Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗнерӗ (тĕпĕ: йӗнер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Иванков чӗлпӗрне ячӗ, йӗнерӗ ҫинчен сиксе анчӗ, унтан, енчен-енне сулкаланса кайса, ҫӗре тӗшӗрӗлсе ӳкрӗ.
Иванков кинул поводья, прыгнул с седла и, закачавшись, упал.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Палашӗ Иванков патне ҫитмен пирки, нимӗҫ ӑна ывӑтса ячӗ те, хӑвӑрт-хӑвӑрт мӑчлатакан хӑравҫӑ чакӑр куҫӗсене Иванков ҫинчен вӗҫертмесӗр, йӗнерӗ ҫумне ҫӗлесе хунӑ сарӑ йӗнӗ ӑшӗнчен карабин туртса кӑларма тытӑнчӗ.
Палаш не доставал, и немец, кинув его, рвал из пристроченного к седлу желтого чехла карабин, не спуская с Иванкова часто мигающих, напуганных коричневых глаз.

Вӑл, вилнӗ ҫын пек кӑвакарса кайнӑскер, шӑлӗсене шӑтӑртаттарса ҫыртса, хӗҫӗпе сулкаласа пырать, йӗнерӗ ҫинче ҫӗлен пек авкаланать.
Он отмахивался шашкой, вьюном вертелся в седле, оскаленный, изменившийся в лице, как мертвец.

— Пӑшалпа перер! — хӑйӑлтатса илчӗ Астахов, йӗнерӗ ҫинчен сиксе анса.
— Обстреляем! — хрипнул Астахов, прыгая с седла.

Крючков, хӗре валли вырӑн парас тенӗ пек, йӗнерӗ ҫинче малалла шуса ларчӗ.
Крючков посунулся на седле, словно место уступал.

Стройри унпа юнашар Иванков, йӗнерӗ ҫине юпа пек хытса ларнӑ та, виҫ кӗтеслӗ тутине карса пӑрахса, хуралса кайнӑ чалӑш-тӗлӗш шӑлӗсене кӑтартса, итлесе тӑрать.
Рядом с ним в строю в крепкой посадке обмер Иванков, слушал, зевласто раскрыв трегубый рот с исчернью неровных зубов.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Штэбӗ вэҫ йэлтӗртэтсэ тэтэр: йӗнерӗ те, ытти хэтӗрсэм те.
Чтэбы все было с блэскэм: чтэ седлецо, чтэ все эстэльное.

Господин ватӑ казак йӗнерӗ ҫинче кӑлтах сикрӗ те хӗлӗх пек кӑрӑнланса ларчӗ.
Господин старый казак дрогнул на седле и вытянулся в жилу.

Крючков, нумаях пулмасть приказной чинӗ илнӗскер, йӗнерӗ ҫинче пӗкӗрӗлсе, хулпуҫҫийӗсене кайӑкла курпунлантарса ларса пырать.
Крючков, недавно получивший нашивку приказного, сидел в седле сутулясь, по-птичьи горбатя вислые плечи.

Австриец решетке ҫумӗпе чупать те, ӑна сулахай алӑпа касма Григорие майлах мар, анчах та вӑл, хӗҫне чалӑштарса тытса, йӗнерӗ ҫинчен пӗшкӗнчӗ те, австриеца тӑнлавӗнчен туртса касрӗ.
Австриец бежал вдоль решетки, Григорию не с руки было рубить, он, перевесившись с седла, косо держа шашку, опустил ее на висок австрийца.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Прохор Зыков йӗнерӗ ҫинче тапкаланса пырать, нимӗн лӑпланма пӗлмесӗр пакӑлтатса калаҫать.
Прохор Зыков ерзал в седле, болтал не умолкая.

Хӑвала!.. — амак ҫапнӑ пек хӑйӑлтатса кӑшкӑрса ячӗ пӗтӗмпе кӑвакарса кайнӑ пан, йӗнерӗ ҫинчен ҫемҫе суха касси ҫине персе анса.
Гони!.. — паралично хрипел посиневший пан, падая с седла на мякоть пахоты.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сылтӑм алӑпа ярса илтӗм хайхине пилӗкӗнчен, ярса илтӗм те, мӗнле тытнӑ ҫаплипех пӗксе ӳкрӗ йӗнерӗ ҫинчен.
Правой рукой обхватил его поперек, так он, извольте видеть, так из седла и вылетел.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Митька, йӗнерӗ ҫинчен пӗшкӗнсе, калиткене уҫрӗ те картишне кӗрсе кайрӗ.
Митька, перегнувшись в седле, открыл калитку, въехал на баз.

Шӑратса тунӑ латӑсем ялкӑшаҫҫӗ; хулпуҫҫийӗ ҫинче сӑнӑ; йӗнерӗ ҫумӗнче хӗҫӗ тӑнклатса пырать; шлёмне пусарах лартнӑ; уссийӗсем хура; куҫӗсене хупнӑ, — ҫывӑрать вӑл, ҫывӑрнӑ ҫӗртех чӗлпӗрне тытса пырать; ун хыҫӗнче, ҫав ут ҫинчех, пӗчӗк ача — паж ларса пырать.
Блещут чеканенные латы; на плече пика; гремит при седле сабля; шелом надвинут; усы чернеют; очи закрыты; ресницы опущены — он спит, и, сонный, держит повода; и за ним сидит на том же коне младенец-паж.

XII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӗсем хӑвӑрт вырнаҫса ларчӗҫ: Озеров ещӗк ҫине, Лозневой хӑйӗн йӗнерӗ ҫине ларчӗ.
Они быстро устроились: Озеров — на ящике, Лозневой — на своем седле.

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Йӗнерӗ ҫине вӑл кӑшт хӑяккӑнрах ларнӑ, плащ аркисене ҫӗрелле уснӑ.
Он ловко, слегка подбоченясь, сидел в седле, раскинув полы плаща.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Лозневой лашине тӑратрӗ те йӗнерӗ ҫинчех каялла ҫаврӑнса, перчетке тӑхӑннӑ аллине ҫӳлелле ҫӗклесе ытти юлташӗсене хӗвеланӑҫ еннелле кӑтартрӗ, — алӑ сыппинчен казак чӑпӑркки, хитрелетнӗ авӑрлӑскер, ҫакӑнса тӑрать.
Остановив коня, Лозневой обернулся в седле и о чем-то заговорил со своими спутниками, указывая рукой на запад, — на запястье висела казачья плетка с резной рукояткой.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Яша пичче мотоцикл йӗнерӗ ҫине тӗшӗрӗлсе анчӗ те хаяррӑн пӗлтерчӗ:
Дядя Яша, плюхнувшись на седло мотоцикла, сердито объявил:

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫынсем Манто пичче хӑйӗн хурҫӑ лашин йӗнерӗ ҫинче ларнине курчӗҫ.
Они застали дядю Манто сидящим в седле своего стального коня.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика