Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Костя лайӑхрах тума пултарнине пурте курчӗҫ, ӑна ҫӗнесси ҫӑмӑлах мар, ҫавӑнпа унӑн кӑмӑлӗ халӗ ырӑ та хаваслӑ.

Превосходство Кости доказано, превзойти его не так просто, и настроение у него веселое и доброжелательное.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӗсем ӑна ирхи апат хыҫҫӑн курчӗҫ, вӑл карап пуҫне кайса, иртсе каякан матрос умне пычӗ те, ыйткалакан пек аллине тӑсрӗ.

После завтрака он прокрадывался на бак и, словно нищий, протягивал руку кому-нибудь из матросов.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Унта вӗсем темӗнле чӗрӗ евӗрлӗ, анчах ҫын теме май ҫук чӗрчуна курчӗҫ.

Они увидели живое существо, но вряд ли его можно было назвать человеком.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Вара кактуссен хыҫӗнче пытанса ларнӑ марсиансем халӗччен пулман, тӗлӗнтерсе аптӑратакан ӳкерчӗк курчӗҫ: тутӑхнӑ капмар ҫӑмарта, ҫурт капашӗллӗскер, кӗрлеме-ӳхӗрме пуҫларӗ, ун айӗнчен тусанпа тӗтӗмӗн хурарах хӗрлӗ пӗлӗчӗ ҫӗкленчӗ.

Тогда притаившиеся за кактусами марсиане увидели необыкновенное и потрясающее зрелище: Огромное, ржавое яйцо, величиною в дом, загрохотало, поднялись из-под него коричневые облака пыли и дыма.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Таптаса лапчӑннӑ ҫеремлӗ лапамра вӗсем Лося курчӗҫ; вӑл ханкӑра кӗмелли тӗлте выртать, — пичӗпе мӑк тӑплӑмӗнче, юн кӳлленчӗкӗнче.

На истоптанной площадке они увидели Лося, — он лежал у входа в пещерку, лицом в мох, в луже крови.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кунта вӗсем пӑрса лартнӑ ункӑллӑ пысӑк чул плитана курчӗҫ; ӑна аран-аран ҫӗклерӗҫ, — тӗттӗм шӑтӑкран типӗ ҫил вӗрет.

Здесь они увидели большую, каменную плиту с ввёрнутым кольцом, — с трудом приподняли её: — из тёмного отверстия подул сухой ветер.

Контратака // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫав самантрах, харӑсах — Лосьпа Гусев унӑн ал тупанӗ ҫинче шурӑ-симӗсрех, тӗтреллӗ шарик курчӗҫ, — вӑл калӑпӑшӗпе пысӑк пан улми пекрех.

Почти тотчас же Лось и Гусев увидели в углублении её ладони бело-зеленоватый, туманный шарик, с большое яблоко величиной.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Шӑтӑк витӗр хӗсӗнсе тухнӑ хыҫҫӑн вӗсем чи малтан сапаланса таракан хӗвел пайӑркисене курчӗҫ.

Первое, что они увидели, когда пролезли в отверстие, — это расходящиеся лучи солнца.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хупахсем хушшинче йывӑҫ пуканесене, пӗтӗмӗшпех ҫыхса пӗтернӗ йытӑ выртнине курчӗҫ.

Увидели в лопухах валяющихся деревянных человечков и забинтованного пуделя.

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ӳпӗнсе выртакан урапа патне чупса ҫитсенех вӗсем мӑнтӑр аҫа кушак анраса выртнине курчӗҫ.

Подскочив к опрокинутой тележке, увидели жирного кота в обмороке.

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Инҫетре кӑна хир тӑрӑх пур вӑйпа автан вӗҫтерсе пынине ҫеҫ курчӗҫ.

Только вдалеке по полю лупил что есть духу петух.

Буратино ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне пӗлет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӗсем ватӑ хыр тымарӗсем патӗнче тӗтӗм тухнине курчӗҫ.

Они видели дымок костра у корней старой сосны.

Хуть те мӗн пулсан та, Буратино Карабас Барабасран ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне ыйтса пӗлме шут тытать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Чуллӑ сӑрт ҫинче ӳсекен пӗр пӗччен хурӑнӑн пысӑк тымарӗсем айӗнче вӗсем ҫӗр шӑтӑкӗ курчӗҫ.

Под огромными корнями сосны, растущей на каменистом пригорке, увидели пещеру.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Чупрӗҫ, чупрӗҫ те, вӗсем юлашкинчен, чӳрече хупписем ҫинче хӗвел, уйӑх тата ҫӑлтӑрсем ӳкерсе хунӑ шурӑ ҫурта курчӗҫ.

Наконец они увидели белый домик с нарисованными на ставнях солнцем, луной и звёздами.

Буратинопа Пьеро Мальвина патне килеҫҫӗ, анчах вӗсен ҫавӑнтах Мальвинӑпа тата Артемон йытӑпа пӗрле унтан тармалла пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӗсем уйӑх айӗнче тротуар тӑрӑх уҫӑлса ҫӳрекен тутӑ кушак аҫисемпе кушаксене курчӗҫ.

Они увидели гуляющих под луной по тротуару сытых котов под руку с кошками.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Гараж алӑкӗ умӗнчи лампа айӗнче вӗсем каллӗ-маллӗ утса ҫӳрекен хуралҫӑна курчӗҫ.

Возле входа в гараж, под фонарем, прохаживался часовой.

35 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Сӗвек тӑвайккипе сад витӗр сӑрт ҫине улӑхсан, партизансем сала хӗрринче хӗрарӑмсем кӗпӗрленсе тӑнине курчӗҫ; вӗсем пӗр йӗркесӗр кӑшкӑрашса, вӑрҫса, салари ҫунмасӑр юлнӑ пӗртен-пӗр ҫурта ҫунтараҫҫӗ-мӗн.

Миновав яблоневый сад, они поднялись на пригорок и оттуда увидели толпу людей, главным образом женщин, которые с криками и руганью поджигали единственный уцелевший в селе дом.

34 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Партизансем юханшыв патӗнчен иртнӗ чухне тӗмсем ӑшӗнче ларакан чӑхсем вӗсене курчӗҫ те тилле курнӑ чухнехи пек кӑтиклеме пуҫларӗҫ.

В кустах на берегу, когда там проходили партизаны, их заметили куры и раскудахтались, как будто почуяли лисицу.

34 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫынсем ҫавӑнтах вӑранса кайрӗҫ те йывӑҫсене пырса ҫапӑннипе хыттӑн чӑмпӑлтатакан шыва курчӗҫ.

Сразу проснувшись, поселенцы увидели белевшую в темноте воду, которая с шумом плескалась о деревья.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Юнашар ту юппинчи нимӗҫсем вӗсене курчӗҫ те пеме пуҫларӗҫ.

Но с соседнего склона их заметили немцы и также открыли огонь.

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.