Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кансӗрлет (тĕпĕ: кансӗрле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Рен нимӗн те курмасть, анчах хытӑ пас куҫӗсене хӑнӑхнӑ йӑлапа хупа-хупа илме кансӗрлет; ҫак ӗҫ вара — куҫӗсен пӗртен пӗр пурнӑҫӗ — кӑмӑлӗн йывӑр пусарӑвне кӑштах ҫемҫетет.

Рен ничего не видел, но иней мешал привычке мигать — что, будучи теперь единственной жизнью глаз, несколько рассеивало тяжелое угнетение.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 282–286 с.

Хура шыв кансӗрлет, вӑл манӑн шухӑшӑмсене хупласшӑн, анчах эпе пӗтӗмпех ӑнланатӑп.

Мешает темная вода, она набегает на мои мысли, но я все понимаю.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл ӳпкин пӗтӗм вӑйӗпе сывлать, ҫакӑ шанӑҫпа кисреннӗ чӗрине хӗссе тапма кансӗрлет; тӳссе выртаймарӗ: ури ыратнинчен йӗрӗнсе, — ыратни халӗ ниме тӑман пулӑм пек, ку пысӑкрах пӗлтерӗшлӗ ытти пулӑмсене сиен кӳме вӑй ҫитереймессӗн туйӑнать, — Тиррей тӑчӗ те форточка патӗнче чылайччен чӗлӗмне паклаттарчӗ.

Дыша всей силой легких, теснящих оглушенное надеждами сердце, Давенант, презирая боль в ноге, даже находя ее приятной, как незначительное обстоятельство, бессильное повредить другим, более важным обстоятельствам, встал и долго курил у форточки.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Тӗттӗм тӗллеме кансӗрлет.

Тьма мешала прицелу.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Кунта ҫакӑ кансӗрлет те ҫав, клуба хӑварма юрамасть.

— В том-то, брат, и дело: что в клуб нельзя.

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫывӑрма пӑрҫасем ҫыртни кансӗрлет.

Спать блоха не дает.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Давенант вестибюль варрине пырса тӑчӗ, ҫынсене малалла иртме кансӗрлет, ӑна терте кӗртсе ӳкернӗ, анчах вӑл хисеплекен ҫынсен сӑнӗсене йӗри-тавралла тимлӗн тӗсесе куҫӗсемпе шырать.

Давенант стал на середине вестибюля, мешая публике проходить, оглядываясь и ища глазами тех, ради кого принял эти мучения.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫӗтӗлсе пӗтнӗ хаҫатри ҫӑкӑр ӑна хӑйне театрӑн канӑр залӗнче пек курма кансӗрлет.

Хлеб в истрепанной газете мешал ему представлять себя среди роскошной залы театра.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хумхану ӑна тата мӗн те пулин калама кансӗрлет.

Волнение помешало ему сказать еще что-нибудь.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Афанасьев ҫурӑмӗнчен ҫирӗп чӗн хӑюпа Бельги фирмин штуцерне ҫакса янӑ — вӑл пӑта ҫапса ҫирӗплетнӗн сулланмасть; Благодатский вара винтовкине малалла кӑнтарнӑ, кӗлетки халь-халь персе яма хатӗр евӗр, — вӑл ҫут ҫанталӑка юратать, хавхаланчӑк сунарҫӑ; Мордкин, никама та шанман ҫын, шомпол пӑшалне хул айӗпе сӗтӗрсе пырать, тӗмсене ҫине-ҫинех лекнӗрен кӗпҫи ума кансӗрлет; тӑваттӑшӗнчен юлашкин питӗнче ҫур сӑмах каласанах аптӑраса ӳкекен ҫын сӑнӗ яланлӑхах йӗрленсе юлнӑ тейӗн — хайхискер хӑйӗн пӑшалне пачах та канӑҫ памасть: пӗрре пеме хатӗрленет, тепре ҫӗрелле усать, унтан хул пуҫҫи ҫине хурать, хӑйӑвӗнчен йӑтса сӗтӗрет, сулахай аллинчен сылтӑммине куҫарать те каллех ылмаштарать; вӑл — Гадаутов — чи хыҫалта, шӑхӑра-шахӑра кӗвӗ ӗнӗрлет, чӗлӗмне ҫине-ҫинех паклаттарать.

Штуцер бельгийской фирмы висел на прочном ремне за спиной Афанасьева, не болтаясь, словно прибитый гвоздями; Благодатский нес винтовку впереди себя, в позе человека, всегда готового выстрелить, — это был самозабвенный охотник и любитель природы; скептик Мордкин тащил шомпольное ружье под мышкой, путаясь стволом в кустарнике; последний из четырех, с особенным, раз навсегда застывшим в лице выражением спохватившегося на полуслове человека, — не давал своему оружию покоя: он то взводил курок, то вновь опускал его, вскидывал ружье на плечо, тащил за ремень, перекладывал из левой руки в правую и наоборот; звали его Гадаутов, он шел сзади всех, насвистывал и курил.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Туйӑмӗсем хӑйсем тӗллӗн куҫни шухӑшлама кансӗрлет.

Тяжелый автоматизм чувств мешал думать.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Анчах пач кӗтмен ҫӗртен куҫӗ умне вӑтӑр иккӗмӗш сыпӑк тухса тӑчӗ — укҫине ӑҫта хунине манса кайрӗ; ӑна халӗ те ҫав сыпӑках кансӗрлет, акӑ тинех унӑн йӑлана кӗнӗ урӑм-сурӑмне телеграмма тексчӗ сирсе ывӑтрӗ.

Но он забыл, куда сунул ее, некстати задумавшись перед тем о тридцать второй главе; об этой же главе думал он и теперь, пока текст телеграммы не разорвал привычные чары.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 74–80 с.

Юхан шыв сарлакӑшӗ кимӗри полицейскисене хӑюллӑ хурахран маларах каҫма кансӗрлет.

Ширина реки отнимала надежду опередить смельчака, взяв лодку.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Юрату ӑна час-часах кансӗрлет.

Любовь часто тяготила его.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Кунта чупма — ҫак сӑмахӑн тӗрӗс пӗлтерӗшӗпе — нимӗнле май та ҫук, сӗмлӗхре темӗн чухлӗ чӑрмав кансӗрлет: вулӑсем, тӑвӑл ӳкернӗ йывӑҫсемпе чӑтлӑх тата ланкашкасен тӗввисем.

Бежать, в точном смысле этого слова, не было никакой возможности среди тонущих во тьме преград — стволов, сплетений чащи, бурелома и ям.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Ҫапла, эпӗ «Марианнӑна» сутса яратӑп, — пӑлхануллӑн пӗлтерчӗ Дюк, — вӑл мана кансӗрлет, йӗкӗтсем ӳпкев-ҫӑхавпа килеҫҫӗ.

— Да, я продам «Марианну», — покорно заявил Дюк, — она мешает мне, парни приходят с жалобами.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Вӑл хыр ҫине хӑпарать те пӗрене патне ҫитет: малалла кайма ҫук — пӗрене кансӗрлет.

Полез медведь на сосну, долез до бревна, нельзя лезть выше — бревно мешает.

Упапа пӗрене // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 24–25 с.

Питне ҫапакан тӑварлӑ сирпӗнчӗксем, шывӑн лӑстӑк-ластӑкӗ, тӑвӑл ҫӗтсе вакланӑскер, Аяна пуҫӗнчен, кӗлеткинчен ҫатлаттараҫҫӗ, йӗпе тумтирӗ хускалма кансӗрлет, шлюпка хӑраса ӳкнӗ, такам йӗрленӗрен унталла-кунталла ыткӑнакан ҫын пек ҫӑмӑл.

Соленые, бьющиеся в лицо брызги, целые лохмотья воды, сорванные штормом, хлестали его по голове и телу, мокрая одежда стесняла движения, шлюпка приобрела легкость испуганного, травимого человека, мечущегося во все стороны.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Енчен эсир мана, пире кансӗрлет ку тесе, тӗп тӑвасшӑн кӑна пулсан? — сисчӗвленчӗ Телегин.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пӳртри ӗрлешӳ шухӑшлама кансӗрлет.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех