Шырав
Шырав ĕçĕ:
Мирон Григорьевич арӑмӗн шӑмӑллӑ сивӗ кӑкри енне ҫурӑмпа ҫаврӑнса выртнӑ, ҫилӗллӗн мӑкӑртатнӑ:Мирон Григорьевич поворачивался спиной к жениной костлявой холодной груди, сердито бурчал:
18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.
Степан, шӑлӗсене шатӑртаттарса ҫыртса, арӑмӗн кӑкӑрӗ ҫинчи ҫӳхе тире пӗтӗрме пуҫларӗ.Стиснув зубы, Степан закручивал на жениной груди прохладную от пота тонкую кожу.
16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.
Пӑявланнӑ чуста пек ҫемҫе ӳте асаплантарса ӗшенсе ҫитнӗ хыҫҫӑн Степан арӑмӗн питне аллипеле хыпашлама тытӑнать.Степан, приморившись истязать мягкое, как закрутевшее тесто, тело, шарил по лицу ее рукою.
16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.
Мӗнех-ха вара, упӑшка хӑй арӑмӗн икӗ аллине хыҫалалла тытса ӑна атӑ кӗллипе шӑйӑрнишӗн?..Что из того, что муж, заложив руки за спину, охаживает собственную жену сапогами?..
14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.
Кухньӑра, тӗртсе тунӑ кавир ҫинче, Степан ҫывӑрать, хул хушшинче хӑйӗн арӑмӗн пуҫӗ.В кухне на разостланной полсти спит Степан, под мышкой у него голова жены.
3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.
Халӗ арӑмӗн пичӗ-куҫӗ пӗтӗмпех пӗркеленсе пӗтнӗ.
1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.
Анчах та вӑл, чекменне йӳле ярса, васкамасӑр, суха касси тӑрӑх утнӑ пек, утнӑ, хӑйӗн хура аллаппийӗпе арӑмӗн черчен алсыппине чӑмӑртанӑ, сар ҫӳҫлӗ пуҫне никама пӑхӑнман пек каҫӑртса пынӑ — питҫӑмартисем айӗнчи юн тымарӗсем кӑна унӑн темӗн чӑмланӑ чухнехи пек тӑртанса, мӗкӗлтетсе тӑнӑ, тата чулланса ларнӑ евӗр курӑнакан куҫхаршисем хушшинчи нихҫан хускалми ӳт ҫине тар тумламӗсем пӑчӑртатса тухнӑ.
1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.
Иккӗмӗш хут хӑранипе кӑштах тӑна кӗнӗ кумӗ чӗтӗре-чӗтӗре хӑй арӑмӗн кӗпи арки айнелле упаленсе кӗрсе кайрӗ.Кум, выведенный из своего окаменения вторичным испугом, пополз в судорогах под подол своей супруги.
VIII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.
Апла пулин те, арӑмӗн ывӑна пӗлмен чӗлхи ҫаплах-ха ҫӑварӗнче сиккелет, вӑл вӗсем хула тулашнерехре пурӑнакан козак Цыбуля кумӗ патне ҫитичченех пӗр чарӑнмасӑр ятлаҫса пычӗ.
I // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.
Вӑл хӑй ҫуркуннех хӑварнӑ япаласем ҫине пӑхрӗ те вӗсем пурте унсӑр тӑлӑха юлнӑ пек пулнине курчӗ: стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан тӗксӗмленнӗ тӗкӗр те ун ҫине кӑмӑлсӑррӑн пӑхать; ваткӑллӑ утиялпа витнӗ кровать лутакаланса юлнӑ, минтерсем — халичченхи пек мар хӑпарса тӑнӑн туйӑнаҫҫӗ; кухньӑри сӗтел ҫине сарнӑ клеенка ытла типсе кайнипе хӑшпӗр тӗлте сӗвӗнсе хӑмпӑланнӑ; стена ҫинчи фотографисене, комод ҫинче ларакан патефона, ҫиелтен витнӗскерне, тусан сӑрса илнӗ, — пӗр сӑмахпа каласан, ӑҫта пӑхатӑн, пур ҫӗрте те хуҫа арӑмӗн аллине кӗтеҫҫӗ.
XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.
Юлашкинчен арӑмӗн ура сасси илтӗнсе кайрӗ, алӑк кӑрт турӗ те уҫӑлчӗ, пӳлӗме хӗрлӗ сӑн-питлӗ те хитре арӑмӗ пырса кӗчӗ, хӑй пуҫне хӗрлӗ тутӑр ҫыхнӑ, хӗрачине йӑтнӑ.
I // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.
Пӗшкӗннӗ арӑмӗн ҫурӑмӗ тӗлӗнчен Корней ним чӗнмесӗр иртсе кайрӗ те, ҫунаран япалисене илсе, Куҫмана пысӑк пӳрте чей ӗҫме кӗме чӗнчӗ.Корней молча прошел мимо ее согнутой спины и, взяв узел, позвал Кузьму пить чай в большую избу.
I // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.
Судра эпӗ мӗн пулса иртнин пӗлтерӗшне ӑнлантарса пама тӑрӑшрӑм, анчах вӗсем ман пирки: ку ӗнтӗ арӑмӗн чысне упраса хӑварасшӑн, тесе ӑнланчӗҫ.Я на суде старался выяснить смысл дела, но они понимали так, что я хочу реабилитировать честь жены.
XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.
Кил хуҫи арӑмӗн вырӑнӗ лӳчӗркенсе пӗтнӗ, минтерӗсем ӑҫта килнӗ унта выртаҫҫӗ, кухня варрине лаханпа витре тӳнтерсе хӑварнӑ.Постель хозяйки была измята, подушки раскиданы, посреди кухни опрокинутая лохань и ведро.
XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.
— Мӗн эсӗ, Васильевна, пиртен хӑрарӑн-и? — ыйтрӗ Бояркин кил хуҫи арӑмӗн кровачӗ патӗнче чарӑнса.— Да ты что, Васильевна, испугалась нас? — спросил Бояркин, останавливаясь у кровати хозяйки.
XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.
Ҫемйине яла хӑварма тӳр килнӗшӗн те хытӑ куляннӑ: ийе чӑмланипе асапланакан ватӑ хунямӑшӗ вилес пек выртнӑ, ҫавӑнпа та арӑмӗн унӑн юлашки кунсенчи пурнӑҫне ҫӑмӑллатмалла пулнӑ.
XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.
— Ну, юрӗ-ҫке, юрӗ, ан макӑр, — лӑплантарасшӑн пулчӗ вӑл ачине, арӑмӗн сӑмахӗсем ҫине ҫаврӑнса та пӑхмарӗ, ачине йӑтса пӳрте кӗрсе кайрӗ.
Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.
Вӑл сӗтел ещӗкне уҫрӗ те пӑхӑр укҫасене пӗтӗмпе пуҫтарса илчӗ, пӗр ҫирӗм пулӗ, вӗсене вара арӑмӗн алли ҫине хучӗ.Он выдвинул ящик письменного стола, собрал все медяки, монет двадцать, и сунул деньги ей в руку.
Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.
Упӑшки Европӑри пек ҫеҫ тумланса ҫӳрет, ҫухави унӑн яланах шап-шурӑ, арӑмӗн ҫав тери кӑпӑшлантарса янӑ ҫӳҫӗ ҫамки ҫинче ҫерҫи йӑви майлӑ тӑрать.
Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.
Арӑмӗн вара упӑшкине чӗнме ҫак «Эй!» те ҫук.
Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.