Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

курӑкпа (тĕпĕ: курӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӑшт тӑрсан, пӗр-пӗрне ним чӗнмесӗр, вӗсем йӗпе курӑкпа витӗннӗ ту патнелле утрӗҫ.

Чуть погодя они молча пошли к кургану по высокой мокрой траве.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сотня командирӗ ӑна шпорласа илчӗ те, учӗ канавӑн леш енне, мӑянпа тата сар тӑрлӑ курӑкпа мӑкланса ларнӑ вал ҫине сиксе тухрӗ.

Командир сотни дал ей шпоры и выскочил на ту сторону канавы, на вал, заросший лебедой и желтопенной ромашкой.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Июнь уйӑхӗнче сотньӑсем хуларан улӑха, утсене хирти курӑкпа тӑрантарса пурӑнма тухса кайрӗҫ.

В июне сотни выступили из города на лунки.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑрушшӑн янӑраса тӑрать хутор ҫинче унӑн сасси, ӳххи хӑй чиркӳ чанӗсем патӗнчен пӑрусем таптаса йӗрлентерсе пӗтернӗ масар ҫине вӗҫсе каҫать, курӑкпа мӑкланнӑ хӑмӑр вилтӑприсем ҫинче нӑйкӑшать.

Зыбкие и страшные висели над хутором крики, а сыч с колокольни перелетал на кладбище, ископыченное телятами, стонал над бурыми, затравевшими могилами.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кашкӑр тип ҫырма виҫӗ ҫӗрелле юпленсе кайса, виҫӗ уйрӑм хушмач пек сарӑлса выртакан вырӑнтан уҫӑ хире сиксе тухрӗ те пӗр ҫӗр чалӑша яхӑн мала ӳкрӗ, унтан тахҫанах тискерленсе ларнӑ хыт курӑкпа типӗ турат курӑкӗ хушшипе чупса, шӑлтах лӗмсӗрккеленсе ҫитсе, анаталла, типӗ айлӑмалла ыткӑнса анчӗ.

Там, где сердцевина кололась на три отножины и буерак покато стекал тремя черно-сизыми рукавами, волк вышел на чистое и, выгадав с сотню саженей, шибко шел под гору в суходол, сплошь залохматевший одичалой давнишней зарослью бурьяна и сухого татарника.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пан лашине лӑстӑрти хӑмӑр хыт курӑкпа витӗннӗ тип ҫырман тикӗс мар, айлӑм-тӗйлӗмлӗ хӗррипеле уттарчӗ.

Пан поехал по буерачной хребтине, лохматой от коричневого старюки-бурьяна.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ука тӗслӗ йӗплӗ курӑкпа мӑкланса ларнӑ пӗчӗк площадьре — иккӗмӗш чиркӳ, симӗс куполлӑ, симӗс тӑрӑллӑскер, — кӳллӗн леш енче ӳсекен ешӗл тирексемпе пӗр тӗслӗ.

На маленькой площади, заросшей иглисто-золотой колючкою, — вторая церковь, зеленые купола, зеленая крыша, — под цвет зеленям разросшихся по ту сторону озера тополей.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак вӑхӑтра шӑпах йывӑҫсем ҫамрӑк ҫулҫӑсем сарчӗҫ, ҫӗршыв симӗс курӑкпа ешерсе ҫутӑлчӗ, сывлӑшра, пӗтӗм уй-хир ҫийӗн ҫуркунне шӑрши сарӑлчӗ.

В то самое время, когда деревья оделись молодыми, еще редкими листьями, вся земля ярко зазеленела свежею зеленью и по всему полю пахло весною.

I. Иван Федорович Шпонька // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Кондратьев чарӑнса тӑчӗ, нӑрра типсе кайнӑ курӑкпа явӑннӑ турат урлӑ каҫма пулӑшрӗ те ҫӑмӑллӑн сывласа ячӗ.

— Кондратьев остановился, помог жуку перебраться через сухую ветку и облегченно вздохнул.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Кондратьев ытла вӗтетнӗ тӑпрана ывӑҫран ҫӗре сапрӗ те аллине курӑкпа сӑтӑрчӗ.

— Кондратьев высыпал из ладони сильно измельченную землю и вытер руку травой.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Акӑ Сергей аллипе сулса аялтан такама чӗнсе илчӗ, ҫав самантрах вилтӑпри ҫине курӑкпа ҫыхлана-ҫыхлана ӳксе, анчах ҫийӗнчех хӑвӑрт тӑрса, шинель тата хӗрлӗ тӑрӑллӑ кубанка тӑхӑннӑ яштака каччӑ чупса кайрӗ.

Вот Сергей махнул рукой и позвал кого-то снизу, в тот момент на курган, запутываясь травой, но тут же быстро вставая, побежал стройный парень в шинели и кубанке с красным верхом.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсен умне, ҫӳлтен кӑшт сылтӑмарах, хӑйсем пит аван пӗлекен Качкачев вилтӑприйӗ тухса тӑчӗ — ку старик хӗл ҫитессине сиссе шупка кӑлканпа ҫӗре выртса кӗҫҫеленнӗ курӑкпа витӗннӗ.

Перед ними, немного правее от дороги, вырос всем хорошо известный Качкачев курган, — старик чуял зиму и уже покрылся седым ковылем и толстым слоем слежавшейся травы.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗрупраҫсем, илемсӗр пулас тесе, юриех тирпейсӗрленсе, ҫӑвӑнмасӑр ҫӳренӗ, пичӗсене хӑрӑмпа хуратнӑ, хӑшпӗр ҫӗрте ӳчӗсене ҫиекен курӑкпа сӑтӑрса шыҫӑнтарса янӑ.

Девушки, к тому же, умышленно, чтобы иметь непривлекательный вид, ходили растрепанными, не умывались, мазались сажей, а иногда едкими травами даже вызывали нарывы на теле.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑрлӑхсем кашӑлах шӑтса тухнӑ, тепӗр ҫултан курӑкпа улӑх чечекӗсем хушшинче ҫамрӑк юмансемпе каврӑҫсем кӑтраланса симӗсленнӗ.

Семена взошли дружно, а через год среди трав и луговых цветов закурчавились и зазеленели молоденькие дубки и ясени.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Виҫӗ чӳречи те садалла пӑхаҫҫӗ, вӗсене сип-симӗс ҫулҫӑсем хупӑрласа илнӗ, ҫавӑнпа малти пӳлӗмре тӗттӗм те сулхӑн, темшӗн унта вӑрман шӑрши, ҫулса пӑрахнӑ курӑкпа гвоздика шӑрши ҫапать.

Все три окна выходили в сад, листья там стояли темно-зеленой стеной, отчего в горнице было сумрачно и прохладно, пахло лесом, скошенной травой и гвоздиками.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унта сип-симӗс курӑкпа чечексем ешерсе ларакан айлӑм тӑсӑлса выртать, ӑна халӗ палласа илес ҫук — ҫук, ҫук, ҫакӑн пек илемлӗ айлӑм кунта пулман!

Там тянулась ложбина в таком ярком убранстве трав и цветов, что ее уже невозможно было узнать, — нет, нет, такой красочной ложбины здесь не было!

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗвелтухӑҫӗ хӗрелмен-ха, тӳпене те тӗксӗм ҫутӑ сӑн ӳкмен; ҫӗрлехи пекех, ҫӑлтӑрсем йӑлтӑртатаҫҫӗ-ха, ирхи сывлӑм ҫӗре тӗксӗм кӑвак тӗтре евӗр хупласа илнӗ — ҫул хӗрринчи курӑкпа хупах ҫулҫи тата тӗмесем ҫуттӑн ялтӑртатмаҫҫӗ, мӗлке пек тӗксӗмӗн курӑнаҫҫӗ; автансем те халь анчах ӑмӑртса авӑтма пуҫларӗҫ-ха; теплерен пӗр-пӗр ҫуртӑн мӑрйинче кӑна тӗтӗм мӑкӑрланать-ха, кил хуҫи хӗрарӑмӗ кӑмака умӗнче хӗвӗшет, пӗр сӑмахпа каласан, кун аран ҫеҫ ҫуралать пулсан та, Рощенски урамӗнче ӗнтӗ тачанка урӑм-сурӑм кӗмсӗртеттерет.

Еще и восток не пылал багрянцем, и купол неба не окрасился в светло-серые тона; еще по-ночному гуляли звезды и на землю сизым туманом ложилась роса — трава, листья лопуха, кустарники при дороге не отливали блеском, а были матово-темные; еще только-только разыгралась крикливая спевка зоревых петухов; еще редко в какой хате дымилась труба и хлопотала у печи хозяйка, — словом, день еле-еле нарождался, а по улице Рощенской уже разудало гремела тачанка.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Нумай ҫӗрте туса пӗтереймен дзотсемпе блиндажсене туса пӗтӗрсе, ҫиелтен ҫерем касӑкӗсемпе, туратсемпе тата ҫӗрме пуҫланӑ курӑкпа вите-вите маскӑларӗҫ.

Во многих местах доделывали дзоты и блиндажи, особые группы солдат таскали сюда из леса по непролазной грязи тяжелые бревна; другие укладывали их внакат над открытыми ямами; третьи маскировали дзоты и блиндажи дерном, ветками и полусгнившей травой.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чӑн та, тухтӑрсем патӗнче те пулса куртӑм: тӗлӗнчӗҫ темскерле курӑкпа тӳрлетнине пӗлсен, юрать-ха вӑл сан, усӑллӑ пулнӑ, терӗҫ.

Правда, бывал я и у врачей: когда узнали, что какая-то удивительная трава вылечила, сказали, хорошо, что она у тебя полезная была.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Курӑкпа мӗн тӑвасшӑнччӗ…

— Что ты хотел травой сделать…

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех