Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вараланса (тĕпĕ: варалан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вараланса пӗтӗн те, каччӑсем пӑхми пулӗҫ, ҫавӑнтан хӑратӑп.

Куҫарса пулӑш

VI // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Тимӗрҫӗ лаҫҫи енчен ун патне ҫунса, вараланса пӗтнӗ тумтирлӗ хӗрарӑм пырса тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

12. Ҫул хӗрринчи йывӑҫ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Ҫӑкӑр-тӑварпа хирӗҫ тухас чухне ак халь манӑн сана паян тин саламлама тивет, тата ак ҫак тумтирпе! — хӑйӗн йӗпенсе, вараланса пӗтнӗ сӑхманне кӑтартрӗ мӑрса.

Куҫарса пулӑш

12. Ямпах урам // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Анчах Тимахвин пӗр кӑвак йӗмрен урӑх нимӗн те пулман, вӑл та сылтӑм чӗркуҫҫи тӗлӗнче саплӑклӑ, пӗҫҫисем сӑмалапа вараланса пӗтнӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Вараланса, тӑлпаланса пӗтнӗ Гервака тӗсенӗ май почтальонӑн халӗ хӗрарӑма малтанхилле вӗҫне ҫитичченех, чунранах пулӑшас туйӑмӗ тамалчӗ.

Смотря на испачканную и растрепанную Гервак, он не чувствовал теперь того естественного, сильного желания помочь до конца, как вначале.

XIX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Мӗнех вара Шебалов? — терӗ мана хирӗҫ Федя, хӑйӗн тӑмпа вараланса пӗтнӗ йывӑр шинелне ывӑтса.

— Что Шебалов? — ответил Федя, решительно сбрасывая тяжелую, перепачканную глиной шинельку.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вӑл кӗсйисенче чаваланчӗ, кӗҫех лӳчӗркеннӗ, вараланса пӗтнӗ хут татки туртса кӑларчӗ те тин ҫеҫ ҫырма-чӗркелеме вӗреннӗ этемккен тӑмсайла мӑн кӑмӑллӑхӗпе вулама пуҫларӗ:

Он порылся в карманах, вытащил смятую, засаленную бумажку и начал читать с тупым самодовольством простолюдина, научившегося водить пером:

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Блюм, — шӑппӑн чӗнчӗ Фирс ҫывӑракан ҫын патне пырса тӑрса тата хӑйӗн кислотапа вараланса сӑнсӑрланнӑ аллисене ун пуҫӗ ҫинелле антарса.

— Блюм, — глухо сказал Фирс, подходя к спящему и опуская на его голую руку свою, грязную от кислот.

I. Чыс тӑватӑп // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Эпӗ пӗтӗмпех вараланса пӗтетӗп.

— Я вся перемажусь.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пӗчӗкҫӗ те вараланса пӗтнӗ пароход паҫӑрах пристань патне пырса чарӑнчӗ.

Маленький грязный пароходик давно уже причалил к пристани.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Алӑк анинче шывланса кайнӑ куҫӗсемпе телейлӗ кулкалакан сӑн-сӑпатлӑ анне тӑрать, унпа юнашар, — шӑрт сухаллӑ, тӑмпа вараланса пӗтнӗ, лачкамах йӗпеннӗ, маншӑн чи хаклӑ салтак — атте тӑра парать.

В дверях, с глазами, полными слез, стояла счастливая, смеющаяся мать, а рядом с нею — заросший щетиной, перепачканный в глине, промокший до нитки, самый дорогой для меня солдат — мой отец.

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вӑл тенкел ҫине ларчӗ, туйисене кӑмака ҫумне тӑратрӗ, унтан хӗвӗнчен хыпалакаласа пӗр вараланса пӗтнӗ ҫыру туртса кӑларчӗ.

Он сел на стул, поставил к печке костыль и, порывшись за пазухой, достал оттуда замасленное письмо.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Ӑҫта каятпӑр? — ыйтрӗ Мордкин Гадаутов енне ҫаврӑнса; унӑн пичӗ таса мар тарпа тата лапчӑтса вӗлернӗ вӑрӑм туна юнӗпе вараланса пӗтнӗ.

— Куда мы идем? — спросил Мордкин, оборачивая к Гадаутову лицо, вымазанное грязным потом пополам с кровью раздавленных комаров.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Хӗвеланӑҫ ен пулас кунта, тусанпа вараланса пӗтнӗ тӗксӗм кантӑкран алӑк ҫине каҫхи хӗвел ҫути ӳкет.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Яла ҫитеспе шӑпах ҫав кӑмрӑкҫа — карҫинкки ҫеҫкене ларнӑн туйӑннӑскере — тӗл пулчӗ; лаша кӳми патӗнче вӑл Ассоль палламан сивлек икӗ ҫынпа, хӑрӑмпа-пылчӑкпа вараланса пӗтнӗскерсемпе, пӗрле тӑрать.

Приближаясь к селению, она увидала того самого угольщика, которому померещилось, что у него зацвела корзина; он стоял возле повозки с двумя неизвестными мрачными людьми, покрытыми сажей и грязью.

VI. Ассоль пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫара уран, питӳ-куҫу юнпа вараланса пӗтнӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Анасласа ларакан Пархоменкоран пуҫне, темле лутӑрканса пӗтнӗ ҫырӑва вуласшӑн тӑрмашса ларакан Коля Рудневран пуҫне тата вунӑ кун хушши пӗрмаях арьергардри ҫапӑҫусенче пулса ҫӗтӗлсе, вараланса, ывӑнса ҫитнӗ — халӗ кӗтесре сӗвенсе, алли ҫине пуҫне хурса ҫывӑракан Лукашран пуҫне, — пурте хӑйсен шухӑшне каласа параҫҫӗ.

Высказывались все, кроме позевывающего Пархоменко, кроме Коли Руднева, занятого каким-то неразборчивым письмом, и Лукаша, — этот провел десять дней в арьергардных боях, весь был оборванный, грязный, — подперев щеку, привалясь в угол — спал.

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Лукаш отрядӗнчи боецсем, пӗр канмасӑр утнӑскерсем, ырханланса, сухалланса кайнӑ, вӗсен пичӗ-куҫӗсем — хӑйсен юнӗпе те, ҫынсен юнӗпе те вараланса пӗтнӗ.

Шли без отдыха — худые, обросшие, с запекшейся на лицах своей и чужой кровью.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӑл ҫаврака пит-куҫлӑ, тӑлпан ҫын, йӑлтах ҫӑнӑхпа вараланса пӗтнӗскер, ыйхӑллӑ сӑнпа ҫиллессӗн пӑхса тӑрать.

Был он коренаст, круглолиц, сонный, сердитый, весь запачканный мукой.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Пӗррехинче пирӗн пата юнпа вараланса пӗтнӗ хӗҫлӗ шурӑгвардеец пырса кӗчӗ.

Однажды ввалился к нам белогвардеец с окровавленной шашкой:

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех