӗнче тытӑнса тӑрать, тӑррипе йӑрӑс пӳллӗ ҫӳлӗ ӑвӑс ҫумне сӗвӗннӗ, кӑтра турачӗсене шыв тӳремӗ тӗлне уснӑ, ҫак туратсем ытти ешӗл йывӑҫсемпе пӗрле хӑйсен мӗлкисене шыв ҫине ӳкернӗ.

Его составляли небольшой, заросший с краев прудик, сейчас же за ним крутая гора вверх, поросшая огромными старыми деревьями и кустами, часто перемешивающими свою разнообразную зелень, и перекинутая над прудом, у начала горы, старая береза, которая, держась частью своих толстых корней в влажном береге пруда, макушкой оперлась на высокую, стройную осину и повесила кудрявые ветви над гладкой поверхностью пруда, отражавшего в себе эти висящие ветки и окружавшую зелень.

XXVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Каҫӗ йӑмрасен ӑшӑ мӗлкисене ҫыран ҫине ҫемҫен сарса хунӑ.

Вечер ласково стелет на берег тёплые тени вётел.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ильсеярпа Бикмуш мучи вӗсен мӗлкисене капитан кӗперӗ ҫинче ҫунакан хунарӑн тӗксӗм ҫутинче аран-аран тӗсмӗртрӗҫ.

Ильсеяр и дед Бикмуш с трудом различали их тени в тусклом свете фонарика, горевшего на капитанском мостике.

ХII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.