Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

каниччен (тĕпĕ: кан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӗпрелӗ ялӗнче пӗр пусӑ тараси патне чарӑнчӗ, унта вӑл ӑш каниччен ҫӑл шывӗ ӗҫрӗ, йӑпанса тӑмасӑрах малалла уттарчӗ.

Вошел в следующую — Сепрель и остановился возле колодца с журавлем — напиться, испил воды и тотчас зашагал дальше.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӑш каниччен ӗҫсессӗн, Равипе Шаши шыва ҫурӑмӗсем ҫинелле сирпӗтетчӗҫ, шыва кӗретчӗҫ.

Напившись, Рави и Шаши лили воду на спины — купались.

Равипе Шаши чееленеҫҫӗ // Феодосия Ишетер. Баруздин С. А. Равипе Шаши: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 44 с.

Вӗсене, ҫав пухусене тем пек кӗтетӗн — хуть чун каниччен калаҫса юласчӗ тесе.

Ждешь его, собрания энтова, как манны небесной: хоть наговорюсь досыта — и то хорошо.

Председатель юлташ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

— Ну юрӗ, — терӗ юлашкинчен Салли аппа, — савӑн чуну каниччен, анчах асту, енчен эсӗ татах ун патне пӗрре те пулин сӑмсуна чикетӗн пулсан…

А потом тетя Салли и говорит: — Ну хорошо, можешь радоваться сколько тебе угодно, но смотри, если ты еще раз сунешься не в свое дело…

Хӗрӗх иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӗсем харлаттарса ҫывӑрнӑ чух эпир, паллах, Джимпа иксӗмӗр ӑш каниччен калаҫса лартӑмӑр, эпӗ ӑна пӗтӗмпех каласа патӑм.

Само собой, после того как они захрапели, мы с Джимом наговорились всласть, и я ему все рассказал.

Вӑтӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫилли ҫавӑнтах иртрӗ унӑн, вара вӑл тахҫан-тахҫантанпа, пуҫласа пӗрре, ӑш каниччен чӑхлатрӗ.

Злоба его прошла, и он смеялся так, как не смеялся давным-давно.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӗ те ҫавах: вӗҫӗмсӗр хаклӑ сӑн-пите хӑй умӗнчи пек яр-уҫҫӑн аса илсе, вӑл йывӑррӑн хашлатса сывлама, кулкалама пуҫларӗ, тӳрленсе тӑчӗ те, упӑшкин ҫуса пӗтермен кӗпине ури айне пӑрахса тата сасартӑках чун каниччен ӗсӗклесе макӑрас килнипе пырта темле вӗри япала тӑвӑнса тӑнине туйса, пӑшӑлтатса каларӗ:

Вот и теперь: с предельной ясностью восстановив в памяти черты бесконечно дорогого лица, она тяжело задышала, заулыбалась, выпрямилась и, кинув под ноги недостиранную рубаху мужа и ощущая в горле горячин комок внезапно подступивших сладких рыданий, шепнула:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Оце тоби нэ бублыки месить! — пӗрӗхтерсе кулса ячӗ те Хвалычко, ун хыҫҫӑн пурте, кӳренмесӗр-тумасӑр, чунӗсем каниччен ахӑлтатса кулчӗҫ.

— Оце тоби нэ бублыки месить! — фыркал Хвылычко, и все беззлобно посмеивались.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Вӑл ҫывӑрса тӑриччен, каниччен, эпӗ лашасене тӑрантарнӑ пулӑттӑм, вӗсен чӗрнисене пӑхӑттӑм…

«Он бы себе выспался, передохнул, а я бы за это время коней покормил, копыта им осмотрел…

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл каллех халь-халь ахӑлтатса кулса ярас пек тӑрать; кайран ӑшӗ каниччен кулас тесе, хӑнасем каясса чӑтӑмсӑррӑн кӗтнӗ пек туйӑнать.

Лицо его было напряжено от желания расхохотаться; он глядел так, как будто с большим нетерпением ждал отъезда гостей, чтобы вволю посмеяться над ними.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Куккӑшӗпе Христофор атте тутлӑ ыйхӑпа ҫывӑраҫҫӗ; лашасем каниччен ҫапла пӗр икӗ-виҫӗ сехет ҫывӑраҫҫӗ ӗнтӗ вӗсем…

Дядя и о. Христофор крепко спали; сон их должен был продолжаться часа два-три, пока не отдохнут лошади…

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫак хыпара илтсен, Половцев урса кайӗ, ӑшӗ каниччен ислетӗ, тесе шутларӗ вӑл, хӑйне хытӑ хӗнессе йытӑ пек чӗтресе кӗтсе тӑчӗ.

Он думал, что Половцев, услышав о случившемся, взбесится, даст волю кулакам, и ждал расправы, по-собачьи покорный и дрожащий.

II сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Чун каниччен калаҫӑттӑм.

Разговаривал бы от души.

Епле пурӑнатӑн, Ванюкӑм? // Вера. «Чӑваш хӗрарӑмӗ», 2016.07.16, 27(949)№

Виҫӗ кун ӑна тутлӑ апатлантартӑм, хула курса ҫӳрерӗмӗр, мунчара милӗкпе чун каниччен ҫапӑнтӑмӑр.

Куҫарса пулӑш

«Иринӑна хисеплесе сӑнарсем калӑплатӑп» // Альбина ЮРАТУ. «Ҫамрӑксен хаҫачӗ», 2016.03.17, 10 (6103) №

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех