Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

монастырьтен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Есаулсем Тарас ывӑлӗсене ватӑ карчӑк-амӑшӗ вӗсен сывлӑхӗшӗн турра кӗлтуни ҫинчен каласа пачӗҫ тата иккӗшне те Киеври Межигорски монастырьтен илсе килнӗ кипарислӑ икон тыттарчӗҫ.

Есаулы привезли сыновьям Тараса благословенье от старухи матери и каждому по кипарисному образу из Межигорского киевского монастыря.

V // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Тул ҫутӑлнӑ ҫӗре эпир торф лачакин тепӗр енне каҫса кайса монастырьтен пайтах катана ӳкрӗмӗр.

Рассвет нас застал уже далеко от монастыря, на дороге, проходящей другой стороной болота.

Новослободск вӑрманӗнче // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Ун патне тепӗр монастырьтен, — вӑл Арцер-Паланка ҫывӑхӗнче пек астӑватӑп, — пиччӗшӗ ҫӳретчӗ, монах.

И к ней из монастыря другого, — около Арцер-Паланки, помню, — ходил брат, тоже монашек…

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Монастырьтен килнӗскерсем: пӗри Клеопа, кӑвак ҫӳҫлӗ вӑрӑм старик, ҫине вӑл пылчӑкпа вараланса пӗтнӗ ряса тӑхӑннӑ, пуҫӗнче ун сапаланса пӗтернӗ скуфейка, тепри Диодор, хура сухаллӑ хура ҫын, грузин пулас вӑл, ҫийӗнче ун мужик аҫамӗ.

Монастырских монаха: один Клиопа, высокий и седой старик в обрызганной грязью рясе и в латаной скуфейке, другой Диодор, чернобородый и смуглый, по-видимому, грузин родом, в обыкновенном мужицком тулупе.

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех