Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӗсене сăмах пирĕн базăра пур.
вӗсене (тĕпĕ: вӗсене) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Саланнӑ комитет членӗсене пуҫтарса, хӑйӗн хӗрӳллӗ сӑмахӗсемпе ҫӗклентерсе, вӑл вӗсене тӳрех мӑнастире ертсе кайрӗ, Натанаил игумен вӗсене унта евангели ҫинче причак ҫитерчӗ, ҫӗнӗрен вӑй илен комитета пӑлхава хатӗрлемешкӗн пил турӗ.

Созвав членов распавшегося комитета, он воодушевил их своими горячими речами и отправился с ними прямо в монастырь, где игумен Натанаил привел их к присяге на Евангелии и благословил возрождённый комитет на восстание.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бяла Черква ҫыннисене вӑл пикенсех фотоаппаратпа ӳкере-ӳкере илчӗ, анчах негативӗсене йӗркене кӗртсе ҫитерме ӑна темле кислотасем ҫитместчӗҫ те, мӗн ӳкерни вара темле тӗттӗм те ытла ситрелсе тухатчӗҫ, вӗсене курас тесен те хӑйсен сӑнне ӳкерттерекенӗсем эпир кунта негрсем пек тухнӑ тесе пӑхатчӗҫ.

Он продолжал усердно фотографировать бяло-черконцов, но, поскольку ему не хватало каких-то кислот для проявления негативов, они получались у него такими расплывчатыми и темными, будто с карточек смотрели какие-то негры…

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑш-пӗр ҫӗрте ман палланӑ ҫынсем пурччӗ те, анчах халь вӗсем мӗнле сывлаҫҫӗ пуль, пӗлместӗм, вӗсене шанса пӗтерме те ҫук терӗм.

В некоторых местах у меня были знакомые, но я не знал, что у них теперь на уме, и не был уверен в них.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халлӗхе эпир пӗр тӑшмана ҫеҫ куратпӑр-ха, вӑл тӑшман — тӗрӗксем, вӗсене хирӗҫ ҫӗкленетпӗр те эпир.

Пока что мы видим только одного врага — турок и против них восстаем.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑвӑр кӗрешӗвӗре этемлӗхӗн хальхи ӗмӗчӗпе ҫыхӑнтарса пырӑр, тӗрӗксен пусмӑрӗнчен хӑтӑлас тесе кӑна мар; хальхи принципсем ҫӗнтерччӗр тесе те кӗрешмелле, патша тытӑмӗ, религи, харпӑрлӑх мулӗ, вӑйлисен ҫеҫ хуҫа пулмалли йӗркесӗрлӗхсене йӑлт пӗтерсе тӑкмалла, халлӗхе вӗсене, ҫынсен социалла шухӑшӗ юлса пынине пула, тӗкӗнме юраман принцип вырӑнне хураҫҫӗ.

Ведите свою борьбу ради достижения более современной, более человечной цели; боритесь не только против турецкого ига, но и за торжество современных принципов, то есть за уничтожение таких нелепых явлений, как трон, религия, право собственности и право сильного, — явлений, освященных вековыми предрассудками и возведенных в степень нерушимых принципов отсталостью людей.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑнпа Силистрӑра та, ун таврашӗнчи ялсенче те Бяла Черкваран пынӑ ҫынсем пайтах пурӑнаҫҫӗ; ҫак ҫӗнӗ ҫӗрте вӗсене «цивилизаци пионерӗсем» теҫҫӗ, вӗсем, чӑн та, ытти енӗсене шута илмесен, Силистра таврашне вунӑ пуп кӳчӗҫ, ҫирӗм икӗ учитель пачӗҫ.

Вот почему в Силистре и окружавших ее деревнях теперь проживало множество выходцев из Бяла-Черквы; в этих новых местах они стали «пионерами цивилизации», — помимо всего прочего, они дали этому краю человек десять священников и двадцать два учителя.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫырма леш енче ҫӳллӗ чӑнкӑ сӑртсем пур, вӗсене туран шарласа анакан вӑйлӑ шывсем ҫийӗнтерсе чавса пӗтернӗ.

По ту сторону реки вздымались высокие белые обрывы, изрезанные и изрытые потоками дождевой воды.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чим-ха, чим, ун пек касмаксенчен йӗрӗнни кӑна сахал-ха, вӗсене терт кӑтартмалла…

— Нет, нет, презирать подлецов мало, их надо наказывать…

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсене ман вӗлермеллех пулса тухрӗ, вӗсем ман куҫ умӗнче пӗчӗк хӗрачана вӑйпа тапӑнасшӑн пулчӗҫ…

Я был вынужден их убить, потому что они на моих глазах хотели изнасиловать девочку…

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вара вӗсене таптама тытӑнчӗ те сана тем те пӗр каласа хӑртса пӗтерчӗ…

Принялась их топтать и наговорила о тебе столько гнусностей…

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эх, Бойчо, Бойчо, Ровоама хаджи вӗсене сӗтелӗм ҫинче курчӗ.

— Ах, Бойчо, госпожа Хаджи Ровоама увидела их на столе.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кур-ха, вӗсене такам таптанӑ!

Смотри-ка, их топтали ногами!

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пухӑннӑ ҫынсем пурте шӑпах пулчӗҫ, вӗсене темле йывӑр хурлӑх пуснӑ пек пулчӗ.

Молчали и все присутствующие, испытывая мучительное чувство.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада вӗсене ыр кӑмӑллӑн пӑхса ӑшӑтать, ачашлӑн кулкаласа хавхалантарать, пӗтӗм чунне панӑ пулӗччӗ вӑл ҫак самантра ачасен чӗлхине.

Рада согревала девочек своим ясным взглядом, ободряла их ласковой улыбкой и готова была вложить всю душу в их трепещущие уста.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак пӗчӗкҫӗ хӗрлӗ тутасем, — чуп тусах илес килет-ҫке вӗсене! — вӗсен таса янӑравлӑ сассисем шӑпах халь ун шӑпине татса параҫҫӗ.

Эти маленькие розовые губки, которые хотелось расцеловать, эти звонкие, чистые голоса сейчас решали ее судьбу.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тата виҫ-тӑват пукана никам та йышӑнманччӗ-ха, вӗсене кунта килсе ҫитеймен ятлӑ хӑнасем валли хатӗрленӗ.

Несколько стульев оставалось свободными в ожидании важных гостей, пока еще не пришедших.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кирилпа Мефоди таса аттесен сӑнарӗсем шкула пуҫтарӑннӑ ҫынсен енне куҫ сиктермесӗр лӑпкӑн пӑхаҫҫӗ, вӗсене шӑланран та хирти чечекрен, чӑрӑш лӑссинчен те самшитран кӑшӑл туса капӑрлатнӑ.

А икона святых Кирилла и Мефодия была обрамлена великолепным венком из роз и полевых цветов, еловых веток и самшита.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шкула ир пуҫласах хӗр-ачасем пуҫтарӑнма тытӑнчӗҫ, амӑшӗсем вӗсене тумлантарма та, ҫӳҫне тураса якатма та ӗлкӗрнӗ — лӗпӗшсем пек пит илемлӗн пычӗҫ вӗсем, вара, кӗнекисене уҫса, мӗн вӗреннине юлашки хут пӑхкаласа, класра вӗлле хурчӗ пек сӗрлесе тӑчӗҫ.

Еще с утра школу заполнили девочки, приодетые и причесанные матерями, нарядные, как бабочки, они сидели за раскрытыми книжками и в последний раз повторяли свои уроки; казалось, в классе жужжит пчелиный рой.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ашшӗ юратнине те, амӑшӗ артакласа хӳтӗленине те пӗлмен тӑлӑх хӗрачасен пурнӑҫ шӑпи ҫӑмӑл мар; вӗсен пӗтӗм кун-ҫулӗ ҫынсен ыр кӑмӑлӗнчен е хаярлӑхӗнчен килет: ют ҫынсен хушшинче-ҫке вӗсем, хӑйсен хутне кӗмен ҫынсем патӗнче ӳссе кун кураҫҫӗ, вӗсене никам та ачашласа ӑшӑтмасть, никам та кӑмӑлтан кулса хаваслантармасть.

Тяжела участь девушек-сирот; рано лишившиеся отцовской любви и защиты и материнской нежной заботливости, брошенные на произвол судьбы, они всецело зависят от людской милости или людского жестокосердия, они растут и расцветают среди чужих, равнодушных людей, не согретые ничьей ласковой, ободряющей улыбкой.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Эп чикмен вӗсене» — тетӗп.

«Я их туда не клал».

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех