Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ку тӑшмана хӑйне пӑвса вӗлерӗп тесе мӑйӗнчен тытма карӑннӑччӗ кӑна, пуҫӗнчен урапа тапнӑ вӑй Танук-нойона йӗнертен сирпӗтсе кӑларса ҫӗре ӳкерчӗ.

Куҫарса пулӑш

Юлашки тӗлпулу // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Вӑрманта тӗмсем хушшине пытансан шурӑ ҫар ҫынни лашине мӑйӗнчен амантнине курчӗ.

Куҫарса пулӑш

Шурӑ мӗлке ӑҫта ҫухалать? // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Тепри мӑйӗнчен пӑхӑр пайҫа ҫакса ячӗ, виҫҫӗмӗш ӑшӑ илемлӗ кӗрӗке хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ…

Куҫарса пулӑш

Пӑлхар ҫар ҫынни пӗтни // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

— Мӗн ачашласа тӑран, тыт мӑйӗнчен! — ҫухӑрса ячӗ тем хушӑра урамран вирхӗнсе кӗнӗ асар-писер этем.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

— Ан калаҫ, тархасшӑн, анне, кирлӗ мара! — ӑна мӑйӗнчен ыталарӗ Нухрат.

Куҫарса пулӑш

16. Хан эшкерӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Тата пӑртак айкашнӑ хыҫҫӑн сунарҫӑ кӑш кайӑкне ним амантмасӑрах мӑйӗнчен ҫӗклесе кӑларчӗ.

Куҫарса пулӑш

16. Вӑрманти тӗлпулу // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Чураппа упӑшкине мӑйӗнчен ҫупӑрласа илчӗ те ӑна тутинчен, питӗнчен, ҫамкинчен чуп тума тытӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

6. Тукай мӑрса // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Питӗ хӗрхенсе кайнипе эпӗ Воронока мӑйӗнчен ыталаса чуп тума пуҫларӑм, хӗненӗшӗн унран каҫару ыйтрӑм.

Мне так жалко стало Воронка, что я стал целовать его в потную шею и просить у него прощения за то, что я его бил.

Ватӑ лаша // Валерий Алексеев. Толстой Л.Н. Йывӑҫсем мӗнле утаҫҫӗ: калавсем. Чӑвашла В.Н. Алексеев куҫарнӑ; ӳнерҫи С.А. Бритвина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2022. — 60 с. — 43–46 с.

Шыва кӗрекен пӗр хӗре паллӑ мар темӗнле этем чулпа персе мӑйӗнчен амантнӑ.

В одну купающуюся девушку неизвестно кто швырнул камень и рассек шею.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Юлашкинчен Моргиана, — унӑн вӑйӗ кашни хускануранах хушӑнсах пырать тейӗн, сулахай алли вара тӑшманӗн мӑйӗнчен вӗҫерӗнмест, — Гервака карланкинчен сылтӑм аллине ҫатӑрласа пӑврӗ те чулран ӗнсине ҫапма пикенчӗ, акӑ шӑнӑр туртнӑн сиккелекен усӑнчӑк пит ыйхӑри евӗр тӗтрелӗхе путать.

Наконец, Моргиана, силы которой возрастали с каждым движением, а левая рука не отпускала шею жертвы, ухитрилась вцепиться в горло Гервак правой рукой более основательно, чем первый раз, она прижала ее и стала бить затылком о камень, пока судорожное напряжение опрокинутого лица не стало затуманенным, как во сне.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Пӗр-пӗрне мӑйӗнчен, питӗнчен тыта-тыта вӗсем ҫӗре ӳкрӗҫ.

Они свалились, хватая друг друга за шею и лицо.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Моргиана тӳрленсе тӑчӗ те Гервака мӑйӗнчен пӑчӑртаса тытрӗ.

Моргиана выпрямилась и схватила ее за шею.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Чул хӗре пуҫӗнчен мар, ҫурӑмӗнчен, мӑйӗнчен аяларах, лекрӗ.

Камень попал не в голову, а по спине, едва ниже шеи.

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Елис ӑна мӑйӗнчен ик аллипе ыталаса ачашларӗ, лӑпкарӗ те курах кайрӗ: ӗне йӗрет!

Куҫарса пулӑш

Ӗне сутнӑ кун // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7558.html

Гез хӗре мӑйӗнчен ҫатӑрласа тытрӗ.

Гез сказал, хватая ее за шею.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вӗтӗ-вӗтӗ нумай турпас, пульӑсем лексе чӗлпӗкленнӗскерсем, Горна питӗнчен тата мӑйӗнчен пыра-пыра ҫапрӗҫ, хӑш-пӗр ҫӗрте ӳтне чӗрмелерӗҫ.

Множество мелких щеп, выбитых пулями, ударили его в лицо и шею, кой-где расцарапав кожу.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Темиҫе утӑмран унӑн аллисем виленни евӗр кӑн-кӑвак курӑнаҫҫӗ, анчах та, ҫывӑхах пырса тӑрсан, пӗтӗм кӗлеткине — мӑйӗнчен пуҫласа пилӗкӗ таран — талккӑшпех татуировка хупланине тӗсеме пулать.

В нескольких шагах расстояния руки его казались синими, как у мертвеца, но, подойдя вплотную, можно было рассмотреть сплошной рисунок татуировки, покрывавшей все тело, от шеи до пояса.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Урипе вӗчӗххӗн сиккелесе вӑл вырӑнтан сиксе тӑчӗ те пусмана чӗтрекен аллисемпе хыпашларӗ, унпа мӑйӗнчен, кӑкӑрӗнчен тата хырӑмӗнчен сӗртӗнет, куҫ кӗскине ярса тытса ун ҫине куҫӗсене чарса пӑрахсах тӗмсӗлчӗ те — кӑмӑлӗ тулмаллипех тулнӑран ахӑлтатса кулса ячӗ.

Нервно дрыгнув ногой, он сорвался с места и погрузил трясущиеся руки в материю, прикладывая ее к шее, груди и животу; затем, схватив зеркальце, вытаращил на него глаза и расхохотался, чрезвычайно довольный.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫак самантра Галуэй пӗшкӗнчӗ те Дигэне мӑйӗнчен чуп турӗ.

Тогда Галуэй нагнулся и поцеловал Дигэ в шею.

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Юлашкинчен, Федя сассине ҫав тери ҫинҫелетсе пирӗн сасӑсене те, хӑйӗн баянӗ сассине те кӑшкӑрса хупласа илчӗ те, пуҫне усса, темӗн ҫинчен шухӑша кайрӗ, унтан мӑйӗнчен пыл хурчӗ пырса сӑхнӑ пек, кӑтра ҫӳҫӗсене лаштах ухтарса илчӗ те, чӑмӑрӗпе сӗтеле шаклаттарса каллех эрех крушки патнелле кармашрӗ.

Напоследок Федя взял такую высокую ноту, что перекрыл и наши голоса и свой баян, опустил голову, раздумывая над чем-то, потом тряхнул кудрями так яростно, точно его укусила в шею пчела, и, стукнув кулаком по столу, потянулся опять к чашке.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.