Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Каччӑ хӑйӗн шурса кайнӑ шӑмӑ аллине ун еннелле кӑнтарчӗ, анчах чӑмӑртама вӑй ҫитеймерӗ те, айӑпа кӗнӗ ача пек, сӳрӗккӗн йӑлкӑшса кулчӗ.

Куҫарса пулӑш

Йывӑр ҫулсем // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 3–57 с.

Упӑшки ырланипе савӑннӑ Татьяна куҫӗсем йӑлкӑшса илчӗҫ:

Куҫарса пулӑш

II // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Ун чӗринче те, ури айӗнче те ҫын куҫне курӑнман вут-ҫулӑм йӑлкӑшса ҫунать.

Куҫарса пулӑш

Путвалта // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Унӑн ҫӳҫӗ-пуҫӗ саланса кайнӑ, куҫӗсем хаяррӑн йӑлкӑшса пӑхаҫҫӗ, аллинчи сарӑ тутӑх витнӗ авӑрсӑр ҫавине, кӗҫ-вӗҫ касма хатӗрленсе, пуҫ тӑрринелле ҫӗклесе тытнӑ.

Куҫарса пулӑш

Хӑтараҫҫӗ // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Урамра-мӗнре Петӗре тӗл пулсан, вӑл, вӑтананҫи пулса, пуҫне чикнӗ пек тӑвать, хӑй ҫав хушӑрах, тӗм хура куҫӗсемпе ун ҫине тем кӗтнӗ пек тӗмсӗлсе пӑхса, чуна хускатмалла ӑшшӑн йӑлкӑшса кулать.

Куҫарса пулӑш

Акатуй // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Хӗвел хитререх те хитререх йӑлкӑшса кулса, ҫӳлтен ҫӳле хӑпарса пырать, ӗҫчен ҫынсене иксӗлми ырӑ кӑмӑлӗпе савӑнтарма тӑрӑшать.

Куҫарса пулӑш

Акатуй // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Унӑн куҫӗсем вут пек йӑлкӑшса ҫунаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӑлӑнӑҫ // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

«О, Турци, таса тӗнлисен ҫӗр-шывӗ! — тет тутар сасартӑк аллисене чавса таран тӑратса; унӑн шывлӑ куҫӗсем йӑлкӑшса илеҫҫӗ.

О Турция! — вдруг воздел татарин руки к небу, глаза его влажно заблестели, — о страна правоверных!

Таркӑнсем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Хӑйӗн юратнӑ ӗҫӗ Мултиерӗн, хӗртнӗ тимӗр пек е ҫӑпан пек, яланах чӗри варринче ҫунтарса тӑрать пулас, Григорьев ун ҫинчен асӑнсанах Мултиерӗн куҫӗсем йӑлкӑшса илчӗҫ.

Едва Григорьев напомнил Мульдиеру о любимом деле, как тот вспыхнул, затрется внутренним огнем; глаза его заблестели живо, радостно.

Ҫӗвӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Шахрун куҫӗ хаяррӑн йӑлкӑшса илет.

Глаз Шахруна сверкнул недобрым огнем.

Шахрун // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Кӑшт тӑрӑхларах пичӗ ҫинче ырӑ сӑн вылять, ҫӗмӗрт пек хуп-хура куҫӗсем ҫамрӑклӑх вучӗпе йӑлкӑшса ҫеҫ тӑраҫҫӗ, яштак пӗвӗ тулли те илемлӗ.

Куҫарса пулӑш

XIII // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Унӑн йӑлкӑшса тӑракан инструменчӗпе танлаштарсан, ку хӑмӑр сӗрме купӑс хӗрарӑмсене кивелсе тӗксӗмленнӗн туйӑннӑ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Чӗр куҫҫисем ҫинче сулӑсем йӑлкӑшса ҫиҫеҫҫӗ.

На ее коленях лежали сверкающие браслеты.

XII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Сулахайран малахит эрешӗллӗ шӑратнӑ, кӗмӗлтен тунӑ камин йӑлкӑшса ларать, стенасене вара, карнизран пуҫласа урай таран, сыран хӑва хупланӑ, тӗттӗм симӗс ҫулҫӑсен кавирӗ витӗр тӑрӑхла куҫ кӗскисен йӑлтӑркки сӑрхӑнать; аялта, виҫӗ стена анлӑшӗпех тӑсӑлнӑ ылтӑнланӑ решетке тӑрӑх, кӗл чечексен сарӑ эрешӗ явкаланать.

Слева сверкал камин литого серебра с узором из малахита, а стены, от карниза до пола, скрывал плющ, пропуская блеск овальных зеркал ковром темно-зеленых листьев; внизу, на золоченой решетке, обходящей три стены, вился желтый узор роз.

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫутӑ тӑруках йӑлкӑшса сарӑлчӗ, — мол вӗҫӗнче хунар ҫунать; халӗ эпӗ шывалла анакан сарлака картлашкасене асӑрхатӑп, катасем уҫӑмланчӗҫ.

Вдруг разлетелся свет, — вспыхнул на конце мола яркий фонарь, и я увидел широкие ступени, опускающиеся к воде, яснее различил рощи.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Жильӑн капмар кӗлетки, уйрӑмах вара чылай хушӑ ҫул ҫӳресе калӑпланнӑ вашават утти, хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ ӳчӗ, хумханнипе карӑннӑ пит-куҫӗ тата хӑй сисмесӗрех йӑлкӑшса пыни, — ҫак кулӑ ҫав тери тӑкӑска, салхуран та салху ипохондрика та илӗртӳллӗн ҫаврӑнса пӑхтарӗччӗ, — ҫаксене курнӑран ҫул ҫӳревҫе иртен-каян нумай ҫын тӗсеме пикенчӗ.

Крупная фигура Жиля, особенная стремительная походка, выработанная долгими странствованиями, густой кофейный загар, подавляющее напряжение лица, вызванное волнением, и бессознательная улыбка, столь сложная и заразительная, что заставила бы обернуться мрачнейшего ипохондрика, скоро обратили на путешественника внимание многих прохожих.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Ҫӗрлехи ҫак сехетре иртен-ҫӳрен ҫукпа пӗрех; бульвар вӗҫӗнче, картлашка тӗлӗнче, хура мантилье тӑхӑннӑ хӗрарӑмӑн кӗлетки уҫӑмлӑн курӑнать; унӑн куҫӗсем ҫӑлтӑрсем евӗр йӑлкӑшса илчӗҫ.

Почти не было прохожих в этот час ночи; на конце бульвара одна явственная женская фигура в черной мантилье приближалась к ступеням; как звезды, блеснули ее глаза.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫулӑмла йӑлкӑшса выляннӑ юмахран ун ҫинче кӗпе-йӗмпе шлепке кӑна юлчӗҫ.

Оставались на нем от так пламенно сверкнувшей сказки лишь белье и шляпа.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Чӳречене карӑпа хупласан, — мӗншӗн тесен йӑпатмасӑр йӑлкӑшса тата ӑшӑтмасӑр хӗртсе куҫа шартаракан хӗвел пайӑркисем улталаҫҫӗ ҫеҫ, — тертленсех ҫитнӗ Давенант кравать ҫине выртрӗ те ҫавӑнтах ыйха путрӗ.

Задернув занавеску окна, так как ослепляющие лучи солнца обманывали, сияя без утешения, и грели, не согревая, измученный Давенант лег на кровать, почти тотчас уснув.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Чиперскерӗм, — терӗ Гоан аманнӑ пит-куҫӗн пӗтӗм анлӑшӗпе йӑлкӑшса, — халӗ сире арҫынсем самантлӑх та канӑҫ памӗччӗҫ… ну, хӑйсем сире… «хӑйсен» тума хӑтланса пӑхманшӑн; хӗрарӑмсем вара — вӗсене мар, сире килӗштернӗшӗн.

— Милая, — сказал Гоан, улыбаясь во всю ширину разбитого своего лица, — мужчины стали бы преследовать вас теперь за то, что не они пытались овладеть вами… а женщины — за то, что вам оказали предпочтение.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 339–344 с.