Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

киленеттӗм (тĕпĕ: килен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Иртен пуҫласа каҫченех палуба ҫинчен кӗместӗм, ешӗл ҫырансем ҫине пӑхса киленеттӗм, кӑвак хумсем еннелле пуҫӗсене тайса ларакан садсене курса савӑнаттӑм.

Куҫарса пулӑш

IV // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 3–56 с.

Ҫавӑн чухне, ҫавӑн чухне ҫеҫ, Ливингстон мистер, хам мӗн курнӑран ҫав тери хытӑ киленеттӗм; кӑмрӑкӑн ҫуллӑ хӑрӑмӗ — чернил евӗрскер — мускулсен шурӑ ӳтне ирӗклентерсе чавсасенчен пуҫласа чӗрнесем таран юхать-тумлать.

лишь тогда, только тогда, мистер Ливингстон, я получал высшее удовольствие видеть, как от локтей до кистей сбегает в виде чернил жирная угольная копоть, освобождая тугую белую кожу мускулов.

III. Сив чир // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Пуян та ирӗклӗ пулнӑ чухне эпӗ те кулленех, ирхи апат умӗн, ваннӑра выртса киленеттӗм.

 — Когда я был богат и свободен, я тоже принимал ванну каждый день перед завтраком.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Анчах эпӗ вӗсен калаҫӑвне хуллен итлесе ларнипе те вӗҫӗмсӗр киленеттӗм.

Но мне доставляла бесконечное наслаждение роль скромного слушателя при этих беседах.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Вӗсен ҫурчӗн пӗтӗм урлӑшӗпех картин ҫакӑнса тӑратчӗ, ун ҫине эпӗ яланах пӑхса киленеттӗм.

Во всю стену их дома висела картина, которой я любовался.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Улӑхса каятӑп та ҫӳллӗ хӳме ҫине — ларатӑп вара ҫав тери телейсӗр, пӗр-пӗччен те тӑлӑх каччӑ пек; хушӑран хама хам та шеллетӗп — ҫавӑнпа савӑнӑҫлӑ пекчӗ мана ҫав хурлӑхлӑ сисӗм-туйӑмсем, эпӗ вӗсемпе киленеттӗм!..

Взберусь, бывало, на высокую стену, сяду и сижу там таким несчастным, одиноким и грустным юношей, что мне самому становится себя жалко, — и так мне были отрадны эти горестные ощущения, так упивался я ими!..

XII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Вӑл тӗрлӗ хаҫата /«Комсомольская правда» таранах/ ҫырнине темиҫе хутчен те вуласа тухаттӑм, аслисемшӗн пропагандист пулнӑ май, калаҫнӑ чух шухӑша епле илӗртӳллӗ те килӗшӳллӗ илсе пынине итлесе киленеттӗм.

Куҫарса пулӑш

Иксӗлми талант, пултаруллӑ ертӳҫӗ // Анатолий ТИМОФЕЕВ. «Елчӗк Ен», 2016.03.17

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех