Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илтерекен (тĕпĕ: илтер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн пӳлӗмӗнче — ҫав тери сарлака чӳрече, пысӑках мар тӳреме аса илтерекен сӗтел, кӗнеке шкапӗсем, хаклӑ кавирпе сӑран креслӑсем.

Его кабинет состоял из огромного окна, стола, напоминающего небольшую площадь, книжных шкапов, дорогого ковра и кожаных кресел.

Чӗмсӗрлӗх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 267–275 с.

Ку — шкапа аса илтерекен старик, унӑн ҫӳлти хӑминчен улӑпӑн ҫӳҫпе-сухалпа талккӑшпех витӗннӗ пуҫӗ тӑртаннӑ.

Это был старик, напоминающий шкап, из верхней доски которого торчала вся заросшая бородою голова гиганта.

Мӗн пулнӑ пулнах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 109–113 с.

Ҫак тӗл пулупа калаҫуран Кордон-Брюнри капӑр ӑсӑн типӗ аташӑвне аса илтерекен пӗтӗмлетӳ тухса тӑрать.

Из этой встречи и из беседы этой вытекло заключение, сильно напоминающее сухой бред изысканного ума в Кордон-Брюн.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Ҫав вӑхӑтра чӗресем чӗрӗле-чӗрӗле ҫӗкленчӗҫ тата ҫурӑла-ҫурӑла арканчӗҫ; тӗнче кӗрлерӗ; ҫак кӗрлевре лӑпкӑ утӑмсен сасси уйрӑммӑн илтӗнсе кайрӗ; ҫак утӑмсем Консейль пӳрчӗ умӗнче чарӑнчӗҫ; вара ӑна Кордон-Брюна аса илтерекен хут татки тыттарчӗҫ.

Тем временем воскресали и разбивались сердца; гремел мир; и в громе этом выделился звук ровных шагов; они смолкли у подъезда Консейля; тогда он получил карточку, напоминавшую Кордон-Брюн.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Эпӗ пӗлтерӗшсӗр, усӑсӑр хистеве аса илтерекен туйӑмсен тискер тӗррине пуҫӗпех путрӑм.

Я погрузился в дикий узор чувств, напоминающий бессмысленные и тщетные заклинания.

Гладиаторсем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 93–97 с.

Ҫут ҫанталӑк ӑна тропикри сайра тӗл пулакан кайӑка аса илтерекен хӑйне евӗр, тӗрлӗ тӗслӗлӗх парнеленӗ.

Природа наградила его своеобразной цветистостью, отдаленно напоминающей редкую тропическую птицу:

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Провинци тӗрми; унӑн тахҫанхи ҫӑри-уҫҫи; капӑррӑн кӑвакарнӑ стенисем, бойницӑна аса илтерекен чӳречисем, — ку ӑна ейкелентерет ҫеҫ: Шамполион халиччен Парижри, Лондонри, Нью-Йоркри тӗнче шайӗллӗ танатасенчен туха-туха тарнӑ; тӗслӗх ҫак тӗрмесем тасалӑхӗпе госпитальпе тан, лараканни — ниҫта кайса кӗрейменлӗхпе — вил тӑпринчен кая мар.

Провинциальная тюрьма с ее старомодными ключами, живописной плесенью стен и окнами, напоминавшими бойницы, смешила человека, ускользавшего из гигантских международных ловушек Парижа, Лондона и Нью-Йорка, — образцовых тюрем, равных чистотой госпиталю и безвыходностью — могиле.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Вӑрманта уҫӑлса ҫӳренин ӳкерчӗкӗ акӑ мӗнле: малта хура ҫӳҫлӗ, ҫӳллех мар хӗр утать — кӑштах кахалрах, пӳрне хушшипе кулнине аса илтерекен, хитре сӑнлӑ; ун хыҫӗнче, хул пуҫҫисене кӑнттаммӑн пӑркаласа, куҫ харшисене пӗрсе, ҫула питӗ тӗплӗн сӑнаса тата мӗн пур чӑрмав пирки тимлӗн асӑрхаттарса ҫӳллӗ йӗкӗт пырать.

Прогулка в лесу изображала следующее: впереди шла девушка-брюнетка небольшого роста, с красивым, немного ленивым лицом, напоминающим улыбку сквозь пальцы; а за ней, неуклюже поводя плечами и сдвинув брови, шел рослый детина, тщательно рассматривая дорогу и заботливо предупреждая о всех препятствиях.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Юратӑва аса илтерекен питех хӑрушӑ мар, кӑмӑл-туйӑмлӑ мӗнле те пулин пӗчӗк сценка курас килет унӑн.

Она хотела какой-нибудь небольшой сцены, вызывающей мимолетное, вполне безопасное настроение, напоминающее любовь.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Анни тепрехинче Ральф пурнӑҫӗнчи мӗнле те пулин самантпа кӑсӑклана-кӑсӑклана каять: ҫакӑн чух Филипп Ральф хӑюлӑхӗ, унӑн тӗлӗнмелле хӑтланӑшӗсемпе ырӑ кӑмӑллӑхӗ ҫинчен, юмаха аса илтерекен пурнӑҫӗ пирки хавхаланса кала-кала кӑтартать: Ральф малтан чухӑнлӑхра пурӑнни, кайран вара ылтӑн хӑйӑрӗ тупни, карап туянни, карап хатӗр-матӗрӗпе тинӗс кӑпӑкӗнчен, вӑйӑ-кулӑпа суту-илӳрен, хӑрушлӑхпа тулнӑ япаласенчен тӗрлесе тӗртнӗ шавлӑ сӑмах-юмах чӗнтӗрӗ…

Случалось, что Анни интересовалась чем-нибудь в жизни Ральфа; тогда Филипп принимался с увлечением рассказывать о его отваге, причудах, великодушии и о судьбе, напоминающей сказку: нищета, золотая россыпь, покупка корабля и кружево громких легенд, вытканное из корабельных снастей, морской пены, игры и торговли, опасностей и находок.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

— Халӗ пур пӗрех, — терӗ вӑл попугая аса илтерекен сасӑпа; ҫак кайӑк хӗрсе кайнӑ самантсенче ҫапла калаҫать, — эсӗ мана курнине никам та ӗненмест.

— Теперь все равно, — сказал он голосом, напоминающим голос попугая, когда птица в ударе, — все равно, тебе никто не поверит, что ты видел меня.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Анчах — эпир калама пуҫланӑччӗ ӗнтӗ — авал кулленех усӑ курнӑ япалана аса илтерекен этемсем пур, ҫав ҫынсем хӑйсен чун-чӗре тӗшшипе — хӑйсен таврашӗнчи пурнӑҫ манерӗсемшӗн ют, — ҫӳлерех асӑннӑ табак пуракки «Лиссабон» хӑна ҫуртӗнчи мародершӑн ют пулнӑ пекех.

Но, — начали мы, — есть люди, напоминающие старинный обиходный предмет, и люди эти, в душевной сути своей, так же чужды окружающей их манере жить, как вышеуказанная табакерка мародеру из гостиницы «Лиссабон».

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Модӑран тухнӑ табак пураккине аса илтерекен ҫынсем пур.

Есть люди, напоминающие старомодную табакерку.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ҫав самантрах кивӗ ҫурт хыҫӗнчен пысӑк ушкӑн кӗпӗрленсе тухрӗ; малта авкаланса-хӑлаҫланса, патаксемпе сулкалашса турӑ ҫынни-ҫапкаланчӑксем кускалаҫҫӗ; ик айккипе арҫын ачасен пӗлӗчӗ сӗнкӗлтетет; чӗнтӗрлӗ вӑрӑм патаксем ҫинче пӗчӗк хунарсемпе ҫветтуйсен сӑнӗсем, амӑшӗн варӗнчи хаяр пит-куҫне пӗркелентернӗ тискер пепкесене аса илтерекен хура йӗрӗхсем силленеҫҫӗ-хуҫкаланаҫҫӗ; вӗсен тавра ҫухӑрашса тата ӗсӗклесе ҫурма ҫутӑ пуҫсен тинӗсӗ тӗркӗшет; ылтӑнланӑ йывӑҫ тӗксӗммӗн йӑлтӑртатать; тимӗр хоругвисем пӗр-пӗрне лексе чӑнкӑртатаҫҫӗ.

Тотчас же из-за старого дома высыпала густая толпа; впереди, кривляясь и размахивая палками, сновали юродивые; туча мальчишек брела сбоку; на высоких резных палках качались маленькие фонари, изображения святых, скорченные темные идолы, напоминавшие свирепых младенцев в материнской утробе; полуосвещенное море голов теснилось вокруг них, вопя и рыдая; блестела тусклая позолота дерева; металлические хоругви, задевая друг друга, звенели и дребезжали.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Кӑнтӑрла вӑхӑчӗ кӑнтӑрӑн вутлӑ ӳпкин тулли хӑвачӗпе ҫунать; океанӑн ытарайми юмартлӑхӗ, сенкер йӑлтӑртатӑвӗ яхтӑна хупӑрласах хунӑ; улӑпӑн сапаланса выртакан кӗпе-йӗмне аса илтерекен парӑссем усӑннӑ, вӗсен айӗнче матроссен хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ ҫара ҫурӑмӗсем пӗкӗрӗлнӗ; ҫапакан хумсен шурӑ ҫиппипе касса татнӑн — сылтӑмра ҫыранӑн чул хысакӗллӗ сакӑлти ҫӗкленнӗ.

Полдень горел всей силой огненных легких юга; чудесная простота океана, синий блеск его окружал яхту; голые обожженные спины матросов гнулись над опущенными парусами, напоминавшими разбросанное белье гиганта; справа, отрезанная белой нитью прибоя, высилась скалистая впадина берега.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ватӑраххисем, чӗлӗмӗсене паклаттара-паклаттара тата суркала-суркала, револьверӗсене кӑларчӗҫ: вӗсенче опытлӑх — тискер кайӑксен тӗлӗкре те асӑрханулӑх пирки аса илтерекен авалхи инстинкчӗ — пӑшӑлтатать.

Старики, пыхая трубками и сплевывая, доставали револьверы: опытность говорила в них, старый инстинкт хищников, предусмотрительных даже во сне.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Каҫпа Машук, чӑнах та, пысӑках мар, ӳт-пӗвӗпе чӑх ҫӑмартине аса илтерекен арҫынна ертсе килчӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Грэй хут таткине уҫрӗ; унта ишӗлсе анасла хӳмене аса илтерекен чертежсем тунӑ чух кӑранташ ҫав тери тӗлӗннӗ ахӑр.

Грэй развернул бумажку; карандаш, должно быть, дивился, когда выводил по ней эти чертежи, напоминающие расшатанный забор.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Унтан, Сергей хваттерӗнче хӑйне аса илтерекен япала пултӑр тесе, пӑлан кӗлеткине туянчӗ.

Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Ача чухнехине аса илтерекен пӗр япала та курмарӗ: пӳрчӗ никӗсӗ ҫӗрнӗрен ишӗлсе аннӑ, кукашшӗ лартнӑ улмуҫҫисене выльӑхсем хуҫса пӗтернӗ, тавралла мӑян, пиҫенпе вӗлтрен курӑкӗ чашкӑрать.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех