Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йынӑшмарӗ (тĕпĕ: йынӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Каярах вара унӑн куҫ-харшисем хӗсӗне пуҫларӗҫ, анчах вӑл пӗрре те йынӑшмарӗ.

Затем веки его смежились, но он ни разу не застонал.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ури ыратать пулин те, Степан йынӑшмарӗ, каллех ури ҫине тӑчӗ те, ӳсӗр пек тайкаланса, малалла утма пуҫларӗ: анчах ҫапах та Ленька хулпуҫҫийӗ ҫине тӗренчӗ.

Степан, подавив стон, поднялся и, покачиваясь, как пьяный, побрел сам; но все же он вынужден был опереться на Ленькино плечо.

XXII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Унӑн ал шӑммисемпе ура шӑммисене хуҫма тытӑнчӗҫ, шӑмӑ хуҫӑлнӑ сасӑ шӑп тӑракан халӑха аякках илтӗнчӗ, панянкӑсем куҫӗсене чарса пӑрахрӗҫ; анчах Остап кӑшкӑрмарӗ те, йынӑшмарӗ те; вӑл пӗр йынӑшмасӑр тӳссе ирттерчӗ, ун пит-куҫӗнче сехӗрленни палӑрмарӗ.

Ни крика, ни стону не было слышно даже тогда, когда стали перебивать ему на руках и ногах кости, когда ужасный хряск их послышался среди мертвой толпы отдаленными зрителями, когда панянки отворотили глаза свои, — ничто, похожее на стон, не вырвалось из уст его, не дрогнулось лицо его.

XI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Пӑши тек йынӑшмарӗ.

Лось больше не стонал.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Базыкин йынӑшмарӗ те, мӗншӗн тесен халӗ ӗнтӗ вӑл е ыратнине пӗлми пулнӑ, е ыратнине юлашки вӑйпа тӳссе ирттерчӗ.

Базыкин не стонал, либо уже не чувствуя никакой боли, либо сдерживаясь из последних сил.

8 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Йынӑшмарӗ те вӑл — шӑлӗ витӗр ҫеҫ, зуммер пек, пӗр евӗр сасӑпа нӑйӑлтатрӗ.

даже не стонал, а гудел сквозь зубы, однотонно, как зуммер.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑхӑт кӑштах иртсен, Печорин сунартан таврӑнчӗ; Бэла ӑна мӑйӗнчен уртӑнчӗ, йынӑшмарӗ те вӑл, ӳпкелешмерӗ те ҫапла нумай ҫӳренӗшӗн…

Четверть часа спустя Печорин вернулся с охоты; Бэла бросилась ему на шею, и ни одной жалобы, ни одного упрека за долгое отсутствие…

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Операци вӑхӑтӗнче вӑл йынӑшмарӗ те, кӑшкӑрмарӗ те.

Во время операции он не издал ни стона, ни крика.

5 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех