Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачашлать (тĕпĕ: ачашла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫамрӑк йӗкӗт чӗтрекен аллипе хӗрарӑмӑн питҫӑмартине ҫупӑрласа ачашлать, унӑн айван куҫӗсенчен пӑхать, унтан каллех хӗрӳлленсе кайса вӑл ӑшшӑн пӑшӑлтатнине итлет:

Юноша гладил дрожащей рукой щёку её, смотрел в наивные глаза и, снова разгораясь, слушал ласковый шёпот:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ҫан-ҫурӑма киленӳллӗ ӗшенчӗклӗх ачашлать.

Тело ласкает сладострастная усталость.

11 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Владимир Ильич унӑн типсе хӑрнӑ аллине ачашлать.

Владимир Ильич поправил на нем одеяло, погладил плечо.

Ванеев вырӑнӗ умӗнче // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Тӑван ывӑлне тӗл пулнӑ пекех, вӑл ӑна питҫӑмартийӗсенчен ачашлать, чӑмӑртать…

По щекам гладит, прижимает, как родного сына…

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вара Ясногорская ӑна кӑнтӑрлахи пекех ачашлать.

И Ясногорская приласкает его, как днем.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Мӗншӗн амӑшӗ каллех шӑпланчӗ те Серёжӑна ачашлать?

Почему мама опять замолчала и ласкает Сережу?

Холмогор // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ҫак ту ҫинчи темиҫе километра тӑсӑлса выртакан ҫеҫенхир куҫа ачашлать, лӑпкаса чуна лӑплантарать.

Ласкала и успокаивала глаза бойцов эта степь в горах, раскинувшаяся на десятки километров.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Петра хӑйне вӑл темле пысӑк кушак аҫи евӗрлӗ чӗрчун пулса тӑнӑ пек туйӑнать, ӑна ӑшӑ та лӑпкӑ, кил хуҫи-хӗрарӑм ӑна юратать, кӑмӑлпах ачашлать, ӑна урӑх нимӗн те кирлӗ мар.

Пётр видел себя чем-то, подобным большому коту; ему тепло и спокойно, хозяйка любит его, охотно ласкает, и больше ему ничего не нужно.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Пысӑк, таса кухньӑра ӑшӑ та тӗттӗм, тулта ҫил-тӑман шӑхӑрать, кантӑксене пурҫӑн сӗртӗннӗ пек ҫемҫен ачашлать.

В большой, чистой кухне тёплая темнота, за окном посвистывает вьюга, шёлково гладит стекло.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Леночка чарӑнса тӑчӗ: Власьевна Андрея ыталать, куштӑрканӑ питҫӑмартисенчен чуптӑвать, хулпуҫҫисенчен ачашлать, куҫҫуль юхтарса калать:

Леночка остановилась: Власьевна обнимала Андрея, целовала обветренные щеки, гладила по плечам и сквозь слезы говорила:

Хаклӑ хӑнасем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ун ҫумне чӗркуҫленсе ларнӑ Марья Дмитриевна Власьевнӑна хулпуҫҫисенчен ачашлать, темскер шӑппӑн калать, куҫӗсенчен кӑвакарнӑ пуҫӗ ҫине тумламӑн-тумламӑн куҫҫуль юхать.

А около нее на коленях стояла Марья Дмитриевна, гладила Власьевну по плечам, что-то тихонько говорила ей, и частые мелкие слезы падали из ее глаз на седую голову.

Петр Тихонович хапха умӗнче тӑрать // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Виталий Дина аллине ачашлать:

Виталий гладил руку Дины:

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Юрӗ, юрӗ, — пуҫӗнчен ачашлать Фридкӑна Владимир Ильич, — ху вырӑнна кай, енчен кунта жандармсем килсе кӗме шут тытсан, систер.

— Ладно, ладно, — гладит Владимир Ильич по голове Фридку, — иди на место, дай знать, если сюда жандармы вздумают припожаловать.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Питрен ыраш шӑршиллӗ лӗп сывлӑш ачашлать.

Ветер гнал навстречу теплое дыхание ржаного хлеба.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫынна вӑл амӑшӗ пек ачашлать, пиҫӗхтерет.

И ласкает и закаляет.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Каҫ пуласпа вара хӗрачасене ачашлать те: — Каям-ха эппин… — тесе тухса каять.

А к вечеру, приласкав девочек, уйдет, сказав свое обычное: — Пойду пока…

44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫемҫе аллисемпе хӗрачасене ытамлать, амӑшӗ пекех ачашлать вӑл вӗсене.

В сумраке мягкие руки ее с материнской лаской обнимут всех троих сразу.

44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ивга асанне вӗсене пӗрин хыҫҫӑн теприне пыра-пыра ачашлать: малтан Ваҫҫука, унтан Севӑна лӑпкать, Мазинпа Русаков, Одинцовпа Саша ҫине салхуллӑн кулса пӑхать.

Баба Ивга подходила по очереди к ребятам: гладила рыжий чуб Васька, обнимала Севу; грустно улыбаясь, глядела на Мазина, Русакова, Одинцова и Сашу.

22 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пуялко хӑйӗн лаши патӗнчех аппаланать, вӑл ӑна ҫитерет, шӑварать, ачашлать.

Пуялко суетился около своего коня, оберегая его, ухаживая за ним.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Алӑкне уҫрӗ, тет, иккӗшӗ пӗрле кӗрсе кайрӗҫ, тет: «Ил, Палля шӑллӑм, куҫна мӗн ачашлать — санӑн пулать», — тесе каларӗ, тет, Манюр папай.

Открыл дверь, вошли они туда оба разом, Манюр и говорит: «Бери, братец Палля, что твоим глазам глянется».

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех