Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрман сăмах пирĕн базăра пур.

вӑрман (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Умлӑ-хыҫлӑн чӑсӑлса кайса, ҫак ушкӑн сӗм тӗттӗм вӑрман витӗр кукӑр-макӑр пӗчӗк ҫулпа ним сасӑсӑр утнӑ, ҫул ҫинче хӑй пӗрмаях хушӑнса пынӑ.
Растянувшись цепочкой, все время пополняясь в пути, эта группа бесшумно двигалась извилистой дорожкой сквозь непроглядную темень урочища.

XXVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пӗчченшерӗн е ушкӑнӑн-ушкӑнӑн пухӑнса, каҫӑ патне пымасӑр, вӗсем Вазуза хӗррипе тӑвалла утнӑ, талкӑшпех кашласа ларакан хура вӑрман еннелле ҫул тытнӑ.
В одиночку и группами, минуя переправу, они потянулись вверх по Вазузе, где были сплошные темные урочища.

Вӑл сиксе тӑчӗ те, пӗшкӗне-пӗшкӗне, пӗр йывӑҫ патӗнчен тепӗр йывӑҫ патнелле — вӑрман хӗрринелле чупма пуҫларӗ.
Он вскочил и, пригибаясь, от дерева к дереву, пошел к опушке.

XXVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кӑштах вӑхӑт иртсен, Юргинпа Андрей вӑрман чӑтлӑхӗнче курӑнми пулсан, Лозневой пуҫне ҫӗклерӗ те пит сыхланса, хӑрах куҫӗпе ҫеҫ, сылтӑм куҫӗпе хыр вулли хыҫӗнчен пӑхса илчӗ.
…Когда Юргин и Андрей скрылись в лесной глуши, Лозневой приподнял голову и осторожно, одним правым глазом, поглядел из-за комля сосенки.

Вӑрман ӑшнелле пӗр икҫӗр метр кӗрсен, Андрей тата тепӗр виле курчӗ.
Пройдя метров двести в глубину леса, Андрей увидел еще одного убитого.

Вӗсем айлӑм тӑрӑх вӑрман еннелле кайрӗҫ.
Они пошли лощинкой к лесу.

Пӗр хушӑ пӗчӗк вӑрман ҫумӗнче те, батарея тӑнӑ тӗлте, металл сасси пек ют сасӑсем илтӗннӗ, унтан вара, сасартӑках, ҫерем тӑрӑх нумайӑн чупнӑ сасӑ илтӗнсе кайнӑ.
Одно время около маленького леска, там где стояла батарея, слышались словно металлические чужие голоса, затем вдруг послышался звук долго бегущих по дерну.

Рубеж вӑтаҫӗрӗнчи оборонӑна татса кӗрсен, нимӗҫ танкӗсем вӑрман урлӑ тӳрех Вазуза патнелле ҫул тытрӗҫ.
Прорвав оборону в центре рубежа, немецкие танки пошли через лес прямо к Вазузе.

Вӑрман хӗрринчен кӗрлесе тухрӗ те вӑл тӳрех тупӑ ҫинелле ыткӑнчӗ.
Он вылез из-за кустарника и пошел на пушку.

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хыҫалта, вӑрман хӗрринче пӗччен ларакан чӑрӑш ҫумне пӗр снаряд ҫитсе ҫапӑнса, ҫурӑлса кайрӗ.
Позади, у одиноко стоящей ели на краю леса разорвался снаряд.

Вӑл хӑйӗн туппин кӗпҫине сылтӑмалла ҫавӑрса лартнӑ та, вӑрман хӗрринелле, пирӗн батарея кӗрӗслетнӗ ҫӗрелле персе тӑрать-мӗн.
Он стоял, отвернув дуло орудия вправо, и бил по опушке леса, где грохотала наша батарея.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрей окопӑн сивӗрех стени ҫумнелле ҫыпҫӑнсарах ларчӗ ҫеҫ, кашт сулахайран — пӗчӗк вӑрман патӗнчен пирӗн тупӑсем пеме тапратрӗҫ.
Только Андрей прижался щекой к прохладной стенке окопа, левее — от леска — начали бить наши пушки.

Андрейпа Юргин окоп тӗпне, пӗр-пӗрне хирӗҫ вырнаҫса ларса, бомбёжка ҫинчен калаҫнӑ хушӑра, инҫетри вӑрман хӗрринче танксем курӑнса кайнине те, виҫҫӗмӗш ротӑри хӑш-пӗр боецсем рубежа пӑрахса тарма пуҫланине те асӑрхамарӗҫ.
Устроившись на дне окопа, друг против друга, Андрей и Юргин, оживленно разговаривая о бомбежке, не заметили, как на опушке дальнего леса появились танки и как некоторые бойцы третьей роты бросились бежать с рубежа.

Анчах самолётсем вӑрман патне ҫитрӗҫ те, каялла ҫаврӑнма, ҫутӑ тӳпере пысӑк ҫур пӗкӗ чӗрме пуҫларӗҫ.
Но самолеты, дойдя до леса, начали заворачивать — заходить на рубеж от солнца.

XXI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

«Ак халь вӑрман патне ҫитеҫҫӗ те вӗсем — вара малалла кайма пулать», тесе выртатчӗҫ.
Все думали: вот сейчас пройдут они до леса — и можно идти дальше.

Вӑрман тӑрӑх ҫынсем кӑшкӑрашса чупма пуҫларӗҫ.
По лесу забегали люди.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑрман хӗрринче ларнӑ виҫ-тӑватӑ пӳрте бомбӑсем никӗс пӗренисем таранах салатса, ывӑтса пӗтернӗ, тӗреклӗ кӑмакасем те ишӗлсе аннӑ, йӗри-таврах кирпӗч тӗпренчӗкӗсем сапаланса выртаҫҫӗ.
Несколько домиков, стоявших у леса, были раскиданы бомбами до последних венцов; могучие русские печи рухнули, засыпав кирпичной крошкой ограды.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Йывӑр аманнӑ пӗр ҫамрӑк юмана икӗ паттӑр хурама, санитарсем пек, хул айӗсенчен тытса, вӑрман хӗрринелле илсе тухнӑн туйӑнать.
Два могучих вяза, точно санитары, под руки выносили к опушке тяжко раненный молодой дубок.

Хирти ҫул часах, сӑртсем урлӑ каҫса, анаталла анса кайрӗ: Вазуза хӗрринчи хура вӑрман патне ҫитиех, пӗтӗмӗшпех тенӗ пек, курӑнса выртать вӑл.
С поля дорога быстро стекала — через пригорки под большой уклон: почти всю ее видно было до прибрежного черного леса у Вазузы.

Вӑрман шупкарах хӗрлӗ тӗслӗн курӑнса ларать.
Лес виднелся розовато-красноватым.

XVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика