Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачашлӑн (тĕпĕ: ачашла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл тӗксӗм чӳречесем ҫине кӑтартрӗ те унӑн чавсине ачашлӑн хӗстерчӗ.

Она указала на темные окна и ласково сжала его локоть.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя ҫӑварне пӗҫерте-пӗҫерте ҫирӗ, ҫӑкӑра чӗллӗн-чӗллӗн касса хуракан амӑшӗ ҫине ачашлӑн кулкаласа пӑхрӗ.

Катя ела, обжигаясь, и с улыбкой взглядывала на мать, которая по другую сторону стола нарезала большие ломти хлеба.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Грипп, пулас… — ачашлӑн ыталаса илчӗ вӑл амӑшне, — мӗнлескер эсӗ манӑн…

Грипп, наверное… — она ласково привлекла к себе мать, — какая ты у меня…

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна куҫҫульне шӑлкаласа, тулӑ патне пырса тӑчӗ, пучахсене ачашлӑн тыткаласа пӑхрӗ: — шавлатӑн, тулӑ, ҫиленетӗн-и?

Вытирая слезы, Василиса Прокофьевна подошла к пшенице, ласково потрогала колосья: — Шумишь, хлебушко, гневаешься?

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ну, ӑҫта кайса ҫухалӑп-ха эпӗ? — ачашлӑн каларӗ вӑл, хӑй ларакан вырӑнтан икӗ утӑмра таракан амӑшне курсан.

Ну, куда я денусь? — ласково сказала она, увидев в двух шагах от себя Василису Прокофьевну.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катьӑн ачашлӑн пӑхма пуҫланӑ куҫӗсем сасартӑк салхуланчӗҫ.

 — Глаза Кати, засветившиеся было ласково, вдруг подернулись синевой.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Мӗн, Федя? — ачашлӑн чӗнчӗ Катя.

— Что, Федя? — ласково отозвалась Катя.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Шурка урама тухрӗ, вӑл сурӑхсене ачашлӑн йыхӑрни уҫӑ чӳречесенчен кухньӑна илтӗнет.

Шурка вышел на улицу, и в раскрытое окно кухни долетел его ласковый голос:

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ачашлӑн та шахвӑртса ыйтрӗ унран Женя:

Женя спросила ее ласково, вкрадчиво:

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ачашлӑн хумханса ларакан йӗтӗн хунар ҫутинче кӑваккӑн курӑнать.

Под светом фонариков нежно, дрожащими полосами заголубел лен.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫилленекен туратсенчен пит ҫине хыр лӑсси тӑкӑнать, Йывӑҫсем ачашлӑн шавлаҫҫӗ.

С качающихся веток на лицо падали усики хвои, Деревья шумели ласково, убаюкивающе.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Ҫук, Михеич, илтмен, — терӗ ҫӳлте ларакан хӗрарӑм юрланӑ чухнехи пек ачашлӑн калаҫакан сасӑпа.

— Нет, Михеич, не приходилось, — отозвался с верхней полки ласковый, певучий голос.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Усӑнса тӑракан ҫулҫӑсем тем ҫинчен хуйхӑллӑн та ачашлӑн юрланӑ евӗр шӑпӑлтатса чӗтренсе тӑраҫҫӗ.

Они, покачивая своими опущенными ветвями, шелестели тихо-тихо, с тоненьким перезвоном, будто напевая о чем-то грустном и очень нежном.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Лена вӗсене хӑлхисенчен ачашлӑн турткалама пуҫларӗ.

Лена стала ласково трепать их за уши.

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Эпир хуҫа арӑмӗнчен ыйтса пӗлӗпӗр акӑ, — терӗ Кондратьев, Глаша Несмашнӑйӑна ачашлӑн кӗтсе илсе.

— А вот мы расспросим хозяйку, — сказал Кондратьев, встречая ласково Глашу Несмашную.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл Наталья Павловнӑна хулпуҫҫирен ыталаса илчӗ, хӑйӗн кӑкӑрӗ ҫумне ачашлӑн хӗстерчӗ, питҫӑмартинчен чуптурӗ.

Он обнял Наталью Павловну за плечи, ласково придавил к своей груди, поцеловал в щеку.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Т» буквӑн ҫӳл енче, урӑхла каласан, шӑпах кабинет варринче, райком секретарӗ ларать; пуринчен ытларах вӑл чылай ҫула ҫитнӗ, чылаях кивелнӗ ҫурмалла ҫар тумтирне тӑхӑннӑ арҫын пулать, вӑл шухӑшлӑн та сивленрех е (автор шухӑшласа кӑларнӑ тӑрӑх) кӑмӑллӑн та ачашлӑн пӑхса ларать.

В верхней части буквы «Т», то есть в самом центре кабинета, сидит секретарь райкома, чаще всего мужчина почтенного возраста, в поношенном полувоенном костюме, с задумчиво-строгим или (смотря по замыслу автора), добродушно-ласковым лицом.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сӑра сутакан хӗрарӑм аллинчен кружка илнӗ чухне Иван Шацкий халӗ ӗнтӗ унӑн куллине те, вӑл ачашлӑн пӑхнине те курчӗ.

Иван Шацкий, принимая из рук продавщицы кружку, теперь заметил и улыбку и очень ласковый взгляд.

XXV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Куҫҫулӗсене именсе шӑлса тата хӑйсене савӑнтарма мӗн каламаллине пӗлмесӗр кула-кула, ачашлӑн пӑхрӗҫ, каллех пӗр-пӗрне ыталаса илчӗҫ…

Смущенно вытерев слезы и не зная, что бы такое радостное сказать, они улыбались, и смотрели ласково, и снова обнимались…

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хурланса, шарламасӑр ларакан Ирина (сӑлтавӗ Сергей хапха патӗнче ответлени тата Ниловнӑн чирӗ пулнӑ) сӑпка патне пычӗ те Васюткӑн ыйӑхлӑ та хӗрелсе кайнӑ пичӗ ҫине ачашлӑн пӑхма пуҫларӗ.

Ирина, загрустившая и присмиревшая (причиной были и ответ Сергея у ворот, и болезнь Ниловны), подошла к люльке и стала смотреть на сонное, раскрасневшееся личико Васютки.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех