Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

лашасен (тĕпĕ: лаша) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лашасен ҫӳлелле ывӑтӑнакан пуҫӗсем, автомобильсен хыҫӗсем хӗрарӑмсен хаваслӑ пичӗсемпе пӗр шайра мӗлтлетеҫҫӗ; витринӑсем ҫулӑмланаҫҫӗ, ҫап-ҫутӑ, хӑрушӑ тата киленӳллӗ.

Вскинутые головы лошадей и задки автомобилей мелькали на одном уровне с веселыми женскими лицами; витрины пылали, было светло, страшно и упоительно.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Лашасен хатӗрӗсемпе михӗсене ҫутӑ тӗслӗ краскӑпа сӑрланӑ, ҫавӑнпа темиҫе километра тӑсӑлса каякан ушкӑн тӳрем вырӑнта шуса пыракан симӗс те кӑвак пысӑк ҫӗлен пек туйӑннӑ.

Упряжь на лошадях, мешки и парфлеши были раскрашены яркими красками, и вся процессия напоминала гигантскую радужную змею, ползущую по равнине.

Синопа бизонсенчен хӑтӑлать // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Уласа пыракан юланутсемпе тар шӑрши саракан, кӑпӑкланса ҫитнӗ лашасен юхӑмӗнче пыракан Ворошилов каллех хайхи донец-лашан хушка ҫамкине, ун ҫинчи пӗчӗк кӗлеткене, шыв тӗслӗн йӑлкӑшакан ҫутӑ сабля вӗҫӗ вылянса пынине курчӗ…

Ворошилов, уносимый потоком ревущих всадников и взмыленных, пахнущих потом, коней, снова увидел оскаленную, лысую башку донца, и маленькую жилистую фигуру, и водяной блеск его клинка…

7 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Учӗсене хӑвӑрт чарса тӑратрӗҫ, — лашасен хартлатакан сӑмсисенчен вут ҫине кӑпӑк вӗҫсе ӳкет.

Сразу осадили, — с фыркающих лошадиных морд полетела пена в огонь.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ик ураллӑ, тирпейсӗр, выҫӑ куҫлӑ тискер ехусем Гулливера унӑн «цивилизациллӗ» тӑван халӑх ҫыннисем пекех туйӑнма пуҫлаҫҫӗ, никама хур туман лашасем этемсенчен «этемлӗрех» те ырӑрах туйӑнаҫҫӗ, мӗншӗн тесен лашасен чӗлхинче «ултав» текен сӑмаха тупма ҫук.

Грязные и жадные двуногие звери еху всё больше и больше начинают напоминать Гулливеру его «цивилизованных» соотечественников; и, наоборот, безобидные лошади кажутся ему гораздо более «человечными» и добрыми, чем люди, потому что на их языке даже не существует такого понятия, как «обман».

6 // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с. — 335–353 с.

Романӑн тӑваттӑмӗш пайӗнче, Гулливер гуигнгнм — лашасен ҫӗршывӗнче пурӑнни ҫинчен каласа панӑ чух, ӗмӗчӗ татӑлнӑ тата халран кайнӑ Свифт хӑйӗн хаяр ҫивӗч ӑсне пӗтӗмпех ирӗк парать, хӑйӗн тӑван ҫӗршыв ҫыннисене вӗсен пурнӑҫӗ этемӗнни пек маррине, вӑл ним йӗркесӗррине, ҫав пурнӑҫ пит хаяррипе тӗрӗс маррине кӑтартса пама тӑрӑшать.

В четвертой части романа, описывая пребывание Гулливера в стране лошадей, разочарованный и усталый Свифт дает полную волю своему злому остроумию, старается доказать соотечественникам, что их жизнь устроена бесчеловечно и безобразно, несправедливо и жестоко.

6 // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с. — 335–353 с.

Ӑратлӑ мар лашасен пурнӑҫӗ татах та йывӑртарах пулать.

Еще менее завидна судьба лошадей простой породы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Халӗ вара ашшӗн чӗрҫи ҫинче ларса пыракан Эмиль мӑшӑрӑн кӳлнӗ лашасен тилхепине шанчӑклӑн тытса пырать, ку ӗҫ пӗрре те ҫӑмӑл мар.

И вот теперь Эмиль, сидя на коленях у папы, лихо правил парой запряжённых в коляску коней, а править парой — дело не простое!

Юнкун, октябӗрӗн 31-мӗшӗнче, Эмиль лашаллӑ пулать тата Петрель-фрупа пӗтӗм Виммербю ҫыннисене вилесле хӑратса пӑрахать // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Ҫӗнӗ масар тӑприсем тата хӗрессем ҫакса ҫеҫ кӑтартнӑ: вырӑс ҫарӗнче вуншар пин аманнисем пысӑк обоз тата лашасен хисепе ҫав тери нумай пулсан та вӑл лӑпкӑн, васкамасӑр чакать, вилнӗ боецсене пытарма та ӗлкӗрет.

Свежие могильные насыпи и кресты говорили, что русская армия отходит спокойно, успевая хоронить своих мертвых бойцов; а в армии этой были десятки тысяч раненых, огромный обоз и неисчислимые потери в конском составе.

III сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ, Иван Яковлев. Брагин М.Г. Фельдмаршал Кутузов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 162 с.

Вӗсем хӑйсен лашисене вӑйлӑн ҫапкаласа хистеме пуҫланӑ, лашасен айӑккисене шӑйӑрнипе юн юхнӑ.

Они так стали шпорить своих коней, что у тех кровь брызнула из боков.

Азенкур патӗнчи ҫапӑҫу // В. Сергеев. Дрожжин Олег. Ухӑран — танка ҫитиччен. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 110 с.

Акӑ ҫул тӑрӑх манпа пӗрле ҫывӑрнӑ ачасем ҫӗр каҫиччен кайса тӑнӑ лашасен кӗтӳне хӳтерсе, чуптарса иртсе кайрӗҫ.

И вдруг мимо меня, погоняемый знакомыми мальчиками, промчался отдохнувший табун…

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Манӑн виҫӗ хутор, атте кӗтӗвӗсенчи лашасен ҫурри — манӑн, анне атте патне илсе пынӑ мул пӗтӗмпех манӑн, вӑл аттерен пытарса усракан пуянлӑх та йӑлтах манӑн!

У меня три хутора, половина табунов отцовских — мои, все, что принесла отцу мать моя, что даже от него скрывает она, — все мое.

VI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Ҫак хушӑрах лашасен ури сассисем ҫывхарса ҫитрӗҫ.

Топот коней между тем приближался.

V сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Стена айӗнчен чавса кӑларнӑ япаласене лашасем ҫине тиеҫҫӗ, Ли Цин-шань лашасен чӗрнисене мамӑкпа тата пусмапа чӗркесе ҫыхнӑ, ҫавӑнпа та ӗнтӗ ҫаратнӑ япаласене илсе кайнӑ чухне шоссе ҫинче пӗр сасӑ та пулмарӗ.

Вырытые из-под стен вещи навьючивали на лошадей, Ли Цин-шань обматывал копыта лошадей ватой и тряпьем, и они неслышно ступали по шоссе, унося на себе награбленное добро.

XVI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӗсем иртен-ҫӳренсен пуҫӗсем ҫине, кӗперсемпе ҫакӑсем ҫине лараҫҫӗ, регулировщиксен, лашасен урисем айне пулса таптанаҫҫӗ.

Она падала на головы прохожим, на мостовые, у лавок, под ноги регулировщиков и лошадей.

Саранча // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Йывӑр япаласене эпир лашасен ҫурӑмӗсем ҫине тиесе, аманнӑ юлташсене — носилкасем ҫине хурса вырӑнтан-вырӑна илсе ҫӳреме тытӑнтӑмӑр.

Пришлось перейти на вьюки, раненых нести на носилках.

Тусем хушшинчен тухни // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Вӑл, лашасен ури айӗнчен сиксе тухса, пилӗк-ултӑ утӑм ярса пуснӑ та каллех румынсен урапи айне кӗрсе кайнӑ.

Он выскочил из-под ног лошадей, пробежал шагов пять и опять поднырнул под румынскую повозку.

Серёжа «ункӑран» тухать // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Чӑхсен ав лармалли вырӑнӗ пур, лашасен вите пур, йыттӑн — шӑтӑкӗ пур; пӗр ман анчах ӑҫта килнӗ унта ҫапкаланса ҫӳре.

Вот у кур есть курятник, у лошадей — стойло, у собаки — конура, а только я один должен был скитаться где попало.

I // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 19–29 с.

Ҫынсем: ҫав лашасен таканӗсем кӗмӗл, Юз вӗсене тинӗс леш енчен илсе килнӗ хаклӑ йышши эрехсем ӗҫтерет, тесе калатчӗҫ.

Ребята рассказывали, что тройку своих серых жеребцов Юз поит вином, у этих жеребцов и подковы серебряные!

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Анчах… чупакан лашасен ури сассине, шашкӑсем шӑкӑртатнине, касаксем пӗр-пӗринпе сӑмахланине, манӑн хӑйӑлтатса тухакан сассӑм ҫӗнтереймерӗ — вӗсем мана илтмерӗҫ!..

Но топот дюжих коней, стук шашек и шумный казачий говор громче моего хрипенья, — и меня не слышат!

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех