Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

калаканччӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ваттисем ҫапла калаканччӗ: пӗр ҫын сурать — типсе пырать, халӑх сурать — кӳлӗ пулать.

Куҫарса пулӑш

4. Тукай ялӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Малтан кашни кӗмессеренех вӑл Ильсеяра мӗн те пулин калаканччӗ: «Курӑнмасть-ха» е «Темшӗн вӑраха юлчӗ», — текенччӗ.

Только прежде он обязательно что-нибудь да говорил Ильсеяр: «Не видать еще» или «Запоздал что-то».

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Анчах вӑл хӑй аллине туртса илмерӗ, ансат, чӗрене пусаракан, лӑплантаракан ҫемҫе сӑмахсам кӑна каларӗ, — унашкал сӑмахсене ҫитӗннӗ ҫын кӳреннӗ ача-пӑчана калаканччӗ.

Но он не отнимал своей руки и говорил простые, трогательные, успокоительные слова, какие говорит взрослый обиженному ребенку.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Пирӗн шкул каҫӗсен традицийӗсем тӑрӑх, Зарубин, килсен-тусан, яланах сӑмах калаканччӗ, е хӑйӗн пурнӑҫӗ ҫинчен каласа параканччӗ.

По традиции наших школьных вечеров, Зарубин всегда произносил речь или что-нибудь рассказывал из своей богатейшей жизни.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех